หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 473

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงเห็นเหลาหู่เดินจากไป ทั้งสองคนรีบวิ่งขึ้นไปเคาะประตูชั้นบนทันที

“หลินมั่ว แกออกมานี่ ！”

“เพื่อนของฉันมาเป็นแขกที่บ้าน นี่แกหมายความว่าอะไร”

“อาศัยว่าคอแข็งรักแกคนอื่นใช่ไหม”

“ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าสารเลวอย่างแก ภายนอกดูเป็นคนดีแต่ภายในคิดไม่ดี”

“เมื่อก่อนแสร้งทำเป็นดื่มเหล้าไม่เป็น จงใจปิดบังพวกเราเหรอ”

“คืนนี้ถือว่าเปิดเผยออกมาแล้ว”

“แกออกมาอธิบายให้ชัดเจน！”

สวี่ตงเสวี่ยกรีดร้องเสียงแหลม

แต่ว่า ไม่มีใครตอบกลับ

หลินมั่วคาดเดาไว้แล้วว่าสวี่ตงเสวี่ยจะต้องขึ้นมาหาเรื่อง เพราะงั้น ตอนที่นอนหลับ ได้ฝังจุดเลือดลมบนร่างกายของสวี่ปั้นซย่าไว้ล่วงหน้า ทำให้สวี่ปั้นซย่านอนหลับลึกมาก

ส่วนตัวเขาเอง ไม่ได้สนใจเสียงเคาะประตูจากด้านนอกเลยด้วยซ้ำ ยังคงนอนกรนอยู่เช่นเคย

สวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงก่อกวนอยู่ครู่หนึ่ง ไม่มีคนมาเปิดประตูจริงๆ ทั้งสองคนก็เหนื่อยจนทนไม่ไหวแล้ว จำเป็นต้องเดินลงด้านล่างไปพักผ่อนอย่างโมโห

วันรุ่งขึ้น รอทั้งสองคนตื่นขึ้นมา หลินมั่วและสวี่ปั้นซย่าไปทำงานแล้ว

ความโกรธที่อยู่ข้างในของทั้งสองก็ไม่มีที่ให้ระบายออกไป ยิ่งไปกว่านั้นอดกลั้นไว้ก็ไม่ได้

ยังไม่รอให้พวกเขาไปหาหลินมั่วนะ โทรศัพท์ของพวกเขาก็ทยอยกันดังขึ้นมา เป็นพวกเพื่อนๆ เหล่านั้นของพวกเขาเมื่อคืนนี้

คนเหล่านี้ดื่มจนอ้วกออกเลือด เข้าโรงพยาบาลแล้ว ในเวลานี้ถึงค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา

ตอนนี้แต่ละคนต่างก็โทรศัพท์ไปหาพวกเขา เรียกร้องค่ายากับเขาทั้งสอง ถึงยังไงเมื่อคืนเขาทั้งสองยุยงให้คนเหล่านั้นไปกรอกเหล้าหลินมั่ว

ทั้งสองคนบ่ายเบี่ยงความรับผิดชอบไม่ได้ ทำได้เพียงไปโรงพยาบาลเพื่อจัดการคนเหล่านี้ก่อน

แต่ว่า พวกเขามีเงินในมือที่ไหนกันล่ะ

ทั้งขอโทษขอโพย ไม่มีประโยชน์ด้วยซ้ำ

ทั้งสามสิบกว่าคนยังคงนอนอยู่บนเตียง แต่คนในครอบครัวของพวกเขา ล้อมสวี่ตงเสวี่ยและหวงเหลียงไว้ตรงกลาง เกือบจะตีเขาทั้งสองแล้ว

กว่าที่ทั้งสองจะหลุดรอดออกมาได้ไม่ง่ายเลย ยิ่งไปกว่านั้นโมโหมาก

วิ่งเร่ไปยังอุตสาหกรรมสวี่ซื่ออย่างเดือดดาล แต่ถูกยามขวางกั้นไว้

สวี่ปั้นซย่ากำชับไว้ตั้งนานแล้ว ไม่อนุญาตให้พวกเขาทั้งสองขึ้นบนตึก

ทั้งสองคนวิ่งเร่ไปยังโรงพยาบาลอีก ผลสรุปวันนี้หลินมั่วไม่มาทำงาน

สวี่ตงเสวี่ยดวงตาเป็นประกาย “จริงสิ ฉันลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน ”

“คุณรอนะ ฉันจะโทรหาพ่อแม่เดี๋ยวนี้เลย”

“ครั้งนี้ฉันจะต้องทำให้หลินมั่วออกไปจากบ้านหลังนี้ให้ได้！”

สวี่ตงเสวี่ยเพิ่งจะโทรศัพท์ออกไป หวงเหลียงห้ามเธอไว้ “เธออย่าเพิ่งรีบร้อนโทรออกไป”

“เธอต้องคิดให้ดีก่อน ว่าจะพูดเรื่องนี้กับพ่อแม่ยังไง”

สวี่ตงเสวี่ยประหลาดใจ “นี่ยังจะคิดอะไรอีก”

“ก็บอกว่าเขารังแกฉันสิ”

หวงเหลียงส่ายหน้า “แบบนี้ไม่มีประโยชน์”

“ถ้าหากพ่อแม่รู้ว่าเราสองคนจัดงานปาร์ตี้ที่บ้าน จะต้องไม่ยอมแน่”

“เอาแบบนี้แล้วกัน เธอก็พูดกับพ่อแม่ว่า คนที่มาล้วนเป็นพันธมิตรทางธุรกิจร้านยาของพวกเราทั้งนั้น”

“ตอนนี้พ่อแม่เห็นความสำคัญกับร้านยาเป็นอย่างมาก”

“ถ้าหากทำให้พวกเขารู้ ว่าหลินมั่วปฎิบัติต่อพันธมิตรทางธุรกิจของเราเช่นนี้ เธอว่าพวกเขาจะจัดการหลินมั่วยังไง！”

สวี่ตงเสวี่ยดวงตาเป็นประกายทันที “ไอเดียของคุณไม่เลวเลย พูดแบบนี้แหละ”