เติ้งจวินถามออกไปอย่างระมัดระวัง “คุณอาหวัง คุณรู้จักพ่อของผมด้วยเหรอครับ?”
หวังเฉิงกงชะงักไปเล็กน้อย ถามแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน? ถ้าฉันไม่รู้จักพ่อของคุณ ถ้าเช่นนั้นคุณมาหาฉันทำไม? หรือว่าจะเป็นลูกชายของเพื่อนผู้หญิงของตัวเองงั้นหรือ?
พระเจ้า สถานการณ์แบบนี้มันน่ากระอักกระอ่วนเกินไปแล้ว
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง หวังเฉิงกงก็รีบพูดแก้ไขสถานการณ์ทันที "โอ้ ถ้า... เช่นนั้นแม่ของคุณเป็นอย่างไรบ้างล่ะ?"
เติ้งจวินยิ่งงงหนักกว่าเดิม แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็รู้จักงั้นเหรอ?
“คุณอาหวัง แม้แต่คุณแม่ของผมคุณก็รู้จักด้วยเหรอครับ?”
เติ้งจวินถามด้วยความสงสัย
สถานการณ์น่าอึดอัดหนักกว่าเดิมหลายเท่า
หวังเฉิงกงงงเป็นไก่ตาแตกแล้ว ถ้าฉันไม่รู้จักพ่อของเขา และไม่รู้จักกับแม่ของเขา งั้นฉันควรรู้จะจักใครล่ะ? ฉันรู้จักปู่ของเขางั้นเหรอ?
นิ่งเงียบไปอยู่ครู่หนึ่ง จนหวังเฉิงกงทนต่อไปไม่ไหวจึงเอ่ยถามขึ้นมา “ประธานเติ้ง ถ้าเช่นนั้น...คุณมาที่บ้านผมทำไมเหรอครับ?”
เติ้งจวินรีบตอบกลับไปทันที “ออ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ ลืมบอกคุณไปเลย ผมเป็นเพื่อนของเสี่ยวอู่ พรุ่งนี้เสี่ยวอู่ก็จะแต่งงานแล้วใช่ไหมครับ ผมเลยเดาว่าที่บ้านของคุณคงจะยุ่งน่าดู ดังนั้นก็เลยจะมาช่วยนะครับ จริงสิ อาหวังครับ หลินมั่วกับเสี่ยวอู่ไม่ใช่ว่าควรมาถึงแล้วเหรอครับ? ทำไมถึงไม่เห็นพวกเขาเลย?”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา ทำให้ทุกคนที่อยู่ในบ้านตกอยู่ในภวังค์ของความเงียบทันที หวังเฉิงกงและคนอื่นๆต่างพากันงงกันไปเป็นแถบๆ
หลังจากเงียบอยู่นาน หวังหลิงทนไม่ไหวจึงเอ่ยถาม “คุณ...คุณเป็นเพื่อนของเสี่ยวอู่จริงๆเหรอ?”
เติ้งจวินรีบพยักหน้าทันที “แน่นอนอยู่แล้ว พวกเราไม่ถือว่าเป็นเพื่อนกัน ตามหลักแล้วควรเรียกว่าเป็นพี่น้องแท้ๆเลยก็ว่าได้ สมัยตอนที่เรียนด้วยกัน พวกเราสามคนสนิทกันที่สุด ที่บ้านผมมีผมเป็นลูกคนเดียว ผมก็เลยทำเหมือนพวกเขาเป็นพี่เป็นน้องแท้ๆ”
ทุกคนภายในห้องต่างพากันมองหน้ากันอีกครั้ง ภายในใจของพวกเขารู้สึกตื่นตระหนกขึ้นมาแล้ว ใครจะไปคาดคิดว่า เสี่ยวอู่จะรู้จักคนใหญ่คนโตแบบนี้ด้วย?
หวังเฉิงกงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และถามออกไปอย่างระมัดระวัง “ประธานเติ้ง ขอสอบถามหน่อยว่าคุณทำธุรกิจทางด้านไหนเหรอครับ?”
ผู้อำนวยการโรงงานพูดพร้อมหัวเราะขึ้น “เฉิงกง คุณยังไม่รู้สินะ? ประธานเติ้ง คือประธานกรรมการบริษัทอุตสาหกรรมยาสวีซื่อ คุณเติ้งจวิน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...
อ่านนิยายแนวนี้มาหลายเรื่อง เรื่องนี้พ่อตาแม่ยายโคตรเห็นแก่ตัวกว่าทุกเรื่อง แถมยังบวกน้องเมียผัวน้องเมีย กุเป็นพระเอกจะเอายาตายด้านใส่อาหารให้พวกแม่งกินให้หมด ทำอาหารให้แดกทุกวันอยู่แล้วนิ...
จะมีต่อไหม...
หลินมั่วเพิ่งสร้างผลงานครั้งแรก หนานป้าเทียน,อาวุโสเฮ้อ,เฉินเซิ่งหยวน ถึงกับยอมเป็นขี้ข้า เร็วไปไหม? น่าจะทำผลงานให้พวกเขาเหล่านี้ประจักษ์สัก2-3อย่าง ให้เกรงกลัวและยอมสิโรราบ 再見...
ไม่ลงให้อ่านแล้วเหรอครับ...
เพิ่งเริ่มอ่านน่าจะสนุก แต่ไม่ได้อัพเดทนานแล้วเรื่องนี้จะโดนเทหรือเปล่านะ...
หายนานเลยรอบนี้...