หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 470

คนเหล่านั้นเงียบเป็นเป่าสาก ไม่พูดสักประโยคเดียว

เหลาหู่ให้พวกเขาควักออกมาคนละสองหมื่น ใครกล้าไม่ควัก

“เห็นทีพวกคุณไม่มีความเห็นแล้ว?”

“เช่นนั้นก็เอาตามนี้ ก่อนจบคืนนี้ เงินต้องเข้าบัญชี”

“และก็ เหล่าคนเลวอย่างพวกคุณ ขึ้นไปขนเตียงหลังนั้นลงมาตอนนี้”

“เตียงหลังนี้ ก็ถือว่าขายให้พวกคุณแล้ว พวกคุณไปจัดการกันเองนะ ! ”

เหลาหู่พูดเสียงดัง

ทุกคนสบตากัน ไม่มีใครกล้าขยับ

เหลาหู่โมโหขึ้นมาอีกครั้ง “เวรเอ๊ย ไม่ได้ยินที่กูพูดหรือ”

“ต้องไขกระดูกพวกคุณก่อนหรืออย่างไร”

คนเหล่านั้นถึงเริ่มขยับ วิ่งขึ้นไปชั้นบน ย้ายเตียงหลังนั้นลงมาอย่างอลวน

คนที่เข้าไปในห้องนั้นคือสี่คู่ชายหญิง

หญิงสี่คนล้วนคร่ำครวญสะอื้นเสียงเบา ให้ผู้ชายรีบคิดหาวิธีจัดการเรื่องเงิน

และชายสี่คนเส้นเลือดขึ้นหน้า สองคนในนั้นมีเงิน สามารถควักออกมาได้สองหมื่น

แต่ทว่า สองคนที่เหลือ กระเป๋าสะอาดกว่าหน้า ควักสองหมื่นออกมาได้ที่ไหน

หลังจากที่ย้ายเตียงออกมาแล้ว พวกเขาก็เริ่มหาคนยืมเงิน

ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีใครกล้าไม่ฟังคำของเหลาหู่ !

เหลาหู่ก็ให้ช่างเหล่านั้น ย้ายเตียงที่เพิ่งขนมาขึ้นไปในห้องชั้นบน

ทุกคนจรดสายตาที่เตียงใหม่หลังนั้นประกอบเสร็จ สีหน้าอัศจรรย์ใจ

นี่คือเตียงราคาสองล้านเชียวนะ !

เมื่อช่างปรับเสร็จ ทุกคนถึงรู้ว่า ทำไมเตียงหลังนี้ถึงแพง

อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง เพียงประสิทธิภาพของลำโพงในตู้หัวเตียง ทำเอาคนตื่นตาตื่นใจมาก

ราคานี้ คุ้มค่ามาก !

เมื่อทุกอย่างจัดการลงตัวแล้ว ทุกคนลงไปด้านล่าง คนเหล่านั้นคิดอยากแอบหนีกลับ

หลินมั่วรั้งพวกเขาไว้ “ทุกท่าน อย่ารีบกลับสิ”

“เรายังดื่มเหล้าไม่หมดเลยนะ”

“พวกคุณไม่ใช่ต้องการดื่มกับผมหรือ”

“มาๆๆ ดื่มต่อ ! ”