หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 475

สวี่ปั้นซย่าโมโห “งั้นอย่างน้อยแม่ก็ถามหน่อยสิ ว่าทำไมหลินมั่วต้องตีเขา!”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโกรธ “จะให้ฉันถามอะไรล่ะ ยังจำเป็นต้องถามอยู่ไหม”

“การทำร้ายคนมันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องนะ!”

“แล้วอีกอย่าง ตอนนั้นหลินมั่วบังคับเพื่อนของเขาให้ดื่มเหล้า หวงเหลียงโน้มน้าวสองสามประโยค มันผิดตรงไหนเหรอ”

“แกยังหยิบขวดเหล้ามาตีคนอีก”

“ทำไมแกไม่เอามีดมาฟันให้เขาตายเลยล่ะ”

“ไม่งั้นแม้แต่พวกเราแกก็สามารถสับจนตายได้เลยน่ะสิ ต่อไปบ้านหลังนี้แกก็เป็นผู้นำแล้วกัน ทรัพย์สมบัติของบ้านหลังนี้ก็เป็นของแกทั้งหมด แกก็จะได้สมหวังดั่งใจปรารถนา!”

สวี่ปั้นซย่ากระหืดหระหอบ “แม่ไม่รู้อะไรทั้งนั้น แม่ก็เอาแต่โมโหใส่หลินมั่ว”

“ตอนนั้นเห็นๆ กันอยู่ว่าคนเหล่านั้นกรอกเหล้าให้พวกเราดื่ม ทำไมถึงกลายเป็นหลินมั่วที่ไปบังคับให้พวกเขาดื่มเหล้าล่ะ”

ฟังฮุ่ยโบกมือ “แกไม่ต้องมาพูดไร้สาระกับฉันแล้ว หลินมั่วทำร้ายคนมันคือเรื่องจริงใช่ไหมล่ะ”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนพูดไม่ออก

ฟังฮุ่ยพูดอย่างโมโหว่า “หลินมั่ว รีบไปขอโทษหวงเหลียงเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

สวี่ตงเสวี่ยพูดอย่างคลุมเครือว่า “โธ่เอ๋ย พวกเราไม่กล้าให้หลินมั่วขอโทษน่ะสิ!”

“เมื่อคืนเอาแต่บอกว่าบ้านหลังนี้คือของเขา และบ้านก็เป็นชื่อของเขา พูดไม่กี่คำก็ไล่พวกเราออกไปแล้ว”

“ตอนนี้พวกเราก็ถือว่ายืมจมูกคนอื่นหายใจอยู่ จะกล้าให้เจ้าของบ้านมาขอโทษได้ยังไง!”

ฟังฮุ่ยสีหน้าเปลี่ยนอีกครั้ง พูดด้วยความโมโห “จริงสิ ฉันลืมเรื่องโฉนดบ้านไปเลย”

“ปั้นซย่า พรุ่งนี้เอาโฉนดบ้านไปเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนเป็นชื่อฉันกับชื่อพ่อของแกด้วย”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างรีบร้อน “มีสิทธิ์อะไรคะ”

“บ้านหลังนี้พวกเหล่าจางมอบให้หลินมั่ว นี่ก็คือบ้านของหลินมั่ว มีสิทธิ์อะไรจะเปลี่ยนเป็นชื่อพวกคุณล่ะ”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโหว่า “ปั้นซย่า แกพูดแบบนี้หมายความว่าไง”

“บ้านของหลินมั่วอะไรกัน บ้านของเราอะไรกัน”

“ทำไม แกกำลังจะเตรียมไล่พวกเราออกจริงๆ เหรอ”

“ได้สิ ถ้าแกไม่ยินดีที่เลี้ยงพวกเราในยามแก่จริงๆ แค่พูดสักคำก็ได้แล้ว”

“แม้ว่าตอนนี้ฉันกับพ่อแกจะออกไปขออาหาร ก็จะไม่ยอมรบกวนพวกแกหรอก ว่ายังไง”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากจนพูดไม่ออก

สวี่ตงเสวี่ยยิ้มเยาะ “พี่สาว ถ้าพี่ไม่อยากเลี้ยงพ่อแม่จริงๆ และก็ไม่มีใครฝืนใจพี่เลย”

“อย่างมากลูกสาวที่ออกเรือนไปอย่างฉันก็เลี้ยงดูเอง!”

“แค่พี่พูดประโยคเดียว พี่บอกว่าพี่ไม่อยากเลี้ยงพ่อแม่แล้ว ฉันก็จะรับพวกเขากลับบ้านเดี๋ยวนี้”

“ว่ายังไง พี่พูดอะไรดีๆ ให้ฟังหน่อยเถอะ!”

สวี่ปั้นซย่า: “ฉัน...ฉันบอกตอนไหนว่าจะไม่เลี้ยงพ่อแม่”

“ที่ฉันบอกคือเรื่องบ้าน!”

ฟังฮุ่ยพูดด้วยความโมโห “ตอนนี้ฉันคุยกับแกเรื่องการแสดงความเคารพพ่อแม่!”

“ปั้นซย่า ฉันก็เลยถามแกไง สรุปแล้วพ่อแม่สำคัญ หรือว่าสามีแกสำคัญ”

“ฉันแค่ต้องการคำตอบจากแก แกก็พูดออกมาให้ชัดเจนสิ”

“ขอเพียงแค่แกพูดบอกว่าหลินมั่วสำคัญ พวกเราก็จะไปเดี๋ยวนี้เลย จะไม่อยู่ที่นี่ให้แกต้องรังเกียจ!”