หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 490

เสี่ยวอู่รู้สึกสับสน และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดเสียงกระซิบ “หัวหน้า ฉ...ฉันพูดไม่เก่งน่ะ ไม่เหมาะที่จะต้อนรับคนหรอก”

“ไม่งั้นนายก็ให้ฉันนั่งข้างหลินมั่วสิ”

“หัวหน้าใหญ่คนนี้ พวกนายเป็นคนต้อนรับน่ะดีแล้ว ฉ...ฉันต้อนรับไม่เก่งจริงๆ ...”

เซี่ยฟังขมวดคิ้ว “เสี่ยวอู่ หัวหน้าจัดการไว้เรียบร้อยแล้วนะ นายต้องฟังเขาสิ”

“อีกอย่าง หัวหน้าใหญ่คนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทของนาย ทำไมนายจะพบปะกับเขาไม่ได้ล่ะ?”

เสี่ยวอู่ประหลาดใจ “เพื่อนสนิทที่ไหนกัน?”

เซี่ยฟังหัวเราะในลำคอก่อนจะพูด “เติ้งจวินไงล่ะ จำไม่ได้เหรอ?”

เสี่ยวอู่เบิงตาโพลง “ต...เติ้งจวินเหรอ?”

“เขาเป็นหัวหน้าใหญ่แล้วเหรอ?”

เซี่ยฟังทำหน้าตาภูมิใจ “ใช่น่ะสิ เขาเป็นคนที่มีอนาคตสดใสที่สุดในห้องเราเลยล่ะ”

“ค่าตัวตั้งหลายร้อยล้าน เหลือจะเชื่อ”

“ตอนที่เรียนอยู่ นายสองคนสนิทกันที่สุดนี่ ต้องต้อนรับได้อย่างแน่นอน!”

เสี่ยวอู่ตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะพูด “ตอนนั้น อันที่จริงฉันกับหลินมั่ว...”

จ้าวซินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะตัดบทเขาไปดื้อๆ “เอาล่ะ นายนั่งนี่แหละ”

“เสี่ยวอู่ ทำตามที่จัดไว้เถอะ”

“วันนี้ฉันจัดงานเลี้ยงรุ่นนี้ขึ้นมา นายก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มันซ้ำซากอีก”

เสี่ยวอู่เกาหัวแกรกๆ “ถ...ถ้างั้นให้ฉันนั่งฝั่งซ้ายของเติ้งจวิน แล้วให้หลินมั่วนั่งฝั่งขวาเขาได้ไหม?”

“เราจัดให้จ้าวอีอีนั่งฝั่งขวาของพี่จวินแล้ว!”

“จ้าวอีอีน่ะ จำได้ไหม?”

“ดอกไม้ของห้องที่หลินมั่วเคยแอบชอบน่ะ”

“ฉันอยากบอกนายว่า จ้าวอีอีกับเติ้งจวินจะต้องเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบกันอย่างแน่นอน!”

ทุกคนหัวเราะตาม พวกเขาไม่ได้โง่เง่า และเข้าใจโดยอัตโนมัติว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงในการจัดเตรียมของจ้าวซินคืออะไร

สีหน้าของเสี่ยวอู่เปลี่ยนไป นี่ไม่ใช่การจงใจจะทำให้หลินมั่วรำคาญหรอกเหรอ?

ในขณะที่เขาจะพูด หลินมั่วกลับพูดขึ้นมาว่า “เอาล่ะ เสี่ยวอู่ นั่งไปก่อนเถอะ”

“ในเมื่อเราได้เจอกันแล้ว ก็มีเวลาถมเถให้ได้คุยกัน”

จ้าวอีอีและจ้าวซินเป็นญาติกันห่างๆ เมื่อรู้ถึงความเจริญรุ่งเรืองของเติ้งจวินจากจ้าวซินแล้ว เธอก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษ

ตอนนี้เธอกำลังติดตามหวังหลงอยู่ อันที่จริงเธอก็เป็นแค่ที่รองกระถางต้นไม้เท่านั้นแหละ

ผิวภายนอกดูหรูหราโอ่อ่า แต่ความจริงแล้วไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้น

เมื่อได้รู้ว่าเติ้งจวินมีทรัพย์สินมูลค่าหลายร้อยล้าน เธอก็รีบมาในทันที

ถ้าหากได้คบกับเติ้งจวิน เธอก็จะเจริญรุ่งเรืองขึ้นมา

การเป็นนายหญิงผู้ร่ำรวยนั้น ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องดื่มเรื่องกินเลย มันดีกว่าการตามติดสามัญชนคนธรรมดาอย่างหวังหลงที่ชอบเอาชนะคนอื่นเป็นไหนๆ

และเมื่อได้เห็นจ้าวอีอี จ้าวซินก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มทันที “ฮ่าๆ ๆ คนสวยของเรามาแล้ว!”

“โหย ไม่เจอกันนานขนาดนี้ ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ!”

ผู้ชายคนอื่นๆ ก็ต่างใจจดใจจ่อ เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็เป็นดอกไม้ประจำห้องยังไงล่ะ

ประกอบกับที่จ้าวอีอียังคงแต่งตัวรักสวยรักงามอยู่ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ดังนั้น เธอก็ยังคงน่าดึงดูดใจเป็นอย่างมาก

เซี่ยฟังทำหน้าตาริษยา หลังจากที่จ้าวอีอีเข้ามา เธอก็ตกกระป๋องทันที

เซี่ยฟังเหลือบมองไปที่หลินมั่ว แล้วกรอกตาก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “อีอี เธอดูสินี่ใคร!”