หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3829

ชายหัวทองที่เป็นหัวหน้ากลุ่มมีท่าทางโอหัง

ด้านหลังมีเด็กหนุ่มสี่ห้าคนตามเขามาด้วย พวกเขาล้วนดูโตกว่าจิรา

จากเสื้อผ้าและท่าทางของพวกเขา หลินมั่วมองแค่แวบเดียวก็สามารถบอกได้ว่าเบื้องหลังพวกเขาไม่ธรรมดา

ชายผมทองจ้องไปที่หลินมั่วด้วยสายตาโกรธจัด

“คุณมาร์ชของเรามาที่นี่เพื่อชิมเหล้าปั้นซย่าของพวกแก นั่นถือเป็นเกียรติแก่โรงแรมพวกแกแล้ว”

“แต่พนักงานบริการคนนี้ กล้าต่อปากต่อคำกับคุณมาร์ชูของพวกเรา”

“หากวันนี้ไม่ได้ค่าชดเชยสิบล้าน ก็อย่าหวังว่าจะจบง่าย ๆ”

เมื่อพูดถึงชื่อมาร์ช ฝูงชนรอบ ๆ ก็เริ่มส่งเสียงกระซิบกัน

“คุณมาร์ชแห่งแก็งกระบี่เขตสามก็มาที่นี่ด้วย”

“ดูท่าทางโรงแรมมั่วหลินมั่วซื่อจะโชคร้ายจริง ๆ ก่อนหน้านี้ไปขัดใจแก็งแมงป่องแดง ตอนนี้ก็มีเรื่องกับมาร์ชอีก”

แก็งกระบี่เขตสามถือเป็นแก็งที่มีอิทธิพลระดับสูง

แม้ว่าจำนวนสมาชิกในกลุ่มจะน้อยกว่าแก็งหมาป่ามหาสมุทร แต่พวกเขาก็เน้นการฝึกฝนแบบคัดเลือกเฉพาะ

สมาชิกของแก็งนี้ล้วนสามารถจัดการศัตรูสิบคนหรือแม้กระทั่งร้อยคนได้ด้วยสมาชิกเพียงคนเดียว

เมื่อจิราได้รู้ถึงสถานะของพวกเขา เธอก็เริ่มรู้สึกถึงอันตรายอันใหญ่หลวงที่ตัวเองได้กระทำลงไป

เธอกลัวจนตัวสั่นเหมือนลูกนก จนไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้

หลินมั่วยืนขวางหน้าจิราแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“แกมาทำร้ายพนักงานของเรา แล้วยังมีหน้ามาถามเรื่องค่าชดเชย?”

“คิดว่าโรงแรมมั่วหลินมั่วซื่อของเราจะเป็นกล้วยที่บีบได้ง่ายๆ ?”

แขกคตอื่นๆ ที่เห็นเหตุการณ์นี้ต่างตกใจกับท่าทางที่เด็ดเดี่ยวของหลินมั่ว

ชายผมทองสีหน้าเปลี่ยนไปทันที ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นชา

“แกจะบอกว่าคุณมาร์ชของฉันผิดเหรอ?”

“กล้าดีจริง ๆ!”

“ในเขตสาม ฉันไม่เจอคนที่ไม่กลัวตายแบบนี้มานานแล้ว”

หลินมั่วมองกลับไปด้วยสายตาเย็นชา

สถานการณ์นี้ไม่ได้เป็นธรรมตั้งแต่แรก มันแค่ต้องการจะขยี้เขาให้ย่อยยับ

“แกใส่ร้ายฉัน พนักงานของฉันแค่พยายามอธิบายให้พวกแกเข้าใจ”

“แล้วพวกแกก็ทำร้ายพนักงานของฉัน นี่คือวิธีการที่คุณมาร์ชชอบใช้ใช่ไหม?”

คำพูดของหลินมั่วทำให้ผู้คนรอบ ๆ เริ่มซุบซิบกัน

ชายผมทองเริ่มลังเล

ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูมาร์ชและทำให้ภาพลักษณ์ของเขาเสียหาย ผลที่ตามมาคงไม่ดีแน่

“ฮ่า ๆ กล้าดีนะ!”

ชายผมทองส่งสัญญาณให้กับลูกน้อง

“จากนี้ไปโรงแรมนี้จะไม่มีวันสงบสุข!”

“คอยดูเถอะ ถ้าหลังจากนี้โรงแรมของแกยังมีลูกค้าอยู่แม้แต่คนเดียว ฉันจะเอานามสกุลของแกไปใช้เอง!”

“พวกเราเคลียร์!”

ทันทีที่เขาพูดจบ บรรดาลูกน้องก็เริ่มเคลื่อนไหว

แม้จะมีลูกค้าบางคนที่ยังอยากดูสถานการณ์ต่อไป

แต่เมื่อเห็นลูกน้องของชายผมทองชักอาวุธออกมา ทุกคนก็รีบวิ่งหนีออกไปทันที

ห้องโถงที่เคยคึกคักจึงตกอยู่ในความเงียบสงัดทันที

ชายผมทองยิ้มอย่างพอใจ

หลินมั่วมองสถานการณ์ด้วยความโกรธ

ถ้าฝ่ายตรงข้ามขอโทษ เรื่องนี้คงจบลง

แต่ชายผมทองกลับทำพฤติกรรมที่ย่ำแย่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“วันนี้พวกแกอย่าคิดจะหนีไปไหนได้อีก!”