หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 350

ผู้คนรอบข้างต่างตกใจเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้

นี่มันสถานการณ์อะไรกัน

หมอเทวดาเซวียรู้จักกับพนักงานทำความสะอาดของโรงพยาบาลด้วยหรือ

ไม่ถูกแล้ว นี่ไม่ใช่แค่รู้จัก

ท่าทีที่เคารพและอ่อนน้อมขนาดนั้นของหมอเทวดาเซวียที่มีต่อหลินมั่ว

เหมือนคนรุ่นหลังที่ปฏิบัติต่อผู้อาวุโสก็ไม่ปาน นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

เฮ่อเชียนเสวี่ยเองก็ตะลึง เธอมองหลินมั่วอย่างงุนงง

หรือว่า นี่ถึงจะเป็นคนที่เขาพึ่งพา

แต่ว่า มันไม่เหมือนสักเท่าไร

ดูจากท่าทีของหมอเทวดาเซวียที่มีต่อหลินมั่ว เห็นได้ชัดว่าหมอเทวดาเซวียต้องการร้องขอความช่วยเหลือจากหลินมั่ว

หลินมั่วคนนี้เป็นใครมาจากไหนกันแน่ แล้วมีสถานะอะไร

หลินมั่วเอ่ยขึ้น “ผมมีธุระเล็กน้อยที่นี่”

“เอ๋?” ดวงตาของหมอเทวดาเซวียเป็นประกาย “ไม่รู้ว่าผมพอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ”

หลินมั่วฉีกยิ้ม “เป็นเรื่องเล็กน้อยจริงๆ”

หมอเทวดาเซวียรีบเอ่ยขึ้น “ขอเพียงคุณหลินออกคำสั่ง!”

หลินมั่วชำเลืองมองชายสวมแว่น “คุณคนนี้คือหลานชายของคุณหรือเปล่า”

ชายสวมแว่นตกใจกลัวจนตัวสั่น ริมฝีปากที่สั่นเทาของเขาพูดอะไรไม่ออก

หมอเทวดาเซวียส่ายศีรษะ “พ่อของเขาเป็นหนึ่งในคนไข้ของผมเอง”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้” หลินมั่วผงกศีรษะ “เมื่อสักครู่นี้ผมทำร้ายเขา คุณคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม”

หมอเทวดาเซวียจ้องชายสวมแว่นด้วยความขุ่นเคือง และรีบเอ่ยขึ้น “คุณหลินทำร้ายเขา เช่นนั้นเขาก็สมควรแล้ว”

“ไอ้สารเลวคนนี้กล้าที่ทำให้คุณหลินขุ่นเคือง แม้ตายก็ไม่อาจชดใช้ความผิดได้!”

“ใครก็ได้ ลากเขาออกไป หักขา แล้วโยนไปข้างถนน!”

คนกลุ่มหนึ่งวิ่งแห่กันเข้ามาลากชายสวมแว่นออกไป

ชายสวมแว่นร้องขอความเมตตา แต่ไม่มีใครสนใจ

หมอเทวดาเซวียออกปากด้วยตัวเอง ใครจะกล้าพูดอะไร

ทุกคนต้องตกใจอีกครั้ง

แค่คำพูดเดียวของหลินมั่ว หมอเทวดาเซวียหักขาของชายสวมแว่นดื้อๆ โดยไม่แม้กระทั่งจะถามต้นสายปลายเหตุ

ดูๆ แล้ว หมอเทวดาเซวียเป็นเหมือนผู้ใต้บังคับบัญชาของหลินมั่วอย่างนั้น

“หลานรู้ไหมว่าคุณหลินเป็นบุคคลสำคัญแค่ไหนไหม”

“คุณหลินช่วยชีวิตปู่ไว้! ”

“เมืองก่วงหยาง ไม่ว่าจะเป็นหนานป้าเทียน หวงหย่งเฟิง หรือเฉินเซิ่งหยวน ล้วนแล้วแต่แสดงความเคารพนบนอบเมื่อเห็นคุณหลิน!”

“คิดไม่ถึงเลยว่าหลาน...หลานจะไม่ให้เกียรติเขา”

เฮ่อเชียนเสวี่ยตกตะลึง บุคคลผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสามคนต่างต้องเคารพหลินมั่ว สรุปแล้วเขาเป็นคนบ้าอะไรกันเนี่ย

“แต่...เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงนะคะ แค่พนักงานทำความสะอาด เขามีสิทธิ์อะไร”

เฮ่อเชียนเสวี่ยเอ่ยอย่างไม่เต็มใจ

ผู้อาวุโสเฮ่อกัดฟัน “มีสิทธิ์อะไรน่ะหรือ”

“แล้วหลานคิดว่าปู่มีสิทธิ์อะไรถึงสามารถมีสถานะอย่างทุกวันนี้ได้ล่ะ”

เธอรีบตอบ “เขาจะเทียบกับคุณปู่ได้ยังไงกันคะ”

“คุณปู่เป็นหมอเทวดาในเมืองก่วงหยาง คุณปู่เคยช่วยชีวิตคนไว้นับไม่ถ้วน!”

“เขาเป็นตัวอะไรล่ะ ก็แค่พนักงานทำความสะอาดในโรงพยาบาล เป็นแมงดาเกาะเมียกิน มีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับคุณปู่!”

ผู้อาวุโสเฮ่อส่ายศีรษะพลางถอนหายใจ “เรื่องศักยภาพนี่ หลานนี่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ”