หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3620

สรุปบท ตอนที่ 3620 เอาเรือฝากไว้ที่ฉันได้เลย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 3620 เอาเรือฝากไว้ที่ฉันได้เลย – หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย

บท ตอนที่ 3620 เอาเรือฝากไว้ที่ฉันได้เลย ของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา ในหมวดนิยายสัจนิยม เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย พลอย อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ผู้เฒ่าหลัวหันหลังให้หลินมั่ว

แม่ว่าคำพูดนั้นมั่นคงแถมเต็มไปด้วยความมั่นใจ

แต่ในใจของเขานั้นก็รู้สึกตกตะลึงกับหลินมั่วอย่างมาก

เพียงอายุเท่านี้

ก็สามารถมองดูออกได้เลยว่าตนนั้นมีพลังยุทธ์ขนาดไหน

วัยรุ่นแบบนี้ คงจะมีอนาคตก้าวไกลกว่านี้อีกมาก

ดังนั้นผู้เฒ่าหลัวเองก็มีความเมตตากับหลินมั่วอยู่บ้าง

หลินมั่วมองดูแผ่นหลังของผู้เฒ่าที่จากไป จากนั้นก็เดินข้างที่ทิศทางข้างหน้าของท่าเรือ

มั่วตุ้นพ่อค้าของตลาดมืด

รวมถึงสำนัก 403 นั่นมีอะไรกันแน่

ก่อนหน้านี้ที่สวีชูไปถามจากโจรขายข่าวกรองก็รู้มาแค่เรื่องมั่วตุ้นพ่อค้าของตลาดมืดและสำนัก 403 เท่านั้น

ไรอันคนนั้นเองก็พูดออกมาแค่สองอันนี้

ตอนนี้แม้แต่ปู่เฒ่าที่อยู่ตรงหน้าก็พูดถึงมั่วตุ้นและสำนัก 403

หลินมั่วมีท่าทางที่ครุ่นคิด

มั่วตุ้นพ่อค้าตลาดมืดคนนั้นและสำนัก 403 คืออะไรกันแน่

ด้วยความสงสัยนี้เอง หลินมั่วเดินไปทางนอกท่าเรือ

ท่าเรือหมายเลขสิบสามกว้างใหญ่มาก แถมบนพื้นยังมีเส้นทางที่กำหนดเอาไว้

เพียงแค่เดิมตามทางก็จะสามารถไปที่ถนนหมายเลขสิบสามได้

ตลอดทางนั้นไม่มีเหตุการณ์ลักขโมยเหมือนกับเกาะอื่นๆ เลย

ยิ่งไปกว่านั้นมันเงียบผิดปกติอย่างมาก

หลินมั่วเดินอยู่บนถนนนั้นนิ่งเงียบ มีหยุดลงเพื่อดูป้ายข้างทางบ้าง

“อีกหลายสิบกิโลเมตรถึงจะถึงถนนหมายเลขสิบสามที่แท้จริงเหรอ...”

หลินมั่วยืนอยู่หน้าป้ายบอกทาง

มองดูระยะทางข้างบนแล้วก็พูดออกมาเบาๆ

หากตนยังเดินช้าๆ อยู่แบบนี้ คงจะต้องอีกหลายชั่วโมง

หลินมั่วมองดูไปที่รอบๆ มันร้างไม่มีใครเลย

จากนั้นเขาก็แตะปลายเท้าเบาๆ จากนั้นตัวของเขาก็ลอยตัวขึ้นมา

และมุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

ตัวของหลินมั่วนั้นราวกับบินผ่านกลางอากาศอย่างรวดเร็วราวกับห่านหงส์

เมื่อค่อยๆ ลดตัวลง หลินมั่วก็ใช้ปลายเท้าค้ำแรงอีกครั้ง

ภายในระยะเวลาครึ่งชั่วโมงสั้นๆ หลินมั่วก็ข้ามผ่านมานับหลายสิบกิโลเมตรแล้ว

แม้แต่บัตรผ่านทางเขาก็เพิ่งจะเคยได้ยินเมื่อกี้นี้เอง

ในตอนที่หลินมั่วกำลังจะพูด

“เฮ้ยๆๆ พวกแกทำอะไรน่ะ ทำอะไร!”

มีเสียงต่อว่าดังขึ้นมา

จากนั้นก็เห็นมีคนที่ร่างอ้วนท้วมวิ่งมาทางนี้อย่างรวดเร็ว

สีหน้าของเขานั้นเคืองโกรธ

“เพื่อนฉันก็แค่ลืมเอาบัตรผ่านทางมาเท่านั้นเอง”

“ก็ถูกพวกแกถือปืนจ่อไว้แบบนี้ หากครั้งไหนที่เหล่าหัวหน้าของทีมคุ้มกันของพวกแกลืมพกบัตรผ่านทาง”

“ฉันว่าพวกแกคงจะกล้าลั่นไกปืนและช่วงชิงอำนาจสินะ”

“แล้วจากนั้นก็พาทีมคุ้มกันก่อกบฏ ถึงเวลาถนนหมายเลขสิบสามก็คงจะตกเป็นของพวกแกทั้งหมดสินะ”

ร่างที่อ้วนท้วมพูดจาประชดเสียดสีและโยนความผิดให้

พวกคนใส่ชุดคลุมดำก็ถึงกับตัวสั่น

หากถูกใส่ความข้อหานี้แล้ว

งั้นพวกเขาจะมีชีวิตรอดผ่านคืนนี้ไปได้ไหมยังพูดยากเลย

“มั่วตุ้น แกอย่ามาพูดจาเหลวไหล!”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา