หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 543

“อะไรนะ”

เสี่ยวอู่ร้องอย่างตกใจ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

เวลาแบบนี้จะมีใครมาหากันน่ะ?

ปินจื่อได้สติกลับมาทันที “มากันกี่คนล่ะ”

“พวกเขาไม่ได้บอกแล้วว่ามาทำอะไรกัน”

“เสี่ยวอู่ นายคงไม่ได้ไปหาเรื่องคนใหญ่คนโตที่ข้างนอกจนเขามาแก้แค้นหรอกนะ?”

เสี่ยวอู่มองไปยังหลินมั่วและเติ้งจวินอย่างงุนงง “คงไม่ใช่ว่า... คงไม่ใช่ว่าเป็นสามีของหวังหลิงหรอกนะ”

ลุงฟ่านรีบวิ่งเข้ามา “คงไม่ใช่หรอกมั้ง”

“ลูกชายฉันบอกแล้วไง ว่าเจ้ากวงจื่อนั้นเป็นแค่นักเลงหัวไม้คนนึง จะไปหาของแบบนี้ได้อย่างไร”

“พวกนายใจเย็นๆกันหน่อย ฉันจะออกไปดู”

ปินจื่อยิ้มเย็น “ลุงฟ่าน ผมขอเตือนลุงว่าอย่าสอดมือเข้ามายุ่งเรื่องนี้จะดีกว่า”

“ไม่แน่ว่าเสี่ยวอู่จะไปทำให้คนใหญ่คนโตไม่พอใจ จนเขาตามมาแก้แค้นถึงบ้าน”

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแก จะออกไปดูอะไร”

“อย่านึกว่าตัวนายเป็นคนมีฝีมือในหมู่บ้านนี้ แล้วนายจะเหนือกว่าคนอื่น”

“ถ้าหากว่าเป็นคนใหญ่คนโตจริงล่ะก็ แค่เขาชี้นิ้วแกก็ตายแล้ว！”

ปกติแล้วปินจื่อมักจะทำนิสัยหยิ่งยโสและอวดดีต่อหน้าญาติพี่น้องของตนอยู่ตลอด

วันนี้เดิมทีเขาตั้งใจจะแสดงแสงยานุภาพของตนเองที่นี่ แต่สุดท้ายกลับโดนหลินมั่วจัดการอย่างโหดเหี้ยมจนรู้สึกโกรธแค้นมานาน

ดังนั้นตอนนี้ได้ยินว่ามีคนจำนวนมากมาหาเสี่ยวอู่ เขาลิงโลดอย่างมากกับเรื่องไม่ดีที่กำลังเกิดขึ้นกับเสียวอู่ในตอนนี้

จนแทบจะรอไม่ไหวให้ลากหลินมั่วและเติ้งจวินไปจัดการด้วย เป็นการแก้แค้นเทนเขา

ในใจลุงฟ่านก็ไม่ค่อยมั่นใจ ในหมู่บ้านนี้เขามีความสามารถเพียงเล็กน้อย เมื่อเทียบกับคนใหญ่คนโตที่อยู่ด้านนอกหมู่บ้านนั้น ตัวเขานั้นนับว่าเป็นอะไรกัน

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ใจของลุงฟ่านจึงสงบลงได้ “มีอะไรที่ต้องกลัวกัน”

“กลางวันแสกๆแบบนี้พวกเขาจะทำอะไรได้”

“คุณลินครับ พวกคุณไปรอด้านในก่อนเถอะ ผมจะออกไปดูสถานการณ์ข้างนอกสักหน่อย”

“ผมไม่เชื่อว่า ผมออกไปพูดแค่ไม่กี่ประโยค พวกเขาจะฆ่าผมได้งั้นเหรอ

หลินมั่วมองลุงฟ่านแวบหนึ่ง คนๆนี้ใจกล้าไม่เบาจริงๆ

ลุงฟ่านเดินตรงออกไปด้านนอก ปินจื่อที่ยืนอยู่ด้านหลังก็ยิ้มเย็นพร้อมพูดว่า “ตาแก่ ครั้งนี้นายไม่ฟังคำเตือนเองนะ”

แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่ม และทำเพียงพยักหน้าลง “อ้อ ที่แท้ก็เป็นพรรคพวกของเสี่ยวฟัง”

“ดีเลย นายคุ้นเคยกับที่นี่ งั้นก็ช่วยนำทางให้พวกเราหน่อยสิ”

“คนที่ชื่อเสี่ยวอู่ที่อยู่ที่นี่ เขาอาศัยอยู่ตรงไหนล่ะ”

ปินจื่อดีใจเป็นล้นพ้น ที่แท้เขาก็มาหาเสี่ยวอู่นี่เอง

เขารู้ว่าลูกพี่หั่วมีฉายาว่าธันเดอร์โบล์ต อารมณ์ของเขารุนแรงมากเลยล่ะ

เขามาหาเสี่ยวอู๋จะเป็นเรื่องดีไปได้อย่างไร

“ลูกพี่หั่วครับ พี่มาถามผมถือว่าถามได้ถูกคนเลยล่ะ”

“อยู่ทางนี้ครับ ผมจะพาพี่ไปเอง！”

ปินจื่อพยักเดินค้อมกายพาคนเหล่านั้นไปยังบ้านของเสี่ยวอู่

เขาเหลือบมองหลินมั่วกับเติ้งจวินแวบหนึ่ง และพูดอย่างได้ใจว่า “หลินมั่ว เติ้งจวิน ขอแนะนำให้พวกนายรู้จัก”

“นี่คือลูกพี่หั่ว เขาเป็นผู้มีอิทธิพลที่มีชื่อเสียงในเมืองก่วงหยาง”

“พวกนายมีความสามารถแค่นิดหน่อย ตอนนี้ลูกพี่หั่วยู่ที่นี่ พวกนายเทียบเขาไม่ได้เลยสักนิด”

“พวกนายยังไม่รีบเรียกลูกพี่หั่วอีก”