หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4277

หลังจากที่หลินมั่วส่งมอบอู๋เหิ่นให้กับหม่าปังเต๋อ เขาก็ได้กำชับเธอเป็นพิเศษสองสามคำ

“ศิษย์รัก ช่วงนี้เธอต้องเชื่อฟังการจัดการของลุงหม่า เข้าใจไหม”

“ถ้าเธอไม่เชื่อฟัง ทำอะไรตามอำเภอใจ ฉันจะพาเธอกลับ”

เด็กน้อยพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

“อาจารย์วางใจได้เลย อู๋เหิ่นจะเชื่อฟังอย่างดีเลยล่ะ”

หลินมั่วลูบศรีษะเล็กๆของเธออย่างเอ็นดู แล้วจึงไปทำธุระของตัวเองต่อ

ดังนั้น ที่ตรงนั้นจึงเหลือเพียงหม่าปังเต๋อกับอู๋เหิ่น

หม่าปังเต๋อมองฟันกระต่ายขาวสะอาดคู่นั้น ในใจรู้สึกหนาวเยือก

หลังจากหางตากระตุกอย่างบ้าคลั่ง เขาก็ฝืนยิ้มออกมา

“อู๋เหิ่น เธอ…เธอมีอะไรอยากได้ก็บอกมาได้เลยนะ”

“ลุงจะพยายามทำให้เต็มที่!”

เรื่องดูแลอะไรนั่นไม่มีอยู่จริงหรอก

พละกำลังแบบนั้นมันเกินขอบเขตของปรมาจารย์ระดับกลางไปแล้ว

ตอนนี้หม่าปังเต๋อทำได้เพียงภาวนาเงียบๆว่า เด็กน้อยคนนี้จะไม่จดจำเรื่องที่เขาปฏิเสธไปก่อนหน้านี้ เเล้วต่อยเขาเข้าให้

ตรงข้าม อู๋เหิ่นเงียบไปนาน

จนกระทั่งแน่ใจว่าหลินมั่วไปไกลเเล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆจางหายไป

สีหน้าพลันสงบและเย็นชาลงทันที

รูปลักษณ์ที่เดิมทีเเสนจะเชื่อฟังและน่ารักก็หายวับไปในพริบตา แปรเปลี่ยนเป็นความสุขุมเยือกเย็นที่ดูเป็นผู้ใหญ่เกินวัยอย่างสิ้นเชิง

ราวกับเป็นคนละคน

“เรื่องการรบ ฉันมีแผนของฉันเอง!”

“ข้อเรียกร้องเดียวคือ สิ่งที่คุณเห็นทั้งหมดจงลืมมันเสีย!”

ในดวงตาที่ลึกล้ำดั่งท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวของเธอ

หม่าปังเต๋ออดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว

ความหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ในใจเป็นปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของร่างกาย ซึ่งไม่สามารถควบคุมได้ด้วยเหตุผล

“คุณหนูอู๋เหิ่นโปรดวางใจ ผมจะไม่พูดพล่อยๆแน่นอน!”

อู๋เหิ่นไม่ได้ตอบอะไร หลังจากพูดจบเธอก็หันหลังเดินจากไปอย่างช้าๆ

ทิ้งให้หม่าปังเต๋อที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกยืนงงงันอยู่กับที่

ถึงตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้ว

แท้จริงแล้วนี่คือรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเด็กน้อย ก่อนหน้านี้ความเชื่อฟังต่างๆล้วนเป็นการเสเเสร้งต่อหน้าหลินมั่ว

นานทีเดียว กว่าร่างของอู๋เหิ่นจะหายลับไปจากสายตาจนหมดสิ้น

แม้จะรู้ว่ากลยุทธ์ของตนจะถูกสอดแนม แต่พวกเขาก็ไม่ได้ปิดบังซ่อนเร้นแม้แต่น้อย

กลุ่มเล็กๆกลุ่มละสิบคนค่อยๆมุ่งหน้าไปยังภูเขา

ภายใต้การจัดการที่ชาญฉลาดของคูซิส

การรบครั้งนี้ สนามรบหลักของทั้งสองฝ่ายจะต้องอยู่ในภูเขาแห่งนี้อย่างแน่นอน

เมื่อถึงเวลานั้น กลอุบายทั้งหมดจะสูญเสียประสิทธิภาพไปโดยสิ้นเชิง

สิ่งที่พึ่งพาได้คือความสามารถในการทำงานร่วมกันโดยตรงของกลุ่มเล็กๆเท่านั้น

มองดูภาพตรงหน้า หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาว

แม้แต่เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าจะรับมือกับลอเร้นซ์ได้อย่างไร

นี่คือกลอุบายเปิดเผยของอีกฝ่าย ซึ่งต้องเผชิญหน้าโดยตรง ไม่มีทางอื่น

และในขณะนั้นเอง เมฆดำบนท้องฟ้าก็ยิ่งมืดครึ้มมากขึ้น

คล้ายพายุฝนกำลังจะมาเยือน

ถ้าคาดการณ์ไม่ผิดเมื่อสงครามนี้เริ่มต้นขึ้น มันจะเป็นสัญญาณให้ทุกเขตเเดนบนเกาะนรกลุกฮือขึ้นพร้อมกัน

สถานการณ์ก็จะยิ่งวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้คนก็จะตายมากขึ้น!