หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 348

ทุกคนตกตะลึง ไม่มีใครคิดว่า ในสถานการณ์แบบนี้ หลินมั่วยังจะกล้าทำร้ายคนต่ออีก

“หลินมั่ว!” เฮ่อเชียนเสวี่ยตัวสั่นด้วยความโกรธ “นาย...นายบ้าไปแล้วหรือ”

“กล้าดียังไงมาทำร้ายคน!”

“นายคิดว่าฉันไม่กล้าไล่นายออกจากที่นี่ใช่ไหม”

หลินมั่วมีท่าทีสงบ “ทำไมคุณไม่ถามเขา ว่าทำไมผมถึงตบเขาล่ะ”

เฮ่อเชียนเสวี่ยพูดด้วยความโกรธ “ถามทำไมยังต้องถามอีกหรือ”

“ฉันจะพูดอีกครั้ง ทำร้ายคน ก็คือนายทำไม่ถูก!”

“หลินมั่ว นายรีบขอโทษเขาเดี๋ยวนี้!”

“ถ้าเขายกโทษให้ เรื่องก็จบ!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว เฮ่อเชียนเสวี่ยคนนี้อวดดีจริงๆ

เมื่อเฉินอวี๋เห็นว่าเรื่องราวชักจะใหญ่โต จึงรีบพูดว่า “คุณเฮ่อคะ เอ่อ...ทั้งหมดเป็นความผิดของฉันเอง”

“เอาแบบนี้นะคะ ฉัน...ฉันจะขอโทษคุณผู้ชายท่านนี้...”

“คุณผู้ชายคะ ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณเป็นผู้ใหญ่คงจะไม่ถือสาเราสองคนนะคะ...”

“ขอร้องคุณนะคะ ปล่อยเราสองคนไปเถอะ...”

ชายสวมแว่นค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วคำรามด้วยความโกรธ “ไม่มีทาง!”

“ขอบอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ฉันจะไม่ยกโทษให้พวกแกแน่!”

“เฮ่อเชียนเสวี่ย คุณต้องให้คำตอบที่น่าพอใจแก่ผม!”

“ไม่เช่นนั้นผมจะบอกหมอเทวดาเซวียว่าไม่ต้องมาที่นี่”

"หากไม่มีหมอเทวดาเซวีย คิดดูสิ พวกคุณจะจัดการประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ได้ยังไง!"

หลี่เยวี่ยนรีบถามเขา “คุณเป็นอะไรกับหมอเทวดาเซวียหรือคะ”

ชายสวมแว่นยิ้มเย้ย และตอบอย่างภาคภูมิใจ “ฉันเรียกหมอเทวดาเซวียว่าคุณอา”

“อะไรนะ!” ผู้คนตกตะลึง

สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเปลี่ยนทันที

หมอเทวดาเซวียถือได้ว่าเป็นบุคคลหลักในงานแลกเปลี่ยนครั้งนี้

คนที่มาที่นี่ ส่วนมากแล้วก็มาเพราะหมอเทวดาเซวีย

ถ้าหากว่าหมอเทวดาเซวียไม่มา การประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ก็ไม่สามารถจัดขึ้นได้

“ช่างเถอะ ถ้าหมอเทวดาเซวียกลับไปจริงๆ พวกเราก็จะกลับด้วย!”

“ใช่ เรื่องนี้แก้ปัญหาไม่ได้ งั้นพวกเรากลับให้หมด ปล่อยให้งานนี้พังไปเลย!”

ทุกคนร้องโวยวายข่มขู่เฮ่อเชียนเสวี่ย และมุ่งเป้าไปที่หลินมั่ว บังคับให้เขาคุกเข่าขอโทษ

สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยลำบากใจมาก เธอมองหลินมั่วด้วยดวงตาที่แข็งกร้าว

“หลินมั่วนายก่อเรื่องเอง ก็แก้ปัญหาเอง!”

“ไปคุกเข่าขอโทษเขา เรื่องนี้จะได้จบ!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เฉินอวี๋รีบพูดว่า “คุณเฮ่อคะเรื่องนี้ต้องโทษฉัน ฉันจะคุกเข่าขอโทษเอง ฉัน... ”

หลินมั่วดึงเฉินอวี๋มาด้านหลังของเขา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฮ่อเชียนเสวี่ย ผมจะพูดกับคุณอีกครั้ง”

“ถ้าหากว่าคุณไม่ใช่หลานสาวของผู้อาวุโสเฮ่อ คุณไม่มีสิทธิ์แม้แต่พูดกับผมด้วยซ้ำ!”

“ให้ผมคุกเข่าขอโทษ ถือสิทธิ์อะไร”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโมโหจนแทบกระอักเลือด เธอพูดด้วยความโกรธ”หลินมั่วนายมันอวดดีเกินไปแล้ว!”

“นายอย่าคิดว่ามีปู่ของฉันคอยปกป้องอยู่แล้วจะสามารถกำเริบเสิบสานยังไงก็ได้!”

“ถ้านายทำการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์ครั้งนี้พัง นายรับผิดชอบไม่ไหวแน่!”