หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3429

หวังเอ้อร์ก้าวลงไปที่ท่าเรือ

เกราะที่สวมใส่บนตัวกระทบกัน ก่อให้เกิดเสียงดังกรุ๊งกริ๊ง

เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าหลินมั่ว บนใบหน้าของหวังเอ้อร์ก็เผยให้เห็นรอยยิ้มเยาะเย้ย เเละพูดกับหลินมั่วว่า

“ต้องการให้ฉันต่อให้สักกระบวนท่าไหม ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะหาว่าคนของสำนักงานสอบสวนรังแกเด็ก”

หวังเอ้อร์เยาะเย้ยหลินมั่วไม่หยุด

ยังนึกว่าคนที่ตีหลานชายของตัวเองจะเป็นคนที่เก่งกาจอะไรเสียอีก

หวังเอ้อร์มองปราดเดียวก็เห็นว่าหลินมั่วดูเป็นคนธรรมดา ไม่มีท่าทางของคนที่ฆ่าคนได้

สวะเเบบนี้ หวังเอ้อร์ไม่รู้ว่าเขาตีหลานชายของตัวเองได้อย่างไร

“ฮิฮิฮิ พวกคุณดูหัวหน้าหน่วยหวังเอ้อร์สิท่าทางดูมั่นใจในชัยชนะเห็นๆ”

“ไม่รู้จริงๆว่าไอ้หนุ่มน้อยหน้าขาวนั่นเอาความกล้าที่ไหนมา ถึงได้กล้าวิ่งออกมาคนเดียว”

คนของสำนักงานสอบสวนต่างเยาะเย้ยหลินมั่วกันหมด

แล้วพากันยกยอปอปั้นหวังเอ้อร์เสียงดังขรม

เมื่อหวังเอ้อร์ที่ยืนอยู่ด้านหน้าได้ยินเสียงชมเชยจากด้านหลังก็เผยให้เห็นรอยยิ้มที่หยิ่งผยอง

เหล่าชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ด้านหลังเเต่ละคนเริ่มลังเลขึ้นมา แล้วกระซิบกับหวาเฉียงว่า

“ประธาน น้องมั่วหลินจะไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ใช่เเล้วประธาน ดูท่าทางน้องมั่วหลินออกจะผอมบางอย่างนั้น ถ้าไม่ไหวยังไงก็เปิดศึกสู้กับพวกมันเลย!”

“ใช่ เราพี่น้องไม่กลัวตาย แต่ทนไม่ได้ที่จะเห็นคนของเราตายต่อหน้า”

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเยาะเย้ยหลินมั่วเมื่อตอนที่หลินมั่วมาถึง

แต่ตอนนี้ในเมื่อหลินมั่วเข้าเป็นคนขององค์กรนี้เเล้ว ก็คือพี่น้องของตัวเอง

พวกเขาไม่สามารถนั่งดูพี่น้องของตัวเองโดนคนอื่นรังแกซึ่งๆหน้าได้

เมื่อได้ยินคำพูดของชายฉกรรจ์เหล่านั้น หวาเฉียงก็จ้องเขม็งที่พวกมันอย่างดุดัน แล้วด่าไปว่า

“เงียบๆไว้ ถ้าเกิดเรื่องอะไรจริงๆก็ตรงเข้าสู้เลย”

ขณะเดียวกันหวาเฉียงก็กร่นด่าพวกเขาในใจ

หวาเฉียงหันไปมองชายฉกรรจ์คนนั้นและพูดเสียงดัง

“นายไปพูดว่าคนของสำนักงานสอบสวนแบบนี้ได้อย่างไร”

คนของสำนักงานสอบสวนต่างตกตะลึง หรือว่าหวาเฉียงจะยอมเเพ้แล้ว

“นายรู้ไหมพวกมันพยายามแค่ไหนถึงได้เป็นสวะเเบบนี้”

“นายกล้าเอาหมาไปเปรียบเทียบกับพวกมันเลยเหรอ นายเคยคิดถึงหมาใหญ่ที่ท่าเรือไหม มันทำงานอย่างขยันขันเเข็งเฝ้าประตูให้พวกเราทุกวัน”

“นายเอาคนของสำนักงานสอบสวนมาหลบหลู่หมาใหญ่ เงินเดือนของนายเดือนนี้แบ่งไปซื้อเนื้อให้หมาใหญ่ร้อยหนึ่ง”

หวาเฉียงพูดจบ ชายฉกรรจ์ข้างหลังเขาทุกคนก็หัวเราะกันยกใหญ่

คนของสำนักงานสอบสวนต่างโกรธเเค้น กัดฟันกรอด

กล้ามาดูถูกสำนักงานสอบสวนของพวกเขา ไอ้หมอนี่สมควรตาย

ทางด้านนี้ หวังเอ้อร์ชกไปที่หน้าของหลินมั่วโดยตรง

แต่หลินมั่วกลับไม่หลบเลยสักนิด ยืนตระหง่านอยู่กับที่ไม่ขยับ