หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4201

เมื่อหลินมั่วเล่าถึงสิ่งที่ตนประสบพบเจอในประเทศจีน รวมทั้งเรื่องราวน้อยใหญ่ที่ตนได้ยินมาเสร็จสิ้นแล้ว

เขาก็สามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนถึงความปรารถนาดีของติงเต้าเหรินที่อยู่ตรงหน้า

เมื่อคิดได้ว่าอีกฝ่ายอาจไม่ได้กลับมาเป็นเวลานาน หลินมั่วจึงเอ่ยเตือนด้วยความหวังดีว่า

“ท่านเทพติง ที่นี่ก็ไม่ได้ห่างจากประเทศจีนมากนัก!”

“ทำไมไม่กลับไปดูเสียหน่อยล่ะ?”

ใครจะคิดว่า พอติงเต้าเหรินได้ยินคำพูดนั้น อารมณ์ของเขาก็พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที

“กลับไป? กลับไปทำไมกัน ผมลำบากแทบตายกว่าจะหนีออกมาได้!”

“จะให้ผมกลับไปน่ะเหรอ ฝันไปเถอะ!”

หนีออกมา?

หลินมั่วจับได้ถึงข้อมูลสำคัญข้อนี้ รีบค้นหาความทรงจำในหัวทันที

แต่เท่าที่เขารู้มา พวกที่มีอำนาจใหญ่ ๆ หรือตระกูลต่าง ๆ ในประเทศจีน ดูเหมือนไม่เคยมีข่าวว่ามีใครหนีออกมาได้เลย

หลินมั่วคิดอยู่พักหนึ่งแต่ก็คิดอะไรไม่ออก สุดท้ายเลยตัดใจเลิกคิด

แต่ตอนนั้นเอง ติงเต้าเหรินก็เหมือนจะมองออกว่าหลินมั่วคิดอะไรอยู่

“ไอ้หนู นายไม่ต้องเสียเซลล์สมองไปเปล่าๆ หรอก!”

“หวังจะสืบเรื่องจากฉันน่ะ ฝันไปเถอะ!”

“แถมบนตัวนายยังกลิ่นอายศิษย์น้องฉันอีก แบบนี้ยิ่งไม่มีทางที่ฉันจะบอกอะไรให้!”