หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 3989

เมื่อได้ยินคำชมที่กะทันหันแบบนี้

เฮิร์ทและบรมครูอีกสองคนหันมาสบตากัน

ในแววตาของทั้งสามเต็มไปด้วยความฉงน

“หมอนี่เป็นใครกัน”

แม้ว่าคำพูดของอีกฝ่ายจะฟังดูเหมือนยกยอ แต่กลับทำให้เฮิร์ทรู้สึกไม่พอใจ

ท่าทางที่ดูอวดดีเกินวัยนั้นทำให้เขาหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก

“นายเป็นใครกันแน่”

เฮิร์ทเอ่ยถาม

“ฉันคือ…”

คำว่า “พ่อแก” เกือบหลุดออกจากปากของหลินมั่วโดยไม่ทันยั้งคิด

แต่เขาไวพอจะหยุดมันไว้ได้

“ฉันเป็นใครไม่สำคัญ!”

หลินมั่วตอบพลางยกมือไขว้หลัง เชิดคางขึ้นเล็กน้อย

“สิ่งที่สำคัญคือ พวกนายยังหนุ่มและมีพรสวรรค์ การฝึกฝนจนมาถึงระดับนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

คำพูดที่แฝงด้วยความหมายแปลกประหลาด เฮิร์ทนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

“หมายความว่าอะไร”

หลินมั่วทำหน้ารำคาญเล็กน้อย เขายักไหล่แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย

ก่อนหน้านี้หลินมั่วเคยถูกชายชราเจ้าของไม้เท้าสอนให้ใช้คำพูดที่ดูทรงอำนาจแบบนี้ เขารู้สึกว่ามันดูเท่และมีบารมีมาก

แต่เมื่อได้ลองใช้กับตัวเอง เขากลับรู้สึกว่ามันดูขาดเสน่ห์บางอย่าง

หรือว่าเรายังอายุน้อยเกินไป

คิดได้ดังนั้น หลินมั่วก็ส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะเอ่ยกับฝ่ายตรงข้าม

“ไม่มีอะไรหรอก!”

“ที่ฉันจะพูดก็คือ…พวกนายฝึกฝนมาอย่างลำบาก ตั้งใจมากจนถึงขั้นนี้ได้ ถ้าต้องมาตายที่นี่มันน่าเสียดายเกินไป”

เฮิร์ท: “……”

กูถามตั้งนาน มันกลับตอบแค่นี้เนี่ยนะ

เฮิร์ทได้แต่รู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอกล้อ

“ไอ้หนุ่ม! แกตายซะเถอะ!”

พูดยังไม่ทันจบ เฮิร์ทก็กระโจนเข้าใส่หลินมั่วด้วยความโกรธ

หลินมั่วรีบหลบหลีกไปด้านข้าง

“พี่หม่า! เหล่าชิว! จัดการพวกนี้ที!”

“ได้เลย!”

เสียงตอบรับดังลั่น ก่อนที่สองร่างจะพุ่งเข้าปะทะกับศัตรูในทันที

หลินมั่วยืนดูอย่างสบายใจ

หลินอู่เหิ่นที่อยู่ด้านข้างยกมือทั้งสองข้างขึ้นพลังที่มีสีดำสนิทค่อยๆแผ่ออกมา

เธอหรี่ตาลงเล็กน้อย ในดวงตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความมุ่งมั่นที่จะต่อสู้

ในขณะที่เธอจะพุ่งเข้าไปร่วมต่อสู้นั้น

มือใหญ่ด้านหลังก็ยื่นออกมาดึงเธอไว้

พวกนั้นมันยอดฝีมือขั้นครึ่งจอมยุทธ์

ส่วนศิษย์รักคนนี้ของเขา ต่อให้จะมีพรสวรรค์สูง

แต่ก็ฝึกฝนมาไม่ถึงครึ่งเดือนด้วยซ้ำ

แค่นี้ จะไปสู้กับระดับบรมครูได้อย่างไร!

เหลิงเหรอ

เอ่อ......

แน่นอนว่าเรื่องนี้ยังเป็นเพียงแค่การพูดถึงในภายหลัง

ตอนนี้เรามาดูสถานการณ์ของการต่อสู้ในระดับบรมครูกัน

อธิบดีชิวใช้ท่าทางหลบหลีกที่รวดเร็วของเทคนิค “เงาปีศาจ” ทำให้เขานำหน้าไปหลายก้าวจากหม่าปังเต๋อ

ทั้งสองฝ่ายใกล้เข้ามาแล้ว

อธิบดีชิวยกมือขึ้นและฟาดใส่ใบหน้าเฮิร์ทอย่างดุดัน

“แค่ท่าทางเล็กๆ น้อยๆ!”

เฮิร์ทส่งเสียงฮึดฮัด ก่อนจะตอบโต้ด้วยหมัด!

สองผู้ติดตามของเขาที่อยู่ด้านหลังกำลังจะเข้ามาช่วยรุมล้อมอธิบดีชิว

แต่ทั้งสองยังไม่ทันจะขยับ

ดาบขนาดใหญ่ที่หนักหน่วงก็หล่นลงมา บล็อกทางที่พวกเขาจะเดินไป

“คู่ต่อสู้ของพวกแกคือฉัน!”

หม่าปังเต๋อที่แบกดาบใหญ่พูดขึ้นมาด้วยท่าทางมั่นใจ

ในขณะที่เขากำลังทำตัวดูดีนั้น เสียงด่าทอจากอธิบดีชิวก็ดังขึ้นจากด้านหลัง

“หม่าปังเต๋อ! นายมันคนเลว!”

“ไม่ใช่ว่าเราตกลงกันไว้ว่าจะให้ฉันต่อสู้คนเดียวเหรอ!”

หม่าปังเต๋อไม่ได้หันกลับไป “แค่ท่าทางของนายยังต้องกั๊กเอาไว้!”

พูดเสร็จเขาก็ยกดาบใหญ่มาอีกครั้ง

คมดาบที่เย็นยะเยือกพุ่งตรงไปยังสองบรมครูอย่างแม่นยำ