หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 4353

หลังจากหลินมั่วจัดการกับหัวหน้าทีมเรียบร้อยแล้ว เขาก็กลับมาที่เดิมอีกครั้ง

พอเห็นสภาพความขี้เกียจของคนกลุ่มนั้น เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าโดยไม่ลังเล

ตลกก็ตรงที่ว่าจนถึงขนาดหลินมั่วมายืนอยู่ตรงหน้าแล้ว คนพวกนั้นยังไม่มีใครสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเขาเลย

บางคนก็เมาจนโงนเงน บางคนก็สบถขณะทุ่มไพ่ใส่โต๊ะ

เห็นสภาพเช่นนั้น หลินมั่วได้แต่ส่ายหัวโดยไม่พูดอะไร

เขายกมือวาดเบา ๆ เข็มเงินที่ซ่อนอยู่ในความมืดพุ่งเสียบเข้าต้นคอของหลายคนทันที

เพียงพริบตา คนที่อยู่ตรงนั้นก็ค้างตัวแข็งในที่ทันที

หลินมั่วกะพริบตาอีกครั้งก็หายตัวเข้าไปในศูนย์พลังงานทันที

ทันทีที่เงาของเขาหายไป คนข้างนอกก็เริ่มรู้สึกตัว

หลังหยุดไปไม่ถึงวินาที คนเหล่านั้นก็ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าเพิ่งถูกจู่โจม

ยังเข้าใจผิดว่าตัวเองแค่หาว แล้วก็กลับไปทำตัวเหมือนเดิม

ในห้อง

หลินมั่วก็ไม่คิดจะสนใจคนพวกนั้นอีก

ที่ไม่ฆ่าทันที ก็เพื่อป้องกันไม่ให้การตายของคนจำนวนมากไปกระตุ้นให้เจ้าหน้าที่คนอื่นรู้ตัว

เดินผ่านทางเดินยาวไปได้สักพัก

หลินมั่วก็มาถึงตำแหน่งศูนย์กลางของศูนย์พลังงานอย่างรวดเร็ว

แม้ที่นี่จะเปรียบได้กับหัวใจของห้องแล็บใต้ดิน

แต่เพราะอุณหภูมิร้อนเกินไป จึงไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่นาน ๆ

แม้แต่ช่างซ่อมที่ต้องเฝ้าตรงนี้ ก็หนีออกไปดื่มเหล้าเล่นไพ่กับเจ้าหน้าที่ข้างนอกหมด

จึงทำให้พื้นที่โล่งตรงนี้โล่ง

นอกจากเครื่องปั่นไฟที่ทำงานอยู่ ก็ไม่มีแม้แต่เงาคน

ซึ่งก็เป็นประโยชน์ต่อหลินมั่วโดยตรง

หลังจากเดินดูทั่วศูนย์พลังงาน เขาก็โยนยันต์ดาบลงไปสองสามแผ่น

พอแน่ใจว่าไม่มีปัญหา หลินมั่วก็วางค่ายกลขนาดเล็กไว้ที่นี่อีกหนึ่งจุด

แค่มีใครเข้ามา ก็จะตกอยู่ในภาพลวงตาทันที

นี่ก็เพื่อป้องกันเหตุไม่คาดฝัน

แม้คนพวกนั้นข้างนอกจะไร้ประโยชน์ จนไม่น่าจะกลับมาที่นี่ก็เถอะ

แน่นอนว่าแปลกประหลาดใจมาก

พอเห็นหลินมั่วเดินเข้ามา สีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนไปในทันที

“ไอ้หนู ฉันไม่รู้ว่าแกมีดวงห่าอะไรถึงยังไม่ตายจนถึงตอนนี้”

“แต่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกควรมา”

“ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบกลับไปซะ!”

ในฐานะที่สองคนนี้เป็นคนเฝ้าทางออกเพียงทางเดียวของห้องทดลองใต้ดิน พวกเขาย่อมไม่ใช่ขยะอย่างพวกที่ศูนย์พลังงาน

ที่นี่นอกจากสมาชิกแก็งห้าพิษ ใครเข้าใกล้ก็มีแต่ต้องตายเท่านั้น

หลินมั่วเผชิญหน้ากับคำขู่ของทั้งสอง พร้อมรอยยิ้ม

“ยังจำตอนที่ฉันมาถึงใหม่ ๆ ได้มั้ย ว่าฉันพูดอะไรกับพวกแกไว้”

พอคำนี้พูดออกมา ชายร่างใหญ่ทั้งสองก็ชะงักทันที

ในหัวของพวกเขาก็เผลอผุดคำพูดของหลินมั่วขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“ฉันจะทำให้พวกแกเจ็บปวดเหมือนกับที่พวกเขาเจอมา!”

ทั้งสองสบตากัน แล้วแสยะยิ้มเยาะ…