หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 482

เมื่อเหลาหู่ได้ยินก็รีบถามขึ้น “แล้วเพื่อนสนิทของเธอเคยไปที่บ้านหรือเปล่า?”

สวี่ตงเสวี่ย “เธอ...เธอเคยไป...”

“คืนวันก่อน มีงานเลี้ยงที่บ้าน แล้วเธอก็มาร่วมด้วย...”

เหลาหู่ยิ้มเยาะ “ไขคดีได้แล้วนี่ไง”

“ต้องเป็นเพื่อนสนิทของเธอแน่ๆ ที่เอานาฬิกาไป แล้วหลังจากนั้นแฟนของเธอก็เอาของที่ขโมยไปมาขาย!”

“สวี่ตงเสวี่ย เธอนี่ช่างหาเพื่อนได้ดีจริงๆ !”

สวี่ตงเสวี่ยหน้าแดง เธอคิดไม่ถึงเลยว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้

คราวนี้ มีหลักฐานมัดตัวที่เธอไม่มีทางคัดค้านได้เลย

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยโมโหสุดขีด “เสวี่ยเอ๋อร์ นี่...นี่คือลูกค้าพวกนั้นที่แกพูดถึงใช่ไหม?”

“ฉันถามแกว่าคนคนนี้เป็นใครกัน?”

“ปรี่เข้ามาขโมยของถึงบ้านเราได้ยังไง?”

“คนสังคมไฮโซที่ไหนเขาทำเรื่องแบบนี้กัน?”

สวี่ตงเสวี่ยก้มหน้าลงพูดอะไรไม่ออก

เหลาหู่เบะปาก “จริงหรือเปล่าเนี่ย?”

“คนพวกนี้คือลูกค้าของพวกคุณเหรอ?”

“ประธานสวี่ คนที่ผมร่วมงานด้วยที่นี่ อย่างน้อยผมก็รู้จักอยู่สักครึ่งนึง”

“ส่วนใหญ่เป็นพวกเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ว่างงานเดินเตร็ดเตร่ตามท้องถนน”

“ปกติแล้ว จะอาศัยการแอบอ้างต้มตุ๋นเพื่อหาเลี้ยงชีพ ไม่มีความสุจริตเลยสักนิด”

“ก่อนหน้านี้มีอยู่สองสามคนจากในนั้น อยากจะมาอยู่กับผม แต่ชอบลักเล็กขโมยน้อย ผมเลยไม่ได้เก็บพวกมันไว้”

“พวกคุณจะไปร่วมงานทำธุรกิจกับคนประเภทนี้ได้ยังไงกัน?”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยยิ่งโมโหเข้าไปอีกขั้น

“เสวี่ยเอ๋อร์ ฉันถามแกหน่อย ที่เหลาหู่พูดคือเรื่องจริงหรือเปล่า?”

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโกรธ

สวี่ตงเสวี่ยก้มหน้าไม่พูดอะไร

สวี่เจี้ยนกงจึงหันไปทางหวงเหลียงอีกครั้งแล้วพูดด้วยความโกรธ “แกพูดมาสิว่าคนพวกนี้เป็นลูกค้าของตระกูลเราหรือเปล่า?”

หวงเหลียงไม่กล้าโกหกต่อหน้าเหลาหู่ ทำเพียงพูดเสียงกระซิบ “ป...เปล่าครับ...”

ฟังฮุ่ยเดือดดาล “งั้นที่แกพูดมาก่อนหน้านี้ แกโกหกพวกเราเหรอ?”

จริงๆ แล้วครั้งนี้ต้องการจะให้หลินมั่วไปขอโทษ และถือโอกาสให้หลินมั่วจัดการแก้ปัญหาเรื่องนี้ไปก่อน

ยังดีที่ตอนนี้พ่อกับแม่ยังอคติทั้งสองคนนั้นอยู่ และปัญหานี้ก็ยังตกไปอยู่ที่พวกเขาทั้งสองคนเช่นกัน

“ตอนนี้จะทำยังไงกันดีล่ะ?”

“พ่อกับแม่โกรธแบบนี้ แล้วเราทั้งสองคนจะกลับไปที่เซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ได้ยังไง?”

หวงเหลียงก้มหน้าพูด เขาเสียดายห้องที่เซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์จริงๆ

แม้ว่าจะอยู่ในห้องนอนชั้นหนึ่ง ไม่ใช่ห้องนอนใหญ่ แต่ห้องนั้นก็ใหญ่กว่าห้องนั่งเล่นของบ้านเขาเป็นเท่าตัว

วิลล่าในเซิ่งซื่อเรสซิเด้นท์ สภาพแวดล้อมสวยงาม และการตกแต่งที่หรูหรา เขาทำใจจากไปไม่ได้จริงๆ

สวี่ตงเสวี่ย “กลับไปตอนนี้คงไม่ดีแน่ คืนนี้เราสองคนกลับไปตั้งหลักกันที่บ้านก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปขอโทษพ่อกับแม่”

“หึ้ย ต้องโทษไอ้เวรหลินมั่วนั่น โคตรเกลียดเลยว่ะ”

“ไม่ได้การละ ฉันจะต้องเอาบ้านหลังนี้มาเป็นชื่อของฉัน”

“แล้วหลังจากนั้น ใครหน้าไหนก็จะไม่สามารถไล่ฉันออกไปจากบ้านหลังนี้ได้!”

ดวงตาของหวงเหลียงเป็นประกาย ถ้าหากบ้านหลังนี้เป็นชื่อของสวี่ตงเสวี่ย เท่ากับว่าบ้านหลังนี้ก็จะเป็นของเขาเช่นกัน

ถ้าหากสามารถครอบครองคฤหาสน์หลังนี้ได้จริงๆ เขาก็คงจะนอนหลับฝันหวานแน่ๆ