หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 476

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนน้ำตาไหลออกมา เธอไม่สามารถพูดเหตุผลกับพ่อแม่ได้เลย

หลินมั่วถอนหายใจ “ปั้นซย่า พรุ่งนี้โอนโฉนดบ้านเป็นชื่อของพ่อแม่แล้วกัน”

สวี่ปั้นซย่ากระวนกระวายใจ “จะทำอย่างนั้นได้ยังไง”

“บ้านหลังนี้เป็นของคุณ ใครก็เอาไปไม่ได้ทั้งนั้น!”

ฟังฮุ่ยที่ได้ยินดังนี้ก็รู้สึกดีเกินคาด “เป็นไงล่ะ ฉันก็บอกแล้วไง หลินมั่วก็ยังเป็นคนที่มีเหตุผลมีผลอยู่ดี”

“เอาล่ะ หลินมั่ว ในเมื่อแกเป็นคนที่รู้เรื่องรู้ราวเช่นนี้ ฉันก็ไม่ตอแยเรื่องของแกกับหวงเหลียงแล้ว”

“ต่อไปพวกแกต้องอยู่ด้วยกันให้ได้ ยังไงพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน!”

สวี่ปั้นซย่าตัวสั่นด้วยความโมโห อยากจะโต้เถียง แต่ก็ถูกหลินมั่วห้ามเอาไว้

หลินมั่วรู้ดี หากสวี่ปั้นซย่ายังคงโต้เถียงอย่างนี้ต่อไป มันก็ไม่มีความหมายอะไรอยู่ดี

อีกอย่าง บ้านหลังนี้ ก็ไม่ถือว่ามีค่าอะไรมากมาย

สวี่ตงเสวี่ยรีบเข้ามาทันที “แม่ เรื่องหวงเหลียงฉันจะไม่พูดแล้ว”

“แต่ว่า เรื่องเพื่อนๆ ของฉันจะทำยังไงดี”

“ตอนนี้พวกเขาก็ต้องการให้เราไปขอโทษ แถมยังจะให้เราจ่ายค่ารักษาพยาบาลอีก”

“เรื่องนี้ ต้องให้หลินมั่วจัดการ!”

ฟังฮุ่ยรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ตอนนี้บ้านก็จะเอา แถมตอนนี้ยังจะให้หลินมั่วออกเงินก้อนนี้อีก เธอเองก็พูดไม่ออกเช่นกัน

จู่ๆ สวี่เจี้ยนกงก็พูดว่า “ทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบต่อเรื่องที่ทำ หลินมั่ว เรื่องนี้แกเป็นคนก่อ แกก็ไปจัดการแล้วกัน”

“พรุ่งนี้ซื้อของนิดหน่อย แล้วไปขอโทษพวกเขาที่โรงพยาบาล พูดดีๆ กับพวกเขาหน่อย เรื่องก็คลี่คลายได้แล้ว”

สวี่ปั้นซย่าโกรธมากๆ “พ่อ นี่...มีสิทธิ์อะไรให้หลินมั่วไปขอโทษล่ะคะ”

“พวกคุณต้องการบ้าน หลินมั่วก็ให้ไปแล้ว”

“หลินมั่วก็ทำดีที่สุดแล้ว พวกคุณ...พวกคุณอย่ารังแกกันเกินไปสิ!”

สวี่เจี้ยนกงจ้องมองเขา “ใครรังแกงั้นเหรอ”

“ก็แค่ให้บ้านเป็นชื่อของเรา อีกหน่อยเมื่อพวกเราแก่แล้ว บ้านหลังนี้ก็เป็นของพวกแกแล้วไม่ใช่เหรอ”

“แกคิดว่าพวกเราจะอยากได้บ้านหลังนี้ของแกเหรอ พวกเราแค่กังวลว่าพวกแกที่ยังเด็กเกินไป จะรักษาทรัพย์สินไว้ไม่ได้ จึงช่วยพวกแกรักษาไว้ให้ไง”