หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3562

ทันใดนั้นสายตาของคนหนึ่งก็ตะลึงงันไป

สายตาของเขาจ้องมองไปยังเรือรบด้านหลัง ก่อนจะอุทานออกมา

“หืม”

ไรอันมองดูท่าทีของเขา มองตามเขาไปด้วยความสงสัย

ในขณะนั้นเอง ไรอันเองก็ตะลึงงันไป

ในช่วงเวลานั้น ความหวังที่ริบหรี่เหมือนจะกลับมาอีกครั้ง

“คนนั้น...ไม่ได้ยอมจำนนง่ายๆนี่นา...”

สายตาของไรอันมองไปยังหลินมั่วที่อยู่บนเรือรบขององค์กรมนุษย์งู ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความตื่นเต้น

หลินมั่วยืนอยู่บนดาดฟ้าของเรืออย่างสง่างาม

มองไปที่คนที่ใส่กางเกงลายดอก มือถือแก้วไวน์อยู่ในมือ

“แกสั่งให้ฉันหยุดเรือนี่ ลองบอกมาซิว่ามีเรื่องอะไร”

คำพูดของหลินมั่วเหมือนกับเด็กน้อยผู้บริสุทธิ์

ชายคนนั้นมองไปยังหลินมั่ว สายของเขาเริ่มมีแววจริงจังขึ้นมา

ก่อนหน้านี้หลินมั่วสามารถพุ่งจากเรือยักษ์ที่อยู่ห่างไกลมาได้อย่างไรกัน

พละกำลังของเช่นนี้ทำให้ชายคนนั้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกดดันขึ้นมาทันที

“เพื่อนเอ๋ย พวกเราคือหน่วยรักษาความสงบของทะเลผืนนี้ แกจะผ่านที่นี่ไปแกต้องจ่ายเงินนะ”

เดิมที่ชายคนนี้ตั้งใจจะทรมานก่อนและฆ่าหลินมั่วทันที

แต่ทว่าตอนนี้เมื่อเห็นทักษะของหลินมั่วเมื่อครู่ ทำให้เขาเริ่มเปลี่ยนใจ

คนแบบนี้วรยุทธ์ต้องไม่ต่ำแน่นอน

เขาไม่กล้าที่จะเดิมพันว่าหลินมั่วมีความสามารถฆ่าเขาในพริบตาได้หรือไม่

งั้นแค่เอาเงินจากเขาแล้วกัน

คิดว่าเมื่อชายหนุ่มคนนี้เห็นพลังอันแข็งแกร่งของพวกเขาแล้ว จะจ่ายเงินให้ง่ายๆ

หลินมั่งมองไปที่พวกเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“พวกแกบอกว่าพวกแกเป็นหน่วยรักษความสงบในทะเล แต่ทำไมพวกแกถึงไล่ฆ่าพวกเขาล่ะ”

ชายที่ใส่กางเกงลายดอกยิ้มและตอบว่า “เพราะว่าพวกเขาขโมยของของเรา”

หลินมั่วเหลือบไปมองรอยสักรูปงูที่น่าสยดสยองบนไหล่ของชายคนนั้น

และนึกถึงกลุ่ใคนที่ใส่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งบนเรือไฟลุกลำนั้น

ไท่อาปรากฏในมือของหลินมั่ว

ราวกับว่ามันรับรู้ความรู้สึกโกรธของเจ้าของ ไท่อามีเสียงหึ่มๆขึ้นมา

“องค์กรมนุษย์งูของพวกแกนี่ สันดานไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ”

“หรือพูดอีกอย่างหนึ่งว่า องค์กรชั่วๆแบบนี้ควรถูกกำจัดให้สิ้นซาก”

น้ำเสียงของหลินมั่วเริ่มเย็นชาลงเรื่อยๆ ขณะที่สีหน้าของชายที่ใส่กางเกงลายดอกไม่แสดงสีหน้ายิ้มแย้มอีกต่อไป

“แกอยากจะฆ่าฉันหรอ”

เขาดูเหมือนได้ยินเรื่องที่ตลกมากที่สุด

“บนเรือนี้มีกระบอกปืนนับร้อยเล็งมาที่แกอยู่ แกยังกล้าจะฆ่าฉันอีกหรอ”

“เกรงว่ายังไม่ทันที่แกจะโดนฉัน แกก็กลายเป็นตะแกรงไปแล้วแหละ”

ผู้คนทั้งหมดบนเรือที่ไฟกำลังลุกนั้นต่างจ้องมองมายังเงาที่เลือนรางของหลินมั่วด้วยความคาดหวัง

เมื่อเห็นว่าปืนทั้งหมดชี้ไปที่หลินมั่ว แสงสว่างในตาของพวกเขาก็ค่อยๆจางลง

แต่...ในวินาทีถัดมา

ลมก็พัดแรงขึ้น...