หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3478

“เนี่ยชิงร่ำรวยก่อนหน้านี้ นายรู้ไหมว่าทำไม”

ผู้ชายแก๊งต้าเฉวียนส่ายหน้า พูดพลางพยายามอดกลั้นความเจ็บปวดที่หน้าท้อง

“ข้อห้ามข้อใหญ่สุดของพี่ใหญ่เนี่ยชิงคือห้ามคนอื่นถามเรื่องของเขา ใครถามก็ฆ่าคนนั้น”

“ปกติพวกเราไม่กล้าถามเรื่องนั้นเลย”

“เนี่ยชิงตอนนี้อยู่ที่ไหน”

“ไม่รู้ ข้อมูลเพียงอย่างเดียวเห็นบอกว่าไปเข้าร่วมมวยใต้ดินอะไรพวกนี้”

หลินมั่วพยักหน้า สงสัยกลุ่มคนก่อนหน้านั้นไม่ได้โกหกตัวเอง

และที่เนี่ยชิงไปเข้าร่วมน่าจะเป็นสิ่งที่เด็กหนุ่มคนนั้นอยากให้ตัวเองเข้าร่วมก่อนหน้านั้น

“นายไปได้แล้ว”

“แน่นอนว่า ถ้าหากไม่อยากตายล่ะก็นายสามารถพาพวกมาเยอะกว่านี้ได้”

หลินมั่วไม่ได้ฆ่าผู้ชายโดยตรง เมื่อครู่เขาไม่ได้คิดที่จะฆ่าคนตั้งแต่แรก

ผู้ชายควรจะขอบคุณตัวเองเพราะเมื่อครู่เป็นแค่การสั่งสอนบทเรียนหนักๆ ให้กับหลินมั่วเท่านั้น

มิฉะนั้นเขาในตอนนี้ น่าจะเป็นศพศพหนึ่งแล้ว

“ขะ...ขอบคุณมาก”

ผู้ชายพยายามกลิ้งแล้วลุกขึ้นมาจากบนพื้นอย่างฝืนใจ

โก่งตัวรีบวิ่งไกลออกไปอย่างรวดเร็ว

เขาเป็นคนของแก๊งต้าเฉวียน คนพวกนั้นที่อยู่บนเกาะไม่กล้าทำอะไรเขาอยู่แล้ว

มองดูผู้ชายแก๊งต้าเฉวียนที่ถูกหลินมั่วปล่อยไป เฉียนเต๋อกุยจึงพูดอยู่ข้างๆ

“ผมคิดว่าน้องมั่วหลินจะฆ่าเขาเสียอีก”

หลินมั่วหัวเราะ พูดกับเฉียนเต๋อกุย

“ประธานธนาคารเฉียน ตอนนี้แก้ไขปัญหาได้แล้ว เรื่องต่อจากนี้คุณจึงไม่ต้องกังวล”

“เขาไม่กล้ามาอีกแล้ว ถึงขนาดไม่กล้าพูดเรื่องนี้ออกไป”

อยู่ในสถานที่อย่างแก๊งต้าเฉวียน

เดิมทีก็คือวัฒนธรรมหมาป่า ใช้กฎของป่าอยู่แล้ว

คุณถูกคนหนึ่งบดขยี้แล้ว แต่กลับไม่ถูกฆ่าทิ้ง

แต่ใจดีไว้ชีวิตคุณ

นี่คือสิ่งอาจจะเกิดขึ้นถ้าอยู่ในสถานที่อื่น

แต่ที่นี่เป็นหมู่เกาะซีว่านเซี่ยง เป็นพื้นที่สีเทาแห่งหนึ่ง

นี่จึงทำให้เฉียนเต๋อกุยรู้สึกเสียดายเป็นอย่างมาก ถ้าหากขุดได้เยอะขึ้นมาอีกหน่อย

เช่นนั้นตัวเองจะได้กำไรมหาศาลแน่นอน

“สายแร่ชนิดนั้นถ้าหากปรากฏขึ้นมา ต้องมีรองพื้นหนึ่งพันตันเป็นอย่างน้อย”

“ประธานธนาคารเฉียนยังลังเลอยู่ ไม่ได้มองผมเป็นเพื่อนเหรอครับ”

คำพูดของหลินมั่วทำให้เฉียนเต๋อกุยมีสีหน้าตกตะลึง จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นอยู่บ้าง

“คุณมั่วหลิน เมื่อครู่คุณพูดว่า...ปริมาณการผลิตมากกว่าหนึ่งพันตันเหรอครับ”

หลินมั่วพยักหน้า เอ่ยปากอธิบายให้เฉียนเต๋อกุย

“แร่เหล็กชนิดนั้นอยู่ในที่มืดและหนาวเย็น แต่ในขณะเดียวเนื่องจากอยู่ในที่หนาวเย็นจึงก่อตัวง่ายกว่าแร่เหล็กชนิดอื่น”

“ดังนั้นถ้าหากขุดแล้ว ต้องอยู่ในระดับหนึ่งพันตันเป็นอย่างน้อย”

สีหน้าของเฉียนเต๋อกุยมีความลังเลอยู่บ้าง “ผมขอพูดตามตรง พวกเราขุดออกมาได้สิบกว่าตันเท่านั้น”

“ถ้าขุดอีกต่อไปก็ไม่เห็นร่องรอยของแร่หินใดๆ อย่างสิ้นเชิง”

ใบหน้าของหลินมั่วแสดงรอยยิ้มออกมา

สงสัยประธานธนาคารเฉียนคนนี้ยังขุดคุ้ยไม่เจอภูเขาสมบัติแห่งนี้เลย