หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 434

หวังต้งก็บ่นและพูดว่า "เชียนเสวี่ย พูดกับผู้ใหญ่ให้สุภาพหน่อย"

"คุณก็เป็นครอบครัวแพทย์ ครอบครัวนักวิชาการ คุณควรเข้าใจเหตุผลเหล่านี้"

“แม่ก็อย่าโกรธเลย”

“เชียนเสวี่ยเพิ่งเรียนจบ เธอก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องการใช้ชีวิตมากเท่าไหร่นัก”

คุณนายเหมือนกับถูกเหยียบหน้าประจาน "ฉันบอกแล้วไงว่าฐานะชาติตระกูลที่เท่ากันมันสำคัญ"

"สำหรับคนที่มาจากครอบครัวเล็กๆ แบบนี้มันยากเสมอ ที่จะออกมามีหน้ามีตา!"

หวังต้งรีบพูดว่า "แม่ อย่าคิดเล็กคิดน้อยไปเลย"

"ให้โอกาสเธอสักครั้งเถอะ!"

คุณนายโบกมือ "ช่างเถอะ ฉันคร้านจะพูดเรื่องไร้สาระ"

“ก็ได้ ในเมื่อลูกชายฉันพูดขนาดนี้แล้ว ฉันจะให้โอกาสเธอสักครั้ง”

“เธอเก็บข้าวของไปที่แผนกลูกชายของฉัน เรื่องอื่นไว้ฉันจัดการให้”

“แล้วก็อีกอย่าง ก่อนที่เรื่องนี้จะเสร็จ อย่าเอาชื่อตระกูลเราไปอวดกับคนนอก”

ตอนนี้เฮ่อเชียนเสวี่ยก็พอจะเข้าใจนิดหนึ่งแล้วเธอก็รีบพูด "เดี๋ยวก่อน!"

“คุณน้าคะ คุณ...อยากให้ฉันเป็นลูกสะใภ้คุณเหรอคะ”

คุณนายยิ้มเหยาะ "เรื่องนี้ยังไม่เสร็จเลย อย่าเพิ่งแน่ใจไป"

“ถึงหน้าที่การงานของพ่อแม่เธอจะไม่แย่ แต่เมื่อเทียบกับครอบครัวของฉัน ก็ยังถือว่าแย่กว่านิดนึง”

"เธอจะได้เป็นลูกสะใภ้ของฉันหรือไม่ขึ้นอยู่กับผลงานของเธอ!"

หวังต้งพยักหน้าซ้ำๆ "เชียนเสวี่ย อันที่จริงพ่อต้องการให้ฉันแต่งงานกับลูกสาวของประธานบริษัท"

“แต่ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอผู้นั้นเลยจริงๆ”

"ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น"

“คุณต้องทำตัวให้ดี ให้พ่อแม่ของผมยอมรับคุณ!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธจัด เธอชี้ไปที่หวังต้งและพูดว่า "หมอหวัง ได้โปรดอย่าทำผิดต่อตัวเองเลย"

“คุณรีบไปหาลูกสาวของประธานเถอะ ฉันไม่คู่ควรกับคุณจริงๆ”

“พอแล้ว งานฉันยังไม่เสร็จเลย ฉันขอไม่อยู่เป็นขี้ข้าล่ะ”

พอเฮ่อเชียนเสวี่ยหันจะไป คุณนายก็รู้สึกรำคาญและพูดอย่างโกรธๆ ว่า "หยุด!"

“เธอคิดอะไรอยู่ห้ะ”

“ทำไมถึงพูดอย่างนี้”