หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3709

ทันทีที่หลินมั่วพูดขึ้น ทั้งสองฝ่ายต่างก็อึ้งไปทันที รวมถึงไรอันด้วย

มั่วหลินไอ้หมอแพทย์แผนจีนคนนี้ ทำไมไม่นอนดี ๆ จะวิ่งออกมาทำไมเนี่ย คิดว่าฉันปวดหัวไม่พอหรือไง

ไรอันปวดหัวหนักเข้าไปอีก

ผู้คุมอีกสามคนก็เริ่มงุนงงไปตามๆ กัน

เพื่อนของไรอันคนนี้ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวจริงๆ เขาจะรบกันอยู่แล้ว จะให้เลื่อนไปวันหลังได้ยังไง

เขาคิดว่าการต่อสู้ให้ชนะกับไม่รบกวนลูกสาว เรื่องไหนสำคัญกว่ากันงั้นเหรอ

ทหารของโรนัลด์ต่างส่ายหน้า ไม่เข้าใจว่าทำไมหลินมั่วถึงเลือกที่จะมาเสี่ยงชีวิตในเวลานี้

ไรอันรีบดึงหลินมั่วมาอยู่ข้างตัว

“นายจะทำอะไร มันไม่ใช่ละครนะ นี่มันสงครามจริงๆ กลับไปนอนเถอะ อย่าเข้ามายุ่งเลย”

เมื่อไรอันเห็นว่าหลินมั่วไม่ตอบอะไร เขาจึงคิดว่าอีกฝ่ายคงละเมอเดินมา…

ส่วนฝั่งตระกูลเซินลัว เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินมั่วพูดแล้ว พวกเขาก็พากันหัวเราะออกมาอย่างเย้ยหยัน

“ไรอัน พวกแกมีคนเพี้ยนๆ อยู่ในทีมด้วยเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เซินลัวหัวเราะเยาะหลินมั่ว

“ทุกคนได้ยินไหม มันบอกว่าเราไปรบกวนลูกสาวมันนอน ฮ่าฮ่าฮ่า…”

เซินลัวหัวเราะเสียงดัง โดยไม่ทันสังเกตว่าสายตาของหลินมั่วเริ่มแข็งกร้าวขึ้น และเต็มไปด้วยความอาฆาต

ในขณะนั้นเอง อันย่าที่กำลังนอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของหลินมั่วก็เริ่มพลิกตัวไปมาเพราะเสียงรอบข้างที่ดังเกินไป

หัวเล็กๆ สีชมพูของเธอค่อยๆ ถูไถไปกับแขนของหลินมั่ว ใบหน้าน่ารักขมวดคิ้วขึ้นมา

หลินมั่วอุ้มอันย่าขึ้นพาดบ่าแล้วใช้มือตบหลังเธอเบาๆ เพื่อกล่อมให้หลับ

“ชู่ว!” เซินลัวกลับเอานิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปาก เพื่อบอกให้ทุกคนเงียบ

ทหารของเซินลัวเมื่อเห็นอย่างนั้น จึงหยุดหัวเราะและเงียบไป

“หัวเราะเงียบๆ หน่อย เดี๋ยวก็ไปรบกวนลูกสาวมันหรอก” เซินลัวพูดเย้ยหยันหลินมั่ว

เซินลัวไม่กล้าอยู่ตรงนั้นอีกต่อไป เขาจึงรีบพาลูกน้องถอยทัพหนีไปทันที

แต่เพียงวิ่งไปได้ไม่นาน หัวของนายทหารที่หัวเราะเยาะหลินมั่วอยู่เมื่อครู่ก็หลุดออกจากบ่า

ทหารของโรนัลด์มองภาพตรงหน้าอย่างอึ้ง ๆ พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ผู้คุมทั้งสี่ยังไม่ทันจะได้ลงมือ ทุกอย่างก็จบลงเสียแล้ว

พวกเขาไม่กล้าดูถูกหลินมั่วอีกต่อไป และเปลี่ยนไปมองเขาด้วยสายตาเคารพและชื่นชมราวกับว่าหลินมั่วคือเทพเจ้าแห่งแสงสว่าง

ไรอันรู้สึกว่าบรรยากาศนี้มันคุ้น ๆ

ใช่แล้ว! ครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นแสงสว่างนี้ก็คือตอนที่เขารบในเรือรบมนุษย์งู ตอนนั้นแสงสว่างจากดาบของหลินมั่วส่องลงมาเพื่อปกป้องทุกคนในเรือที่กำลังลุกเป็นไฟ!

ครั้งนี้ แสงสว่างนี้ก็ได้ปกป้องพวกเขาอีกครั้ง และสามารถช่วยชีวิตทหารในกองกำลังของโรนัลด์ได้ทั้งหมด!

“ขอบใจนะ มั่วหลิน!” ไรอันพูดอย่างซาบซึ้งใจ เขาไม่รู้จะหาคำพูดไหนมาอธิบายความรู้สึกในตอนนี้

ผู้คุมทั้งสามคนต่างก็เดินเข้ามาหาหลินมั่ว