หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 474

ตกดึกหลินมั่วและสวี่ปั้นซย่ากลับถึงบ้าน ก็เห็นสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยสีหน้าดูแย่

“พ่อแม่ ทำไมพวกคุณถึงกลับมาแล้ว”

“ไม่ใช่บอกว่าไปสองสามวันเหรอ”

สวี่ปั้นซย่าประหลาดใจ

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโห “ยังจะสองสามวันอีกเหรอ”

“เพิ่งจะไปแค่วันเดียว ในบ้านก็เกิดปัญหาใหญ่โต ถ้าหากไปสองสามวันจริงๆ ไม่แน่บ้านหลังนี้ก็ไม่มีแล้ว”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้ว ฟังฮุ่ยโมโหมาก

มองไปที่สวี่ตงเสวี่ยอีกครั้ง กำลังนั่งลงบนโซฟาด้วยใบหน้าที่ภาคภูมิใจ

ไม่สงสัยเลยสักนิด สวี่ตงเสวี่ยแอบวางแผนชั่วอยู่เบื้องหลังแน่นอน

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดทันทีว่า “แม่ เสวี่ยเอ๋อร์ฟ้องแม่ใช่ไหม”

“ฉันจะบอกแม่นะ เสวี่ยเอ๋อร์หลอกแม่ทั้งนั้น แม่ไม่รู้สถานการณ์ในบ้าน ฉัน…”

ฟังฮุ่ยตบโต๊ะเลย “แกหุบปากเลยนะ！”

“หลินมั่ว แกเดินออกมา！”

สวี่ปั้นซย่ารีบพูดทันทีว่า “แม่ แม่ฟังฉันพูดให้จบก่อนได้ไหม”

“เสวี่ยเอ๋อร์พาคนที่ไม่เข้าท่ากลุ่มหนึ่งมาในบ้าน ทำให้ในบ้านวุ่นวายไปหมด…”

ฟังฮุ่ยพูดอย่างโมโห “คนที่ไม่เข้าท่าอะไรกัน”

“คนเหล่านั้นล้วนเป็นพันธมิตรที่ทำงานร่วมกันกับเรา เป็นลูกค้าในอนาคตของร้านยาของเรา”

“ครั้งนี้ที่พวกเขามาที่บ้าน ฉันและพ่อของแกก็เห็นด้วย！”

สวี่ปั้นซย่าถึงกับงง คนเหล่านั้นถือว่าเป็นลูกค้าอะไรกันล่ะ

ฟังฮุ่ยจ้องมองหลินมั่วอย่างโมโห “หลินมั่ว ฉันถามแกหน่อย แกหมายความว่ายังไงกันแน่”

“อาศัยตัวเองคอแข็ง บีบบังคับให้คนอื่นดื่มเหล้า ทำให้คนเขาดื่มจนอ้วกออกเลือด แกคิดว่าตัวเองมีหน้ามีตามากใช่ไหม”

“สมองแกมีปัญหาใช่ไหม ครอบครัวของแกต้อนรับแขกแบบนี้เหรอ”

“แกล่วงเกินลูกค้าเหล่านี้ของพวกเราทั้งหมดแล้ว แกรู้ไหมว่าพวกเราเสียหายไปกว่าเท่าไหร่”

“ตัวเองตั้งแต่เช้าจรดค่ำไม่หาเงินเข้าบ้านสักสตางค์เดียว รู้แค่ใช้เงินก็ถือว่าช่างเถอะ ตอนนี้ยังทำลายธุรกิจของพวกเราให้พังแบบนี้อีก แกคิดอยากจะทำอะไรกันแน่”

“แกกินอยู่บ้านของเรามาสามปี พวกเราทำไม่ดีกับแกตรงไหนกันแน่ แกถึงได้ทำร้ายพวกเราแบบนี้”