หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3911

เมื่อหลินมั่วสั่งการ

เขตสามก็เปิดให้เข้าออกได้ตามปกติ

หลังจากการปราบปรามครั้งใหญ่ เขตสามก็กลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิม

บนถนนที่ผู้คนเดินไปมา มีคนสี่คนกำลังเดินอยู่

เเต่ชายอ้วนที่อ้วนเหมือนภูเขานั้นดูสะดุดตาเป็นพิเศษ

มือข้างหนึ่งถือแกะย่างทั้งตัว เเล้วส่งเข้าปากฉีกเป็นชิ้นๆ

“รองหัวหน้าลัทธิ ทำไมพวกเราไม่ส่งคนมาที่นี่ตั้งเเต่เเรก”

สาวน้อยผมเปียเกาะเเขนจีตู๋ถ้าถามด้วยความสงสัย

“การยึดครองเกาะนรกเล็กๆนี้ หนึ่งชั่วโมงก็พอเเล้ว!”

จีตู๋ถ้าปล่อยให้ทั้งสองเกาะเเขนอยู่ เเล้วอธิบายอย่างอดทนว่า

“เพราะไม่ใช่เเค่พวกเราองค์กรเจ็ดบาปที่ต้องการกระโหลกคริสตัลเท่านั้น!”

“ถ้าทำเรื่องใหญ่โตจนคนอื่นสังเกตุเห็น ก็จะไม่คุ้มค่า”

ซิงเเละอวิ๋นเเม้จะเป็นองครักษ์ซ้ายขวาของจีตู๋ถ้า

เเต่เขากลับปฏิบัติต่อทั้งสองเหมือนลูกสาวแท้ๆ

เเม้กระทั่งเรื่องกระโหลกคริสตัล เขาก็ยังบอกให้ทั้งสองฟัง

ซิงกระพริบตาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะฟังเข้าใจเเล้ว

เเต่อวิ๋นสาวน้อยที่อยู่อีกด้าน ก็ถามต่อ

“งั้นทำไมพวกเราไม่ฆ่าไอ้หมอนั่นไปเลยล่ะ!”

จีตู๋ถ้ายิ้มอย่างอ่อนโยน

“เพราะว่านะ เขาฆ่าน้องชายของฉัน ให้เขาตายเเบบนี้ ก็ง่ายไปสำหรับเขา”

“ยิ่งมันอยากได้อะไร ฉันก็จะไม่ให้มันได้ เเล้วสุดท้ายมันจะไม่ได้อะไรเลย”

“เมื่อถึงเวลา ฉันจะทำให้มันได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัส”

แม้ว่าน้ำเสียงของเขาจะสงบมาก

เเต่คนเดินผ่านจู่ๆกลับรู้สึกหนาวสั่น

เเต่ความรู้สึกนั้นมาเร็วไปเร็ว

ในพริบตา ทุกอย่างก็กลับสู่ภาวะปกติ

ขณะที่ทั้งสามคนกำลังเดินไปคุยไปอยู่นั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงทะเลาะวิวาทดังมาจากไม่ไกล

ซิงกับอวิ๋นสีหน้าดีใจ รีบดึงจีตู๋ถ้าไว้

“รองหัวหน้าลัทธิ พวกเราไปดูความสนุกกันเถอะ”

ภายใต้การถูกสองสาวน้อยลากไป จีตู๋ถ้าได้เเต่โดนทั้งสองคนขนาบซ้ายขวาลากไป

เป้าซือที่เดินตามหลังยังคงกัดกินแกะย่างในมืออย่างมีความสุข เดินตามไปอย่างช้าๆ

…

ที่อีกด้าน

เมื่อหม่าปังเต๋อเเละหวังจั่งซิ่งรู้ว่าหลินมั่วมาถึงเเล้ว ก็หมดเเรงไปแล้ว

“คุณหลิน!”

ทั้งสองคนเดินมาข้างหน้าด้วยสีหน้าหวาดกลัวเเละก้มหน้า

“ทำไมถึงหยุดล่ะ”

หลินมั่วสีหน้าเย็นชา พูดเสียงเยือกเย็น

“ทุกคนยังดูไม่พอเลยนะ!”

“ต่อสู้กันต่อไปสิ ไม่ต้องคำนึงเรื่องผู้อาวุโสหรอก”

เวลานี้ทั้งสองคนเหมือนเด็กที่ทำผิด ก้มหน้างุดไม่พูดอะไร

หลังจากที่หลินมั่วดุไปแล้ว จึงขมวดคิ้วถามว่า

“เกิดอะไรขึ้น”

เขาคิดไม่ถึงว่า ทั้งสองคนที่อายุรวมกันเกินร้อย

ยังจะมาทะเลาะวิวาทกันกลางถนนได้อย่างน่าไม่อาย

เมื่อถูกถามถึงเรื่องนี้ หม่าปังเต๋อก็ยืนตัวตรงด้วยความตื่นเต้น

“ไอ้บ้ามันด่าผมว่าขี้ขลาด”

“ยังพูดอีกว่าผมถูกคุณหลินเมินเฉย”

เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ค้างคาใจหม่าปังเต๋อมาตลอด