หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 481

สวี่ปั้นซย่ารีบพูด “พ่อ แม่ ที่ฉันพูดคือเรื่องจริงนะ”

“นั่นมันพวกนักเลงหัวไม้ จะนับเป็นเพื่อนได้ยังไง? พ่อกับแม่เห็นแล้วก็น่าจะรู้นี่ว่าคนพวกนั้นไม่ใช่คนดีเลย!”

สวี่เจี้ยนกงโกรธเคือง “หุบปาก!”

“แกนี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”

“แล้วแกรู้จักแต่เพื่อนไฮโซรึไง?”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอไม่รู้จะโต้แย้งกับพ่อแม่เรื่องงี้ต่อยังไงแล้ว

หลังจากมื้ออาหาร ทุกคนก็ออกไปข้างนอก และขับรถมุ่งตรงไปยังโรงพยาบาล

ก่อนที่สวี่ตงเสวี่ยจะออกไป เธอโทรหาคนพวกนั้นหน้าบานเป็นกระด้ง บอกเรื่องที่หลินมั่วต้องไปขอโทษ และให้พวกเขาเตรียมตัวไว้

เมื่อคืนก่อนเธอเสียหน้าต่อหน้าเพื่อนๆ พวกนี้ วันนี้เธอจึงบังคับให้หลินมั่วไปกล่าวขอโทษโดยเฉพาะ เพื่ออยากจะรักษาหน้าของตัวเองเอาไว้

ทว่า ทุกคนยังไม่ทันไปถึงโรงพยาบาล หลินมั่วก็ได้รับโทรศัพท์จากเฉินเซิ่งหยวน และบอกว่าพบตำแหน่งของนาฬิกาแล้ว

สวี่เจี้ยนกงให้ความสำคัญกับนาฬิกาข้อมือเรือนนี้เป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินว่าพบนาฬิกาแล้ว เขาจึงไม่รอช้ารีบเลี้ยวหัวกลับไปหานาฬิกาก่อนทันที

สุดท้ายพวกเขาก็มาถึงร้านเล็กๆ ร้านหนึ่ง เหลาหู่พาพรรคพวกมานั่งยองๆ อยู่ด้านนอกแล้ว

“คุณหลิน ลูกพี่ผมส่งผมมา ตำแหน่งของนาฬิกาอยู่ที่ร้านนี้น่ะ”

“คนของเราไปสืบมาแล้ว ปกติแล้วร้านนี้มักจะรวบรวมของมีค่าราคาสูงที่ถูกขโมยมา แล้วก็มีหน้าที่ขายของที่ถูกขโมยมาให้หัวขโมยบางคนโดยเฉพาะด้วย คาดว่านาฬิกาข้อมือนี่ก็ถูกคนขโมยมาละเอามาขายที่นี่น่ะ”

เหลาหู่พูด

สีหน้าของฟังฮุ่ยเปลี่ยนไป “งั้นก็แสดงว่า มีหัวขโมยอยู่ในบ้านเรางั้นเหรอ?”

เหลาหู่พูด “พูดยากน่ะ พวกเราลองเข้าไปถามกันดีกว่า ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนขายให้ เราก็จะตรวจสอบได้”

ฟังฮุ่ยรีบพูดขึ้น “งั้นรีบๆ เข้าไปกันเถอะ”

ทุกคนเข้าไปในร้าน และเจ้าของร้านก็เป็นชายอายุประมาณสามหรือสี่สิบปี

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ชอบมาพากล เจ้าของร้านเล็กๆ แห่งนี้จึงรีบคิดจะหนีทันที แต่ก็ถูกลูกน้องของเหลาหู่สกัดกั้นเอาไว้

เมื่อได้ยินชื่อเจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้ เจ้าของร้านแห่งนี้ก็ขลาดกลัวขึ้นมาทันที เขาจึงรีบหยิบนาฬิกาออกมา