หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4141

จางหงอวิ๋นและคนอื่นๆ อาจไม่คาดคิดมาก่อนว่า คำพูดล้อเล่นของท่านอาจารย์เมื่อครั้งก่อน

“กินหมั่นโถว นอนบนพื้นหญ้า!”

บัดนี้กลายเป็นความจริงแล้ว

ในเขตห้า หลายคนเป็นลูกศิษย์ของหมออาวุโสเฉิง ย่อมได้รับการปฏิบัติเป็นอย่างดี

จะว่าชีวิตอยู่ดีกินดีก็ไม่ถือว่ามากไป

จู่ๆ ก็เข้าสู่สภาพความเป็นอยู่ที่ขาดแคลนแบบนี้ ผู้คนจะสามารถปรับตัวได้ที่ไหน

ทว่าเมื่อหลินมั่วได้ชี้แจงถึงความยากลําบากของแนวหน้าในตอนนี้

ถ้าพวกเขาพัวพันกันต่อไป จะดูเหมือนว่าตัวเองงี่เง่า

หลังจากจางหงอวิ๋นนึกถึงตรงนี้ ก็ถอนหายใจเล็กน้อย

“คุณหลิน ผมเข้าใจแล้ว!”

“เรื่องการรักษา พวกเราจะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่”

“ส่วนเรื่องอาหารและที่พักก็เอาตามที่จัดไว้เถอะ!”

เมื่อเสียงพูดลดลง เขาก็หันไปอธิบายกับเหล่าศิษย์น้องที่อยู่ข้างหลัง

ในที่สุดทุกคนก็เห็นพ้องต้องกัน

ไม่ว่าสถานการณ์จะแย่แค่ไหน อดทนไว้เดี๋ยวก็ผ่านไป

ถ้ายังสร้างปัญหาต่อไป เกรงว่าเขตสามคงได้หัวเราะเยาะ

“คุณหลิน พวกเราทำแบบนี้กับพวกเขามันมากเกินไปหรือเปล่า”

หม่าปังเต๋อมองแผ่นหลังของเหล่าแพทย์กลุ่มนี้ที่กำลังจากไป แล้วเอ่ยถาม

“มากเกินไปเหรอ?” หลินมั่วถามกลับ

“คุณไม่เคยสัมผัสศาสตร์ทางการแพทย์ เข้าใจได้ไม่ลึกซึ้งหรอก!”

“แต่ศิลปะการต่อสู้ คุณรู้ดีที่สุด!”

“คุณเคยเห็นคนที่ไม่ออกไปข้างนอก เก็บตัวอยู่บ้านแล้วสามารถฝ่าด่านปรมาจารย์ได้เหรอ?”

พอคําพูดนี้ออกมา หม่าปังเต๋อก็เพิ่งเข้าใจ

“คุณหลิน คุณต้องใช้โอกาสนี้ขัดเกลาจิตใจของพวกเขาสินะ!”

“มีแค่คุณที่ฉลาด!”

หลินมั่วบุ้ยปากกล่าว

“คนกลุ่มนี้เคยชินกับการใช้ชีวิตสุขสบาย แม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องเลวร้าย”

“แต่เส้นทางของแพทย์ การยึดเอาความคิดตัวเองเป็นหลักโดยไม่สนใจความเป็นจริง ไม่มีอนาคตไกล!”

“ครั้งนี้หมออาวุโสเฉิงใจกว้างส่งลูกศิษย์มา ผมก็ควรตอบแทนด้วยสิ่งนี้!”

แน่นอนว่าจุดเริ่มต้นของหลินมั่วนั้นดี แต่กลุ่มนี้เป็นลูกศิษย์ของคนอื่น

ก่อนจะลงมือ ต้องถามถึงความเห็นของหมออาวุโสเฉิง

หลังจากที่หม่าปังเต๋อส่งไปแจ้งข่าว

พอตกเย็น ทางฝั่งหมออาวุโสเฉิงก็ตอบกลับมา

ตอบง่ายๆ แค่ห้าคำ

“ฝึก ฝึกให้ตาย!”

ในเมื่อหมออาวุโสเฉิงเปิดทางให้ หลินมั่วย่อมไม่เกรงใจ ลงมืออย่างเต็มที่

“พี่หม่า งานของแนวหน้าช่วงหลายวันนี้ และแพทย์สามพันคนมอบหมายให้คุณรับผิดชอบนะ”

“ให้พวกเขาได้เพลิดเพลินกับความอบอุ่นในสามเขตของเรา”

หม่าปังเต๋อเข้าใจ เลิกคิ้วเล็กน้อย

“วางใจได้ ผมจะทำให้พวกเขาได้รับประสบการณ์อันน่าจดจำจนลืมไม่ลงอย่างแน่นอน...”

ทั้งสองคนสบตาและยิ้มให้กัน แต่รอยยิ้มนี้ค่อนข้างน่ากลัว

ขณะเดียวกัน แพทย์ของเขตห้าก็ยังไม่รู้

ไม่นานหลังจากนั้น หม่าปังเต๋อจะทำให้พวกเขาหมดแรงจนยืนไม่ไหว