เข้าสู่ระบบผ่าน

หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4197

พระอาทิตย์ค่อยๆ สว่างขึ้น

มีเสียงโอดครวญที่แสนเจ็บปวดดังมาจากด้านหน้าของซากปรักหักพังลานประลอง

“รีบมาพยุงฉันที ฉันลุกไม่ไหว!”

“ฉันด้วย ขาฉันชาไปหมดแล้ว!”

“ขาทั้งสองข้างของฉันไม่มีความรู้สึกอะไรแล้ว!”

“โอ๊ย ช้าๆ หน่อย เจ็บๆๆ!”

เสียงโวยวายที่ดังขึ้นทำให้หูเฉวียนออกจากโหมดฝึก

เมื่อเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของพวกมู่อีแล้ว เขาก็เป็นห่วง

“พวกคุณไหวไหม!”

“ให้ฉันเรียกหมอที่ด่านหน้ามาดูให้พวกคุณหน่อยไหม”

ทันทีที่พวกของทู่อีได้ยินแบบนี้ก็ตัวสั่น สีหน้าที่เจ็บปวดก็ชะงักไป

เขาอดทนกับความรู้สึกเจ็บปวดของช่วงล่างไว้แล้วพูดอย่างดื้อรั้นว่า

“ไม่เป็นไร ไม่จำเป็น!”

“ก็ได้!”

หลังจากที่หูเฉวียนจัดการตนเองแล้ว เขาใช้มือทั้งสองข้างยันที่พื้นแล้วลุกขึ้นมา

เห็นได้ชัดว่าการฝึกด้วยท่านี้มาทั้งคืน เขาเองก็ไม่ได้สบายอะไร

“ฉันจะไปฝึกต่อ พวกคุณจะตามมาด้วยไหม”

ตอนที่ถูกล็อก

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา