หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 544

หลินมั่วกับเติ้งจวินยังคงมีสีหน้าเย็นชา โดยที่ไม่สนใจปินจื่อเลยสักนิด

ปินจื่ออดไม่ได้ที่จะโมโหออกมา “พวกนายสองคนอยากตายหรือไง”

“ฉันพวกให้นายทักทายลูกพี่หั่วไง พวกนาย...”

ในเวลานี้เองลูกพี่หั่วที่อยู่ด้านหลังก็ผลักเขาออก

ใบหน้าของลูกพี่หั่วเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “คุณคงเป็นคุณหลิน?”

“สวัสดีครับ ผมชื่อจางหั่ว คุณเรียกผมว่าเสี่ยวจางก็พอแล้วครับ”

ปินจื่อชะงักไป

ลูกพี่หั่วเป็นอะไรไปน่ะ ทำไมถึงทำตัวเคารพหลินมั่วแบบนี้ล่ะ

หลินมั่วขมวดคิ้ว “พวกเรารู้จักกัน?”

ลูกพี่หั่วรีบพูดขึ้นว่า “อ๊ะ ขออภัยครับ ผมลืมบอกไป”

“เจ้าพ่อหู่สั่งให้พวกเรามาช่วยงานครับ”

“คุณหลินครับ พวกเราได้นำเอารถสามสิบกว่าคันมาด้วย”

“ได้ยินว่าเพื่อนของคุณจะใช้ในการแต่งงาน?”

“คุณลองไปดูหน่อยครับ ถ้าถูกใจคันไหน คุณแจ้งผมมาก็พอแล้ว”

เมื่อคำพูดนี้ถูกพูดออกมา ทุกคนในที่นั้นก็ฮือฮาขึ้น

ผู้คนต่างพากันชะงักไป

ตอนแรกพวกเขานึกว่าคนกลุ่มนี้มาเพื่อมาหาเรื่อง

ใครจะคิดกันล่ะว่าคนกลุ่มนี้จะมาเพื่อช่วยงาน?

และยังมีลูกพี่หั่วผู้เป็นหัวหน้าที่มีท่าทีเคารพต่อหลินมั่ว นี่มันเรื่องอะไรกัน

นี่คือคนใหญ่คนโตที่ปินจื่อพูดงั้นเหรอ?

แม้แต่หลินจือเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ เขารีบพูดขึ้นว่า “ลูกพี่หั่วครับ พี่จำคนผิดรึเปล่าครับ”

“หลินมั่วคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของลูกผู้พี่ผมสมัยเรียน เขาเป็นแค่หมอเท่านั้นเอง พี่คงจำคนผิดแล้วล่ะ”

“เขาเป็นแค่คนธรรมดาตัวเล็กๆ ทำไมพี่ถึงต้องมีท่าทีเกรงอกเกรงใจเขาขนาดนั้นด้วยครับ”

ลูกพี่หั่วพูดด้วยความโกรธว่า “หุบปาก！”

“นายกล้าดียังไง ถึงได้กล้าพูดกับคุณหลินแบบนี้！”

“รีบขอโทษคุณหลินซะ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจกับนาย！”

ปินจื่อไม่ยอมรับ “ลูกพี่หั่วครับ พี่ต้องจำคนผิดแน่ๆ”

“หลินมั่วคนนี้ผมรู้จักดี เมื่อก่อนบ้านเขายากจนมากจนแทบจะไม่มีกิน”

“ต่อมาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้เป็นหมออยู่ในโรงพยาบาล และหลอกลวงคนอื่นไปทั่วที่นอกหมู่บ้าน”