หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 543

“อะไรนะ”

เสี่ยวอู่ร้องอย่างตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

เวลาแบบนี้จะมีใครมาหากันน่ะ?

ปินจื่อได้สติกลับมาทันที “มากันกี่คนล่ะ”

“พวกเขาไม่ได้บอกแล้วว่ามาทำอะไรกัน”

“เสี่ยวอู่ นายคงไม่ได้ไปหาเรื่องคนใหญ่คนโตที่ข้างนอกจนเขามาแก้แค้นหรอกนะ?”

เสี่ยวอู่มองไปยังหลินมั่วและเติ้งจวินอย่างงุนงง “คงไม่ใช่ว่า... คงไม่ใช่ว่าเป็นสามีของหวังหลิงหรอกนะ”

ลุงฟ่านรีบวิ่งเข้ามา “คงไม่ใช่หรอกมั้ง”

“ลูกชายฉันบอกแล้วไง ว่าเจ้ากวงจื่อนั้นเป็นแค่นักเลงหัวไม้คนนึง จะไปหาของแบบนี้ได้อย่างไร”

“พวกนายใจเย็นๆกันหน่อย ฉันจะออกไปดู”

ปินจื่อยิ้มเย็น “ลุงฟ่าน ผมขอเตือนลุงว่าอย่าสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า”

“ไม่แน่ว่าเสี่ยวอู่จะไปทำให้คนใหญ่คนโตไม่พอใจ จนเขาตามมาแก้แค้นถึงบ้าน”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก จะออกไปดูอะไร”

“อย่านึกว่าตัวนายเป็นคนมีฝีมือในหมู่บ้านนี้ แล้วนายจะเหนือกว่าคนอื่น”

“ถ้าหากว่าเป็นคนใหญ่คนโตจริงล่ะก็ แค่เขาชี้นิ้วแกก็ตายแล้ว！”

ปกติแล้วปินจื่อมักจะทำนิสัยหยิ่งยโสและอวดดีต่อหน้าญาติพี่น้องของตนอยู่ตลอด

วันนี้เดิมทีเขาตั้งใจจะแสดงแสงยานุภาพของตนเองที่นี่ แต่สุดท้ายกลับโดนหลินมั่วจัดการอย่างโหดเหี้ยมจนรู้สึกโกรธแค้นมานาน

ดังนั้นตอนนี้ได้ยินว่ามีคนจำนวนมากมาหาเสี่ยวอู่ เขาลิงโลดอย่างมากกับเรื่องไม่ดีที่กำลังเกิดขึ้นกับเสียวอู่ในตอนนี้

จนแทบจะรอไม่ไหวให้ลากหลินมั่วและเติ้งจวินไปจัดการด้วย เป็นการแก้แค้นเทนเขา

ในใจลุงฟ่านก็ไม่ค่อยมั่นใจ ในหมู่บ้านนี้เขามีความสามารถเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับคนใหญ่คนโตที่อยู่ด้านนอกหมู่บ้านนั้น ตัวเขานั้นนับว่าเป็นอะไรกัน

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใจของลุงฟ่านจึงสงบลงได้ “มีอะไรที่ต้องกลัวกัน”

“กลางวันแสกๆแบบนี้พวกเขาจะทำอะไรได้”

“คุณลินครับ พวกคุณไปรอด้านในก่อนเถอะ ผมจะออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกสักหน่อย”

“ผมไม่เชื่อว่า ผมออกไปพูดแค่ไม่กี่ประโยค พวกเขาจะฆ่าผมได้งั้นเหรอ

หลินมั่วมองลุงฟ่านแวบหนึ่ง คนๆนี้ใจกล้าไม่เบาจริงๆ

ลุงฟ่านเดินตรงออกไปด้านนอก ปินจื่อที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ยิ้มเย็นพร้อมพูดว่า “ตาแก่ ครั้งนี้นายไม่ฟังคำเตือนเองนะ”