หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4210

ท่ามกลางป่า

แสงแดดส่องผ่านใบไม้หนาทึบ สาดส่องเป็นจุดๆบนพื้น

ในป่า ร่างสองร่างตามกันมา

ถึงเเม้หูเฉวียนที่เดินตามหลังจะขาสั่นและหมดเเรงไปทั้งตัว

แต่เขาก็กัดฟันเเน่น เดินตามไปอย่างใกล้ชิด

ไม่นาน หลินมั่วก็หยุดฝีเท้าในที่สุด

“เหนื่อยไหม”

หูเฉวียนนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ตอบตามตรง

“เหนื่อยมากครับ!”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “คุณก็ยังถือว่าซื่อสัตย์ดี!”

จากนั้นเขาก็ถามต่อว่า “เคยคิดที่จะยอมเเพ้มั่งไหม”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หูเฉวียนก็ไม่ลังเลเเม้เเต่น้อย ส่ายหน้าทันที

เกี่ยวกับพรสวรรค์ของตัวเอง เขารู้ดีกว่าใคร

นอกจากความตายแล้ว เขาไม่มีทางยอมเเพ้การฝึกฝนอย่างเเน่นอน

ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม!

หลินมั่วมองดูใบหน้าที่เเน่วเเน่ของเขา ในใจก็ดไม่ได้ที่จะชื่นชมอย่างเงียบๆ

นักวรยุทธ์ที่บริสุทธิ์และมีความมุ่งมั่นเช่นนี้ เปรียบเสมือนขนหงส์เเละเกล็ดมังกรที่หายากยิ่ง

หลินมั่วเองก็นับถือจากใจจริง จึงตั้งใจที่จะชี้นำการฝึกฝนของหูเฉวียน พาเขามายังที่เเห่งนี้

“จริงๆแล้วผมยังมีเคล็ดวิชาอีกอย่างหนึ่ง! ที่สามารถปรับปรุงพรสวรรค์ของคุณได้”

เขาพูดพลางเปลี่ยนเรื่อง

“แต่มีข้อเสียอยู่อย่างหนึ่ง เคล็ดวิชานี้จะขัดขวางขีดจำกัดสูงสุดของคุณ!”

ถึงเเม้ว่าเคล็ดวิชาสร้างสรรพสิ่งจะเเข็งแกร่ง แต่ท้ายที่สุดมันก็คือวิชานิรันดร์แห่งเทพเซียน

แม้จะเป็นเคล็ดวิชาระดับสุดยอด เเต่ก็มีข้อเสียของมัน นั้นคือผู้เเข็งเเกร่งจะยิ่งเเข็งเเกร่งขึ้น ผู้ที่อ่อนแอก็จะยิ่งอ่อนแอลง

สำหรับคนที่มีพรสวรรค์เหนือธรรมชาติเช่นอู๋เหิ่น ขีดจำกัดของเธอนั้นไร้ที่สิ้นสุด

การฝึกฝนวิชานิรมิตร จะกระตุ้นศักยภาพของเธออย่างเต็มที่ ทำให้เธอพัฒนาได้เร็วขึ้น

หากผู้ที่มีพรสวรรค์ต่ำต้อยฝึกฝน ไม่เพียงเเต่จะไม่ได้ผลเท่าที่ควร ขีดจำกัดของวรยุทธ์ก็จะถูกปิดกั้นด้วย

เมื่อหูเฉวียนได้ยินถึงเคล็ดวิชานี้ บนใบหน้าก็อดไม่ได้ที่จะเเสดงความสนใจออกมา

โอกาสที่จะพัฒนาพรสวรรค์ของตนเองได้ เขาย่อมสนใจอย่างเเน่นอน

“ถึงเเม้ว่ามันอาจจะบั่นทอนความมั่นใจของคุณ เเต่ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณจะไปได้ไกลเเค่ไหนด้วยวิชาการฝึกฝนในปัจจุบันของคุณ!”

อย่างไรก็ตามความกังวลของหลินมั่วนั้นเกินความจำเป็นอย่างสิ้นเชิง

หลังจากหูเฉวียนฟังสิ่งเหล่านี้เล้ว ไม่เพียงเเต่ไม่มีความท้อเเท้เเม้เเต่น้อย

ตรงกันข้าม ในเววตาของเขากลับปรากฏประกายแห่งความคาดหวัง

“ถ้าเช่นนั้น คุณหลิน ผมขอเลือกฝึกฝนด้วยวิธีปัจจุบันของผมต่อไปครับ!”

“ไม่เเน่ว่า ในอนาคตผมอาจสามารถสร้างสำนักของตัวเอง และบุกเบิกเส้นทางใหม่แห่งวรยุทธ์ก็เป็นได้!”

หลินมั่วถึงกับหัวเราะออกมากับคำพูดที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นอย่างกระทันหันของเขา

บุกเบิกเส้นทางใหม่เเห่งวรยุทธ์?

คำพูดนี้พูดง่าย เเต่หากลงมือปฏิบัติแล้ว ก็ไม่ต่างอะไรกับการปีนขึ้นสวรรค์

ทำไมวิชาดาบโบราณเมื่อหลายร้อยปีก่อนถึงเสื่อมถอยลง

ก็เพราะว่ากระบวนการฝึกฝนนั้นยากลำบากเกินไป และมีคนเพียงไม่กี่คนที่สามารถยืนหยัดได้จนถึงที่สุด

เส้นทางนี้ เรียกได้ว่ามีความหวังริบหรี่

ริบหรี่จนเเทบจะเป็นไปไม่ได้!