หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4236

ตึงตึงตังตัง!

ในโรงตีเหล็กแนวหน้าที่สว่างไสวด้วยแสงไฟ เสียงตีเหล็กดังมาตลอดทั้งคืนแล้ว

หลังจากการตีเหล็กตลอดทั้งคืน

เหล็กหล่อสีแดงฉานบนเตาไฟ ตอนนี้สิ่งเจือปนทั้งหมดถูกตีออกไปจนหมดเกลี้ยงแล้ว

ขั้นตอนการเพิ่มคาร์บอน หม่าปังเต๋อก็ทำเสร็จสิ้นภายใต้การชี้เเนะของท่านผู้เฒ่ากงซุน

ตัวดาบใหญ่ที่ทำจากเหล็กกล้าชั้นดีก็ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว

ส่วนขั้นตอนการแปรรูปที่เหลือ กงซุนเถี่ยรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะลงมือทำเอง

เนื่องจากกระบวนการนี้ไม่ใช้เเรงมากนัก การยกดาบก็มีหม่าปังเต๋อรับผิดชอบ

หลินมั่วก็ไม่ได้ห้าม ปล่อยให้ท่านผู้เฒ่าทำตามใจชอบ

พรู๊ดด!

พร้อมกับที่ท่านผู้เฒ่าพ่นน้ำชาออกมา ดาบใหญ่สีเเดงฉานก็พลันเกิดไอน้ำขึ้นมากมาย

ตอนนี้ รูปร่างของดาบใหญ่ก็ถือว่าเสร็จสมบูรณ์เเล้ว

หลังจากที่กงซุนเถี่ยขัดเงาอย่างละเอียดเเล้ว ดาบใหญ่ที่เเต่เดิมดำมืดก็กลายเป็นประกายเงางาม

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่คมดาบ แสงเย็นยะเยือกนั้นบาดใจ

แค่ดูก็รู้เเล้วว่าคมกริบอย่างยิ่ง

ส่วนลวดลายแกะสลัก กงซุนเถี่ยไม่มีอารมณ์จะแกะสลัก

เขาก็แค่ไม่ได้ลงมือตีเหล็กมานาน รู้สึกคันไม้คันมืออยากจะทำเท่านั้นเอง

อาวุธระดับนี้ยังไม่คู่ควร หรือจะพูดว่าไม่คู่ควรให้เขาแกะสลัก

ไม่ว่าจะตกต่ำเพียงใด ความหยิ่งยะโสในใจเขาก็ไม่เคยลดน้อยลง

“จบงานแล้ว มาลองดาบดู!” กงซุนเถี่ยกล่าวพร้อมกับหอบหายใจเล็กน้อย

รอยย่นที่หางตาก็บ่งบอกถึงอารมณ์ที่เบิกบานของเขาในตอนนี้

หม่าปังเต๋อไม่สงสัยอะไร ยกดาบใหญ่ขึ้นแล้วเดินไปข้างๆ

เมื่อแสงเย็นยะเยือกเเลบผ่านไป หินทดสอบดาบที่สูงเท่าคนครึ่งตัวก็ขาดสะบั้นออกเป็นสองท่อนในทันที ไม่มีสิ่งใดต้านทานได้เลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอยตัดของหินทดสอบดาบนั้น เรียบเนียนราวกับพื้นผิวกระจก

มองดูดาบใหญ่ กลับยังคงสมบูรณ์เหมือนเดิม ไม่เห็นความเสียหายใดๆเลย

“ดาบดี!” หม่าปังเต๋อตะโกนด้วยตื่นเต้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคิดว่าดาบเล่มนี้สร้างด้วยมือของตัวเอง ความภาคภูมิใจก็พลันเกิดขึ้นในใจอย่างท่วมท้น

เมื่อเหวี่ยงดาบใหญ่ ดูเหมือนจะรู้สึกถนัดมือยิ่งขึ้น

“ขอบคุณปรมาจารย์มากครับ ดาบเล่มนี้ผมพอใจมาก!”

“ในเมื่อดาบเล่มนี้คุณเป็นคนตีขึ้นมาเอง ลองตั้งชื่อให้มันหน่อยเป็นไร!”

หลังจากที่หม่าปังเต๋อคิดอยู่ครู่หนึ่งด้วยสีหน้าตื่นเต้น เขาก็โพล่งออกมา

“ต่อไปดาบเล่มนี้จะอยู่ในสนามรบ ฟันคอศัตรูนับหมื่น”

“งั้นเรียกว่าดาบใหญ่หมื่นหัวเถอะ!”

หลินมั่ว “…”

ชื่อบ้านนอกโครต!

โชคดีที่ฉันมีส่วนร่วมนิดเดียว

กงซุนเถี่ย “…”

ชื่อน่าเกลียดอะไรอย่างนี้วะ!

โชคดีที่ฉันไม่ได้มีส่วนร่วมแค่ขัดเงาและเปิดคม

หม่าปังเต๋อเห็นบรรยากาศเงียบกระทันหัน ก็อดถามไม่ได้ว่า

“เป็นยังไงบ้าง ชื่อนี้ใช้ได้ไหม”

หลินมั่วและกงซุนเถี่ยมองตากัน เเล้วรีบตอบพร้อมกันว่า

“ชื่อดี…”