ณ อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ
ทันทีที่หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่ามาถึงห้องทำงาน เลขาก็เดินเข้ามา
“ประธานสวี่คะ พวกเฉินเทารออยู่ข้างนอกมาสามชั่วโมงแล้วค่ะ”
“พวกเขาฝากฉันมาบอกคุณว่าพวกเขาขอแค่เจอคุณ”
สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว พวกเฉินเทาก็คือเจ้าของกิจการเหล่านั้นที่เคยร่วมมือกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมาก่อน
ตอนที่อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อตกอยู่ในสภาวะที่ยากลำบาก พวกเฉินเทาก็มาซ้ำเติม พวกเขารีบมายกเลิกคำสั่งซื้อทันที และต้องการจะกำจัดอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อให้สิ้นซาก
ตอนนี้หลินมั่วได้รับชัยชนะมาอย่างสมบูรณ์แล้ว อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจึงเจริญรุ่งเรืองดุจดั่ง พระอาทิตย์กลางท้องฟ้า
ส่วนตระกูลฮั่วพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ และไม่สามารถเข้ามาในเมืองก่วงหยางได้
ความฝันที่จะพึ่งพาอาศัยตระกูลฮั่วของเฉินเทาและคนอื่นๆ จึงพังทลายลง
ตอนนี้พวกเฉินเทาไม่เพียงแต่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาการชดใช้ค่าเสียหายเท่านั้น แต่ปัญหาที่สำคัญที่สุดก็คือปัญหาเรื่องความเป็นความตาย
ตอนนี้พวกเขารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก
รู้งี้ถ้าตอนนั้นเลือกสนับสนุนหลินมั่ว ตอนนี้พวกเขาก็คงจะเจริญรุ่งเรืองเหมือนพวกเหล่าจางไปแล้ว
การซ้ำเติมในตอนนั้นทำให้เกิดผลลัพธ์แบบนี้ ตอนนี้แม้แต่ที่ที่จะร้องห่มร้องไห้พวกเขาก็ยังหาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
พวกเฉินเทาฝากให้คนอื่นมาหาสวี่ปั้นซย่าและพูดขอร้องแทนตัวเองก่อน ต่อมาเมื่อเห็นว่า สวี่ปั้นซย่าไม่สนใจ พวกเขาจึงรีบมาพูดขอร้องที่อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อด้วยตัวเอง
สวี่ปั้นซย่าไม่ไปเจอพวกเขามาโดยตลอด พวกเขามาที่นี่เป็นวันที่สามแล้ว
สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้วคู่สวยและกำลังจะปฏิเสธ แต่หลินมั่วกลับพูดออกไปทันทีว่า “ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”
เลขาพยักหน้าและเดินออกไป
สวี่ปั้นซย่ารู้สึกแปลกใจ “ทำไมถึงให้พวกเขาเข้ามาล่ะ”
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ปั้นซย่า การทำธุรกิจไม่ใช่การโกรธแค้นคนอื่น”
“พวกเฉินเทาก็เป็นแค่คนธรรมดาๆ กลุ่มหนึ่งเท่านั้นเอง เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะเอนเอียงไปมาตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้น”
“สำหรับเราแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเราได้ผลประโยชน์มากแค่ไหน!”
สวี่ปั้นซย่าพยักหน้าช้าๆ แต่ก็ขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดว่า “ฉันเข้าใจความหมายของคุณ”
“แต่ฉันก็โกรธมากเลยที่พวกเขาดูถูกคุณแบบนั้น!”
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “เพราะงั้นถึงได้ให้พวกเขาเข้ามาไงล่ะ”
“พวกเขาดูถูกผม ก็ต้องชดใช้ค่าเสียหายอย่างน่าสังเวชสำหรับพฤติกรรมที่ตัวเองทำลงไป!”
หลังจากนั้นไม่นาน เลขาก็พาคนหลายสิบคนเข้ามา ซึ่งก็คือคนเหล่านั้นที่มาก่อเรื่องกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อก่อนหน้านี้
คนที่เป็นผู้นำก็คือเฉินเทา ทันทีที่เข้ามา เฉินเทาก็โค้งคำนับลงทันที “ประธานสวี่ คุณหลิน ขอบคุณพวกคุณมากเลยครับที่ให้โอกาสเรา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...