หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3477

ผู้ชายมีรอยสักลายมังกรที่หัวไหล่คนหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก

ตะโกนพูดกับเฉียนเต๋อกุยด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งผยองอย่างยิ่ง

และถือดาบคาตานะอยู่ในมือทำท่าพร้อมมีเรื่องไม่หยุด ราวกับเตรียมตัวฆ่าคนได้ตลอดเวลา

เฉียนเต๋อกุยกำลังอยากจะพูดอะไร แต่น้ำเสียงที่สุขุมของหลินมั่วกลับดังขึ้น

“สินค้าของเถ้าแก่เฉียนคุณให้ราคาต่ำเกินไป ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ซื้อ”

ผู้ชายหลังจากได้ยินคำพูดของหลินมั่ว สีหน้าที่หยิ่งผยองบึ้งตึงขึ้นมาทันที

“ไอ้เด็กเวรนี่มาจากไหนวะ รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”

“ฉันเป็นคนของแก๊งต้าเฉวียน นายหาเรื่องฉัน ถ้าหากนายตัดนิ้วตอนนี้ ฉันพอจะไว้ชีวิตนายได้”

“มิฉะนั้น ฉันยินดีที่จะฆ่านายจากนั้นเอาศพของนายไปขายให้พ่อค้าศพซะ”

ผู้ชายพูดไปพูดมา พร้อมกับแสดงรอยยิ้มกระหายเลือดออกมาบนใบหน้า

หลินมั่วมองใบหน้าที่หยิ่งยโสของผู้ชาย จึงเผยอปากเล็กน้อยเอ่ยว่า

“ออกไป”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ความโกรธยิ่งแสดงชัดจนบนใบหน้าของชายหนุ่ม

เขาเดินไปข้างหน้า มือใหญ่ตบหน้าของหลินมั่วโดยตรง

“ปึ้ง!”

เกิดเสียงดังโครมที่กำแพงของเฉียนเต๋อกุย

เวลานี้เกิดหลุมใหญ่เป็นรูปร่างของคนหนึ่งขึ้นมา

หลินมั่วมองผู้ชายที่ชักกระตุกเล็กน้อย นอนอยู่บนถนนด้านนอก แล้วพูดเบาๆ ว่า

“บอกแล้วว่าให้นายออกไป”

เฉียนเต๋อกุยที่อยู่ข้างๆ มองท่าทางของหลินมั่ว ด้วยแววตาที่ตกตะลึงนิ่งอึ้ง

“คุณมั่วหลิน คุณวู่วามเกินไป ที่ต่อยคนของแก๊งต้าเฉวียน สุนัขบ้าพวกนั้นไม่ปล่อยคุณแน่”

“รีบอาศัยจังหวะนี้กลับไปหาตาอ้วนจูเถอะ เพื่อให้เขาจัดการพาคุณออกทะเลยังทันอยู่”

เฉียนเต๋อกุยพูดกับหลินมั่วด้วยท่าทางลนลานไม่หยุดอีกครั้ง

หลินมั่วหันหน้ามองเฉียนเต๋อกุยด้วยแววตาลึกซึ้งอีกครั้ง แล้วจึงเดินออกไปข้างนอกโดยตรง

เฉียนเต๋อกุยยืนอยู่ในร้าน ทำตัวไม่ถูกไปชั่วขณะ

และเมื่อครู่นี้ เขารู้สึกว่าถูกหลินมั่วมองออกถึงการเสแสร้งของตัวเองอย่างทะลุปรุโปร่ง

“ทุกคนช่วยแยกย้าย แยกย้ายกันเถอะครับ”

“ถือว่าไว้หน้าผมแซ่เฉียนคนนี้ ทุกคนต่อไปก็คือเพื่อนกัน มีเรื่องลำบากอะไรสามารถมาหาผมได้”

เฉียนเต๋อกุยในฐานะที่เป็นเจ้าถิ่นของตลาดเหมืองแร่

คนที่มามุงล้อมหลังจากฟังคำพูดของเขาแล้ว แต่ละคนจึงหัวเราะขึ้นมา

“ประธานธนาคารเฉียนพูดเกรงใจเกินไปแล้ว ทุกคนต่างก็เป็นเพื่อนบ้านกัน สมควรอยู่แล้วครับ”

“ใช่ ประธานธนาคารเฉียน วันหลังเรื่องการทำธุรกิจช่วยออมมือหน่อยนะครับ”

อยู่บนเกาะแห่งนี้มีเพียงผลประโยชน์เท่านั้นถึงจะเป็นพันธมิตรที่มั่นคงที่สุด

และเพียงหนึ่งประโยคของเฉียนเต๋อกุยทำให้พวกเขาได้รับผลประโยชน์อย่างมหาศาล

ดังนั้นพวกเขาจึงยอมที่จะไว้หน้าเฉียนเต๋อกุย แต่ละคนจึงเดินแยกย้ายออกไปทันที

ร่างเงาของหลินมั่วเดินมาอยู่ตรงหน้าของผู้ชายแก๊งต้าเฉวียน

สายตามองผู้ชายที่นอนอยู่บนพื้นอยากจะลุกขึ้นแต่กลับลุกไม่ไหว

“นายรู้จักเนี่ยชิงไหม”

ผู้ชายรีบพยักหน้า พูดเสียงดัง “ฉันเป็นลูกน้องของพี่ใหญ่เนี่ยชิง!”