หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 400

หลังจากพยายามหลายครั้ง หลินมั่วยังคงล้มเหลวในการปรุงยา

ดูเหมือนว่าหม้อยาที่เตรียมไว้จะไม่สามารถใช้กลั่นยาได้

หลินมั่วรู้สึกหมดหนทาง เขามีเครื่องสมุนไพรก็จริง แต่ไม่มีอุปกรณ์ในการปรุงยา ดังนั้นเขาจึงยังทำอะไรไม่ได้

เมื่อคิดย้อนกลับไปถึงวิธีการกลั่นของบรรพบุรุษ พวกเขามีเตาปรุงยาแบบพิเศษที่สามารถทนต่ออุณหภูมิที่สูงมากได้

ยิ่งไปกว่านั้น เตาปรุงยาชนิดนั้นสามารถปรับความเร็วของการทำความร้อนได้ด้วย นับเป็นอุปกรณ์ที่ดีที่สุดสำหรับการปรุงยา

ตอนนี้ไม่มีใครทำเตาหลอมยาแบบนั้นแล้ว

หากต้องการกลั่นยาด้วยตัวเอง อาจต้องหาเตาหลอมยาดังกล่าว

แต่มันไม่ง่ายเลยที่จะหาเตาหลอมยาแบบนี้

หลินมั่วครุ่นคิด จากนั้นจึงโทรปรึกษาผู้อาวุโสเฮ่อเรื่องเตาหลอมยา

ผู้อาวุโสเฮ่อผู้มีประสบการณ์ด้านการแพทย์มานานหลายทศวรรษและมีเครือข่ายกว้างขวาง ทำให้การหาเตาหลอมยานั้นง่ายกว่าหลินมั่วมาก

ในเมื่อไม่สามารถปรุงยาได้ในตอนนี้ เขาจึงต้องปล่อยวางอาการป่วยของน้องสาวเอาไว้เพียงเท่านั้นก่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อหลินมั่วมาถึงโรงพยาบาล เขาเห็นสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยยืนอยู่ที่ประตูห้องทำงาน

ไม่รู้ว่าพวกเขายืนรอมานานแค่ไหนแล้ว ทันทีที่พวกเขาเห็นหลินมั่ว พวกเขาก็เดินเข้าไปทันทีด้วยรอยยิ้มทันที

“เสี่ยวหลิน กินอาหารเช้ามาหรือยัง”

“มานี่สิ แม่ซื้อโจ๊กกับซาลาเปานึ่งมาให้ด้วยนะ”

“เจ้าเด็กคนนี้ ทำไมเมื่อคืนไม่กลับบ้านกลับช่อง”

“บ้านเราก็ออกจากกว้างขวาง ทำไมถึงไปพักอยู่ข้างนอกแบบนี้ล่ะ”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยรอยยิ้ม เธอดูไม่เหมือนคนปากร้ายเลยด้วยซ้ำ

หลินมั่วรู้ว่าเมื่อสองคนนี้มาขอเงินเขา พวกเขาต้องทำดีกับเขาแบบนี้

หลังจากทักทายกันเล็กน้อย ทั้งสองก็พูดถึงการประชุมแลกเปลี่ยนเมื่อวาน

“หลินมั่ว แม่ว่าแกควรจะไปหาเฉินเซิ่งหยวนนะ”

“ลองคิดดูสิ แกหาเงินให้เขาได้หลายหมื่นล้าน เขาควรจะขอบคุณแกบ้างไม่ใช่เหรอ”

“สำหรับเขาแล้วเงินไม่กี่พันล้านน่ะเรื่องเล็ก”

หลินมั่วแอบหัวเราะอยู่ในใจ ดูพูดเขาสิ

ซื้อบ้านใหม่ รถใหม่ เสื้อผ้าใหม่ให้ฉันทำไม

หากพูดกันตามความจริง นั่นไม่ใช่สิ่งที่แม่อยากจะซื้อจริงๆ ด้วยซ้ำ

แถมอยากซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ฉันนานแล้วเนี่ยนะ

ฉันอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มาสามปีแล้ว ยังไม่ได้ใส่ถุงเท้าคู่ใหม่เลยด้วยซ้ำ