หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4278

เมื่อหลินมั่วกลับถึงที่พัก

ลมฝนพัดกระหน่ำ

เม็ดฝนขนาดใหญ่ก็แข่งกันกระเเทกลงสู่พื้นดิน

ท้องฟ้าที่มืดครึ้มอยู่แล้ว กลับมืดมิดไปในชั่วพริบตา

ไอน้ำที่พุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่องก็บดบังทัศนียภาพอย่างมาก

ในเวลานี้ แม้จะเป็นเวลาเที่ยงวัน

แต่รอบข้างกลับมืดมิดราวกับกลางคืน

“ฝนตกแล้ว! รีบกางเต็นท์!”

สมาชิกของกลุ่มต่างๆก็คาดไม่ถึงว่าฝนจะมาเร็วขนาดนี้

เสียงตะโกนจึงดังระงมไปทั่วทุกสารทิศในชั่วขณะ

“นี่มันลมอะไรกัน พัดจนแทบลืมตาไม่ขึ้น”

เมื่อหลินมั่วเดินผ่านที่แห่งหนึ่ง นักดาบสองสามคนที่กำลังกางเต็นท์อยู่ก็อดบ่นออกมาไม่ได้

ภายใต้สายฝนที่ตกหนัก การกางเต็นท์ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอยู่เเล้ว ยิ่งมีลมพายุที่พัดกระหน่ำจนเต็นท์ส่งเสียงหวีดหวิว

งานที่เดิมทีคนสองสามคนก็ทำเสร็จ

ตอนนี้มีคนสิบกว่าคนช่วยกันทำก็ยังยากลำบากอย่างยิ่ง

เมื่อหลินมั่วเห็นดังนั้นก็คิดที่จะเข้าไปช่วยเหลือ

แต่ทันทีที่เขาเข้าไปใกล้ ก็ถูกนักดาบจำได้

“คุณหลินไม่เป็นไรครับ เรื่องเล็กน้อยเเค่นี้ พวกเราพี่น้องยังรับมือได้”

“ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณหลินรีบไปหาที่หลบฝนเถอะ!”

“ถ้าเกิดเป็นหวัดไม่สบายขึ้นมาจะไม่คุ้มกัน”

หลินมั่วส่ายหน้ายิ้มๆ

ถ้าเขาซึ่งมีพลังระดับปรมาจารย์ต้องมาเป็นหวัดเพราะฝนสาด ก็คงถูกคนทั้งโลกหัวเราะเยาะเเน่

เเน่นอนว่านี่ไม่ใช่เพราะนักดาบไม่รู้ เเต่เป็นความห่วงใยอย่างเเท้จริง

และขณะที่คนเหล่านั้นกำลังกล่าวแสดงความห่วงใย ลมพายุก็เพิ่มความรุนเเรงขึ้นอย่างประหลาด

เชือกที่เปียกน้ำฝนนั้นลื่นเป็นพิเศษอยู่แล้ว

หนึ่งในนักดาบที่กำลังดึงเชือกอย่างสุดกำลังไม่ทันระวังตัว

เชือกจึงหลุดมือไปทันที

“ระวัง!”

ภายใต้แรงดึงของลมพายุ เต็นท์ก็ถูกเหวี่ยงออกไปพร้อมกับเชือก

ไม่นาน เต็นท์ที่เกือบคร่าชีวิตคนก็ถูกกางเสร็จเรียบร้อย

ส่วนหลินมั่วก็ทนการเชื้อเชิญอย่างกระตือรือล้นของนักดาบหลายคนไม่ไหว จึงเข้าไปในเต็นท์ด้วยกัน

“มาครับ คุณหลิน นี่คือเหล้าที่พวกเราเพิ่งอุ่นเสร็จ”

“ถ้าท่านไม่รังเกียจ ดื่มให้ร่างกายอุ่นหน่อยเถอะครับ!”

จากคำพูด หลินมั่วสัมผัสได้ว่าคนเหล่านี้เต็มไปด้วยความเคารพ แต่ก็มีความเกรงใจอยู่ด้วย

“จะมีความรังเกียจอะไรกัน สุดท้ายเหล้าเข้าท้องไปก็กลายเป็นปัสสาวะไปไม่ใช่หรือ”

พูดจบเขาก็รับชามกระเบื้องมายกดื่มจนหมด

คำพูดที่ดูเหมือนจะหยาบคายนั้น ไม่ได้ทำคนเหล่านั้นรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ตรงกันข้ามกลับทำให้คนเหล่านั้นรู้สึกถึงความเป็นกันเอง

“มาสิ พวกนายทำอะไรกันอยู่ เลี้ยงปลาหรือไง”

เมื่อถูกหลินมั่วเยาะเย้ยขนาดนี้ หลายคนก็คลายความเกรงใจลงทันที

“คุณหลิน ผมเติมให้ครับ พวกเราชนเเก้วกันหน่อย!”

ภายใต้เสียงกระทบกันที่ดังกังวาน

ในชามกระเบื้องที่เต็มเปี่ยม มีเหล้าหกออกมาไม่น้อย

หยดลงบนกองไฟที่อยู่แทบเท้า ส่งเสียงซู่ซ่า…