หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 472

ท้ายที่สุด คนทั้งห้องถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลทั้งหมด

เหล่าหู่อยู่ข้างกายของหลินมั่ว เห็นหลินมั่วดื่มเหล้ามากมายเช่นนี้กับตาตัวเอง อดไม่ได้ที่จะยกนิ้วโป้งให้

“พี่หลิน ผมนับถือจริงๆ ！”

“เหล้าหนึ่งร้อยกว่ากรัมนะ คุณดื่มได้ยังไงกัน”

“แม้ว่าดื่มน้ำมากมายเช่นนี้ ก็รับไม่ไหวนะ！”

เหลาหู่พูดอย่างถอนใจ

หลินมั่วยิ้มพร้อมพูดว่า “ไม่เห็นว่าผมเข้าห้องน้ำอยู่ตลอดเหรอ！”

เหลาหู่โบกไม้โบกมือ “ผมดื่มเหล้าก็เข้าห้องน้ำอยู่บ่อยๆ แต่ก็ยังเมาอยู่ดีนะ”

หลินมั่ว “เพราะงั้น สภาพร่างกายของเราทั้งสองต่างกัน”

“ผมสามารถขจัดแอลกอฮอล์ออกมาได้โดยสมบูรณ์ เพราะงั้น ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เป็นอะไร”

“แม้ว่าดื่มต่ออีกหนึ่งร้อยกรัม ก็แค่มีปัญหาที่ไปเข้าห้องน้ำสามสี่รอบเอง”

เหลาหู่อ้าปากกว้าง “นับถือเลย นับถือ”

“พี่หลิน ผมนับถือเลยจริงๆ ！”

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงได้ฟังอยู่ข้างๆ จนเกือบอ้วกออกมาเป็นเลือด ตอนนี้พวกเขาถึงได้รู้ว่า ที่แท้หลินมั่วมีการเตรียมตัวมาพร้อมนะ

สวี่ปั้นซย่าถึงได้ยิ้มแล้ว เธอยังเป็นกังวลว่าหลินมั่วดื่มมากมายเช่นนี้จะเป็นอันตรายอะไรหรือเปล่า

“พอแล้ว ในที่สุดก็เสร็จธุระแล้ว”

“พี่หู่ คืนนี้ลำบากพวกคุณแล้วนะ”

สวี่ปั้นซย่ายิ้มพร้อมพูดกล่าว

เหลาหู่รีบโบกไม้โบกมือ “ประธานสวี่ คุณเรียกผมว่าเหลาหู่ก็ได้แล้ว อย่าเรียกว่าพี่หู่อะไรนั่นเด็ดขาด”

“ไม่เป็นไร สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำทั้งหมด”

“อ๋อ จริงสิ ในบ้านหลังนี้จะต้องเก็บกวาดสักหน่อยนะ”

สวี่ปั้นซย่ามองดูความยุ่งเหยิงภายในห้อง จ้องสวี่ตงเสวี่ยอย่างโมโห “พวกเธอเก็บกวาด！”

สวี่ตงเสวี่ยรีบพูดทันทีว่า “มีสิทธิ์อะไร”

“คนที่เก็บกวาดห้องของบ้านเรา เป็นหน้าที่ของหลินมั่วมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ！”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างโมโหว่า “คืนนี้เป็นงานเลี้ยงของเพื่อนพวกเธอ ก็ควรเป็นพวกเธอที่เก็บกวาด！”

“อีกอย่าง หลินมั่วมีหน้าที่อะไรที่จะต้องช่วยพวกเธอเก็บกวาดห้องด้วย”