หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3767

หรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น

“พ่อคะ พี่ไม่อยู่ที่นี่เหรอคะ”

อันย่ากระพริบตาปริบๆ ถามหลินมั่วด้วยสีหน้างุนงง

“มั่วหลิน คุณจำผิดหรือเปล่า” ไรอันถามอีก

“ไม่นะ น่าจะเกิดเรื่องอะไร”

หลินมั่วพลิกดูหนังสือบนชั้นวาง เพื่อหาเบาะแส

หลินมั่วหยิบหนังสือชื่อ ประวัติศาตร์การพัฒนาของเขตสิบสาม มาปัดฝุ่น เเล้วเปิดไปยังหน้าสุดท้ายที่มีเนื้อหา

“วันที่เก้าเดือนกรกฏาคมเวลาบ่ายสาม หงเกาอี้หัวหน้าเเก๊งทางใต้ของเขตตะวันออก ได้บังคับซื้อร้านค้าหนึ่งร้อยยี่สิบเก้าเเห่งบนถนนหมายเลขสี่ ซึ่งกระตุ้นให้เกิดความไม่พอใจในหมู่กองกำลังที่อยู่เบื้องหลังร้านค้าเเต่ละเเห่ง และทำให้เกิดความขัดแย้งรุนเเรงยิ่งขึ้น”

นี่คือข้อความสุดท้ายที่ซือหลันเย่ว์บันทึกไว้ เเต่ตอนนี้เป็นวันที่ยี่สิบสี่เดือนกรกฏาคมเเล้ว เวลาผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว

เเล้วก็คิดถึงคำพูดที่ฉินเหมินบอกไว้ว่า ช่วงนี้ร้านค้าในตลาดมืดวุ่นวายกันมาก พวกแก็งต่างๆกำลังจะปะทะกัน

หรือว่าเรื่องที่หงเกาอี้เเก๊งทางใต้ของเขตตะวันออกจะเกี่ยวข้องกับการที่ซือหลันเย่ว์หายตัวไป

“น้องมั่วหลิน ไม่ได้เจอกันนาน”

เสียงที่คุ้นเคยดังจากประตูเข้ามา หลินมั่วเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ เเล้วเห็นชายอ้วนคนหนึ่งยืนอยู่ที่ประตู

“มอร์ตัน คุณเองเหรอ”

“ผมผ่านมาทางนี้ ได้ยินเสียงพูดคุยมาจากร้านสี่ศูนย์สามเลยเข้ามาดูหน่อย เพราะไม่มีใครมาที่นี่ไม่มีนานแล้ว เเล้วคุณก็ไม่ใช่คนใหม่เเล้วนี่ ทำไมถึงมาอยู่ที่ร้านค้าสำหรับมือใหม่”

“ผมมาหาเจ้าของร้านนี้ มีธุระนิดหน่อย คุณรู้ไหมว่าเธอไปไหนเเล้ว”

มอร์ตันทำท่าเชิญ “เข้าไปคุยกัน”

เเต่คนเดียวสู่พวกคนเลวไม่ได้ เลยถูกพวกมันจับไป ดังนั้นตอนนี้ร้านค้าก็เป็นอย่างที่นายเห็น”

หลังจากเล่าจบก็เห็นสีหน้าครุ่นคิดของหลินมั่ว มอร์ตันก็ไม่ขัดขวาง แล้วหันไปมองไรอัน

“สี่หมื่นเฟื่องฟ้าขอบคุณมาก”

ไรอันงงไปเลย มันทำราวกับว่าขายคำพูดตามจำนวนคำ?

ฉวีอวี้ถังต่อว่ามอร์ตันทันที “คุณก็หน้าเลือดเกินไป อย่างมากสุดก็สี่ร้อย”

“เจ้าหนุ่ม ดูเหมือนจะเป็นครั้งเเเรกที่คุณมาเขตสิบสามสินะ ไปเรียนรู้จากพี่มั่วหลินให้เยอะๆ แล้วคุณจะรู้ว่าทำไมฉันถึงเรียกราคาสูงขนาดนี้”

มอร์ตันเห็นว่าทั้งสองคนดูเหมือนไม่อยากจ่ายตัง จึงวิ่งมาข้างหน้าหลินมั่วอีกครั้ง พร้อมกับยื่นมืออ้วนอูมข้างหนึ่งออกไปอย่างไร้ยางอาย

“คุณเรียกแพงเกินไปหน่อย ให้แค่หนึ่งหมื่น เอาหรือไม่เอา”