หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 434

หวังต้งก็บ่นและพูดว่า "เชียนเสวี่ย พูดกับผู้ใหญ่ให้สุภาพหน่อย"

"คุณก็เป็นครอบครัวแพทย์ ครอบครัวนักวิชาการ คุณควรเข้าใจเหตุผลเหล่านี้"

“แม่ก็อย่าโกรธเลย”

“เชียนเสวี่ยเพิ่งเรียนจบ เธอก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องการใช้ชีวิตมากเท่าไหร่นัก”

คุณนายเหมือนกับถูกเหยียบหน้าประจาน "ฉันบอกแล้วไงว่าฐานะชาติตระกูลที่เท่ากันมันสำคัญ"

"สำหรับคนที่มาจากครอบครัวเล็กๆ แบบนี้มันยากเสมอ ที่จะออกมามีหน้ามีตา!"

หวังต้งรีบพูดว่า "แม่ อย่าคิดเล็กคิดน้อยไปเลย"

"ให้โอกาสเธอสักครั้งเถอะ!"

คุณนายโบกมือ "ช่างเถอะ ฉันคร้านจะพูดเรื่องไร้สาระ"

“ก็ได้ ในเมื่อลูกชายฉันพูดขนาดนี้แล้ว ฉันจะให้โอกาสเธอสักครั้ง”

“เธอเก็บข้าวของไปที่แผนกลูกชายของฉัน เรื่องอื่นไว้ฉันจัดการให้”

“แล้วก็อีกอย่าง ก่อนที่เรื่องนี้จะเสร็จ อย่าเอาชื่อตระกูลเราไปอวดกับคนนอก”

ตอนนี้เฮ่อเชียนเสวี่ยก็พอจะเข้าใจนิดหนึ่งแล้วเธอก็รีบพูด "เดี๋ยวก่อน!"

“คุณน้าคะ คุณ...อยากให้ฉันเป็นลูกสะใภ้คุณเหรอคะ”

คุณนายยิ้มเหยาะ "เรื่องนี้ยังไม่เสร็จเลย อย่าเพิ่งแน่ใจไป"

“ถึงหน้าที่การงานของพ่อแม่เธอจะไม่แย่ แต่เมื่อเทียบกับครอบครัวของฉัน ก็ยังถือว่าแย่กว่านิดนึง”

"เธอจะได้เป็นลูกสะใภ้ของฉันหรือไม่ขึ้นอยู่กับผลงานของเธอ!"

หวังต้งพยักหน้าซ้ำๆ "เชียนเสวี่ย อันที่จริงพ่อต้องการให้ฉันแต่งงานกับลูกสาวของประธานบริษัท"

“แต่ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอผู้นั้นเลยจริงๆ”

"ผมตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น"

“คุณต้องทำตัวให้ดี ให้พ่อแม่ของผมยอมรับคุณ!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธจัด เธอชี้ไปที่หวังต้งและพูดว่า "หมอหวัง ได้โปรดอย่าทำผิดต่อตัวเองเลย"

“คุณรีบไปหาลูกสาวของประธานเถอะ ฉันไม่คู่ควรกับคุณจริงๆ”

“พอแล้ว งานฉันยังไม่เสร็จเลย ฉันขอไม่อยู่เป็นขี้ข้าล่ะ”

พอเฮ่อเชียนเสวี่ยหันจะไป คุณนายก็รู้สึกรำคาญและพูดอย่างโกรธๆ ว่า "หยุด!"

“เธอคิดอะไรอยู่ห้ะ”

“ทำไมถึงพูดอย่างนี้”

“ได้เลย ตามสบายเลย คุณก็อย่าใจอ่อนละกัน”

“ฉันก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่านายจะทำให้พ่อแม่ของฉันตกงานได้อย่างไร!”

คุณนายผู้สูงศักดิ์โกรธจัดและตะโกนว่า "นังเด็กนี่ แกขอเองนะ"

“ได้ คอยดูเลยนะ ฉันจะให้เธอคุกเข่ามาขอร้องฉัน!”

"หวังต้ง ไปกันเถอะ!"

“ผู้หญิงแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะแต่งงานกับตระกูลของเรา!”

หวังต้งมองเหอเฉียนเสวี่ยอย่างเศร้าๆ "เฮ่อเชียนเสวี่ย ไม่ใช่ว่าสวยแล้วจะได้ทุกอย่างนะ"

"บนโลกนี้มีคนสวยอยู่มากมาย แต่ว่าจะมีสักกี่คนกันที่ได้แต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวย"

“เธอรู้ไหมว่าตัวเองพลาดอะไรไป”

เฮ่อเชียนเสวี่ยขำจนหัวแทบทิ่ม "โอ้ ฉันก็ไม่รู้ หรือว่าฉันจะพลาดโอกาสที่จะแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยงั้นเหรอ"

"จุ๊ๆ ดูเหมือนว่าฉันจะไม่มีโชคด้านนี้จริงๆ"

“หมอหวังค่ะ ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีนะคะ”

"แต่ว่า ช่างมันปะไร ตระกูลร่ำรวยของคุณน่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า..."