หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 411

สวี่ปั้นซย่าตกใจ “เหลาหู่ เกรงใจกันขนาดนั้นทำไมล่ะคะ...

…เราเป็นคนกันเอง คุณช่วยให้บริษัทเรามีกำไรตั้งเยอะ พวกเรายังไม่ได้ให้ของจงอะไรคุณเลยค่ะ!”

เหลาหู่รีบโบกมือทันที “ประธานสวี่ครับ คุณอย่าพูดแบบนั้นเชียวนะครับ…

…เมื่อก่อนผมใช้ชีวิตแบบเอ้อระเหยไปวันๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหลินพาผมเข้าลู่เข้าทาง ผมจะกลายเป็นคนทำการทำงานแบบนี้…และก็เดินในทางที่ถูกต้องแบบนี้ได้อย่างไรล่ะครับ…

…ครั้งนี้คุณหลินพาผมทำกำไรได้เป็นกอง ในใจผมก็ต้องซาบซึ้งอยู่แล้วครับ…

…อันนี้เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากผมเท่านั้น ไม่ว่ายังไงพวกคุณก็ต้องรับไว้นะครับ…

...ถ้าไม่อย่างนั้น ผม...พรุ่งนี้ผมจะโดดงาน ไม่ไปทำงานแล้ว!”

พอได้ยินแบบนั้น หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่าก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

ไอ้บ้าเหลาหู่นี่ ขี้เล่นจริงๆ

“เอาละ ในเมื่อเหลาหู่จริงใจขนาดนี้แล้ว ผมรับไว้ก็ได้!”

หลินมั่วโบกมือและพูดขึ้น

สวี่ปั้นซย่าจึงพยักหน้า

เหลาหู่ถอยไปด้านหลังด้วยความตื่นเต้น “คุณหลิน ประธานสวี่ ของขวัญอยู่ที่ลานบ้านครับ พวกคุณมาดูสิครับ!”

หลินมั่วกับสวี่ปั้นซย่ารู้สึกแปลกใจ ของขวัญอะไรถึงไม่ส่งให้ตรงๆ เลย

พอเดินไปถึงลานบ้าน ทั้งสองคนก็เห็นรถหรูสองคันที่เข้ามาจอดตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้อยู่

คันหนึ่งคือมาเซราติสีขาว ส่วนอีกคันหนึ่งคือเมอร์เซเดสเบนซ์ จีคลาสสีดำ

สวี่ปั้นซย่าอึ้งไป นี่คงไม่ใช่ของขวัญที่เหลาหู่พูดถึงหรอกใช่ไหม

เหลาหู่ยื่นซองเอกสารสองซองให้และพูดขึ้น “คุณหลิน ประธานสวี่ครับ ผมไม่รู้ว่าทั้งสองคนชอบอะไร จึงซื้อของที่ตัวเองชอบให้แทน...

...ผมคนนี้เป็นคนค่อนข้างจะหยาบคาย และชอบของที่มันเด่นๆ...

...รถมาเซราติคันนี้เหมาะกับบุคคลิคของประธานสวี่มาก...

...ส่วนเมอร์เซเดสเบนซ์ จีคลาส ถ้าคุณหลินขับจะต้องมีออร่าแน่นอนครับ...

...ผมก็เลยตัดสินใจเอาเองแล้วซื้อสองคันนี้มา...

...ถ้าทั้งสองคนมีอย่างอื่นที่ต้องการบอกผมได้เลยนะครับ ผมจะไปเปลี่ยนให้ทันทีเลย”

สวี่ปั้นซย่าเบิกตากว้าง “ของขวัญที่คุณพูดถึง คือ...คือรถสองคันนี้หรือคะ”

เหลาหู่พยักหน้า “ใช่ครับ!...

สวี่ปั้นซย่าอึ้งจนเหม่อไปเลย นาฬิกาแบรนด์นี้ราคาสูงมาก

ยิ่งถ้าเป็นแบบสั่งทำละก็ ราคาก็จะสูงขึ้นไปอีก

“เหลาหู่ คุณ...คุณสั่งทำนาฬิกาสองเรือน ต้องใช้เงินมากขนาดไหนกันคะ” น้ำเสียงของสวี่ปั้นซย่าว่างเปล่ามาก

เหลาหู่ “ไม่เท่าไรหรอกครับ ประมาณสามสี่ล้าน”

สวี่ปั้นซย่าตัวสั่น นาฬิกาสองเรือนราคาสามสี่ล้าน?

อะไรเนี่ย คุณจะให้พวกเราสองคนใส่นาฬิการาคาสองล้านออกจากบ้านหรือ

“เหลาหู่ นี่...นี่มันแพงเกินไปแล้วนะคะ พวกเรารับไว้ไม่ได้หรอก!”

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดขึ้น

เหลาหู่รีบพูดขึ้น “ประธานสวี่ครับ คุณพูดแบบนี้ใจร้ายมากเลยนะครับ...

...ผมให้ของพวกนี้จะไปเทียบกับวิลล่าที่พวกเหล่าจางให้พวกคุณไม่ได้เลย...

...วิลล่าแห่งนี้ราคาห้าสิบกว่าล้าน ผมให้ของพวกนี้ รวมๆ กันแล้วก็สิบกว่าล้านเท่านั้น...

...แค่นี้ผมก็ไม่กล้าที่ส่งมาให้แล้ว ถ้าคุณไม่รับไว้อีก ต่อไปนี้ผมจะมีหน้าไปเจอพวกคุณได้อย่างไรล่ะครับ!”