หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 490

เสี่ยวอู่รู้สึกสับสน และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงกระซิบ “หัวหน้า ฉ...ฉันพูดไม่เก่งน่ะ ไม่เหมาะที่จะต้อนรับคนหรอก”

“ไม่งั้นนายก็ให้ฉันนั่งข้างหลินมั่วสิ”

“หัวหน้าใหญ่คนนี้ พวกนายเป็นคนต้อนรับน่ะดีแล้ว ฉ...ฉันต้อนรับไม่เก่งจริงๆ ...”

เซี่ยฟังขมวดคิ้ว “เสี่ยวอู่ หัวหน้าจัดการไว้เรียบร้อยแล้วนะ นายต้องฟังเขาสิ”

“อีกอย่าง หัวหน้าใหญ่คนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของนาย ทำไมนายจะพบปะกับเขาไม่ได้ล่ะ?”

เสี่ยวอู่ประหลาดใจ “เพื่อนสนิทที่ไหนกัน?”

เซี่ยฟังหัวเราะในลำคอก่อนจะพูด “เติ้งจวินไงล่ะ จำไม่ได้เหรอ?”

เสี่ยวอู่เบิงตาโพลง “ต...เติ้งจวินเหรอ?”

“เขาเป็นหัวหน้าใหญ่แล้วเหรอ?”

เซี่ยฟังทำหน้าตาภูมิใจ “ใช่น่ะสิ เขาเป็นคนที่มีอนาคตสดใสที่สุดในห้องเราเลยล่ะ”

“ค่าตัวตั้งหลายร้อยล้าน เหลือจะเชื่อ”

“ตอนที่เรียนอยู่ นายสองคนสนิทกันที่สุดนี่ ต้องต้อนรับได้อย่างแน่นอน!”

เสี่ยวอู่ตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะพูด “ตอนนั้น อันที่จริงฉันกับหลินมั่ว...”

จ้าวซินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะตัดบทเขาไปดื้อๆ “เอาล่ะ นายนั่งนี่แหละ”

“เสี่ยวอู่ ทำตามที่จัดไว้เถอะ”

“วันนี้ฉันจัดงานเลี้ยงรุ่นนี้ขึ้นมา นายก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มันซ้ำซากอีก”

เสี่ยวอู่เกาหัวแกรกๆ “ถ...ถ้างั้นให้ฉันนั่งฝั่งซ้ายของเติ้งจวิน แล้วให้หลินมั่วนั่งฝั่งขวาเขาได้ไหม?”

“เราจัดให้จ้าวอีอีนั่งฝั่งขวาของพี่จวินแล้ว!”

“จ้าวอีอีน่ะ จำได้ไหม?”

“ดอกไม้ของห้องที่หลินมั่วเคยแอบชอบน่ะ”

“ฉันอยากบอกนายว่า จ้าวอีอีกับเติ้งจวินจะต้องเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบกันอย่างแน่นอน!”

ทุกคนหัวเราะตาม พวกเขาไม่ได้โง่เง่า และเข้าใจโดยอัตโนมัติว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงในการจัดเตรียมของจ้าวซินคืออะไร

สีหน้าของเสี่ยวอู่เปลี่ยนไป นี่ไม่ใช่การจงใจจะทำให้หลินมั่วรำคาญหรอกเหรอ?

ในขณะที่เขาจะพูด หลินมั่วกลับพูดขึ้นมาว่า “เอาล่ะ เสี่ยวอู่ นั่งไปก่อนเถอะ”

“ในเมื่อเราได้เจอกันแล้ว ก็มีเวลาถมเถให้ได้คุยกัน”