หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3616

สรุปบท ตอนที่ 3616 ท่าเรือหมายเลขสิบสาม: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

สรุปตอน ตอนที่ 3616 ท่าเรือหมายเลขสิบสาม – จากเรื่อง หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

ตอน ตอนที่ 3616 ท่าเรือหมายเลขสิบสาม ของนิยายสัจนิยมเรื่องดัง หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดยนักเขียน พลอย เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

ตอนที่ชายผู้มีบาดแผลที่ตายังไม่ทันตั้งตัว

ก็มีหนวดสัมผัสหนึ่งพุ่งออกมาจากใต้น้ำและจะฟาดไปที่เรือรบเซิงหลาง

ขณะนั้นชายผู้มีบาดแผลที่ตาก็ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

แต่ตอนนี้อยากจะเคลื่อนย้ายเรือรบก็สายเกินไปแล้ว

เขาได้แต่มองดูหนวดสัมผัสยักษ์นั่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

“โครม!”

บนเรือรบมีเสียงดังกึกก้องขึ้นมา

เรือรบที่ผ่านการเสริมแต่งของชายผู้มีบาดแผลที่ตามาหลายครั้ง ในวินาทีนี้ก็เป็นรอยแตกขึ้นมา

เมื่อเห็นเรือรบของตนไม่ได้ถูกพังทลายไป

ชายผู้มีบาดแผลที่ตาก็เผยความรู้สึกโล่งที่รอดพ้นจากความตายและมีความรู้สึกที่ดีใจอย่างมาก

ไม่เสียแรงเลยที่ตนเสียเฟิงเหยียนไปมากมายเพื่อเสริมแต่งดัดแปลงเรือนี่

“โจมตีมัน!”

ตอนนี้ชายผู้มีบาดแผลที่ตาไม่มีอารมณ์ที่จะไปสนใจเรือรบองค์กรมนุษย์งูที่ดูสนุกอยู่ไกลออกไปแล้ว

แต่กลับตะคอกใส่ลูกเรือของตนอย่างบ้าคลั่ง

เพื่อเรียกสติลูกเรือที่ตกใจกับหนวดสัมผัสยักษ์เมื่อกี้

และหลังจากที่หนวดสัมผัสยักษ์นั่นไม่สามารถพังทลายได้

ก็ได้ดำลงไปในทะเลอีกครั้ง

ชายผู้มีบาดแผลที่ตานั้นสอดส่องไปที่น้ำทะเลไม่หยุด

แต่สิ่งที่มองเห็นนั้นล้วนเป็นพื้นผิวทะเลที่ลึกมองไม่เห็นอะไร

“อ๊าก!”

ในครั้งนี้ เป้าหมายของหมึกยักษ์ไม่ใช่เรือรบเซิงหลางที่ถูกมันฟาดจนเป็นรอยแตก

แต่เป็นเรือรบที่อยู่ไกลออกไปอีกลำ หนวดสัมผัสทั้งสามฟาดลงพร้อมกัน

โครม!

ทันใดนั้น เรือรบนั่นก็กลายเป็นเศษเหล็กทันที

ลูกเรือที่อยู่บนเรือก็ถูกหนวดสัมผัสยักษ์นั่นฟาดจนตัวเหลวแหลก

แถมมีบางคนตายเพราะตกจากเรือ

แต่...

เลือดสีแดงสดนั้นเปื้อนน้ำทะเลอีกครั้ง

บนทะเลมีเพียงเรือรบสองลำเท่านั้น

บอกได้เลยว่าตอนนี้เหมือนสถานการณ์หมาจนตรอกเลย

ชายผู้มีบาดแผลที่ตามองดูสถานการณ์แบบนี้ด้วยสีหน้ามืดมน เขารู้ดี

มองดูเรือรบลำสุดท้ายถูกหมึกยักษ์พังทลายโดยที่ไม่อาจสู้ได้

หลินมั่วก็ไม่คิดที่จะอยู่ดูอีกต่อไปแล้ว

แต่กลับมองหมึกยักษ์นั่นด้วยสายตาที่คมลึก จากนั้นก็พูดกับไรอันว่า

“ไปกันเถอะ ผ่านเขตพื้นที่ทะเลลึกแล้วอีกไกลไหมถึงจะถึงที่หมาย”

“ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง”

ไรอันครุ่นคิด

ตามความเร็วปัจจุบันของเรือคงองค์กรมนุษย์งู อย่างมากอีกหนึ่งชั่วโมงครึ่งก็จะถึงท่าเรือของเกาะนรก

“มั่วหลิน เดี๋ยวตอนที่พวกเราถึงเกาะนรก”

“จะต้องจอดเรือไว้ที่ท่าเรือหมายเลขสิบสาม นั่นเป็นเขตปกครองของถนนหมายเลขสิบสาม”

“ขอเพียงมีเงิน พวกเขาก็ไม่สนใจว่าจะเป็นใคร เรือลำนี้ไม่ได้ยังไง”

“แต่หากเป็นท่าเรือของถนนอื่นๆ ก็จะมีปัญหาไม่น้อย”

ไรอันบอกหลินมั่วในสิ่งที่ตนเองสามารถพูดได้

บนเกาะนรกมีกฎระเบียบมากมาย แถมยังไม่มีคนจะบอกด้วย

หากจอดเรือตามท่าเรืออย่างตามใจ งั้นก็เท่ากับว่าจะต้องไปที่ถนนเส้นนั้น

ถึงเวลานั้นก็จะลำบากแล้ว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา