หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 545

ปินจื่อมีสีหน้างุนง ทำไมแม้แต่ลูกพี่ของตนเองก็มาที่นี่ล่ะ

“ลูกพี่ฟัง พี่... พี่มาหาเสี่ยวอู่ทำไมครับ”

ปินจื่อครั้งนี้ว่าง่ายขึ้นมาก และยังลองหยั่งเชิงถามไปก่อน

“อ๋อ เจ้าพ่อโจวให้พวกเราเอารถมาส่งให้เสี่ยวอู๋”

“ได้ยินมาว่าพรุ่งนี้เสี่ยวอู่จะแต่งงาน อาจจะต้องการรถที่ใช้ในงานแต่งอยู่ พวกเราก็เลยพากันมานี่”

“เจ้าพ่อโจวเองก็อยู่ที่รถด้านหลังไง”

“เอาล่ะ หยุดพูดได้แล้ว นายรู้ไหมว่า บ้านของเสี่ยวอู่อยู่ที่ไหน”

เสี่ยวฟังถาม

ปินจื่อราวกับว่าจากกระอักเลือดออกมา เจ้าพ่อโจวเองเขาก็รู้จัก คนๆนั้นยิ่งใหญ่เสียยิ่งกว่าลูกพี่หั่วอีก

ทำไมแม้แต่คนที่ยิ่งใหญ่แบบนี้ก็ยังเอารถที่ใช้ในงานแต่งมาส่งให้เสี่ยวอู่กัน

เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

“พี่ฟังครับ เจ้าพ่อโจวรู้จักเสี่ยวอู่ไหมครับ”

“ทำไมถึงได้เอารถมาให้เข้าถึงที่นี่ล่ะ”

ปินจื่อถามอย่างไม่ค่อยพอใจ

เสี่ยวฟังจึงตอบว่า “ได้ยินมาว่าคนใหญ่คนโตในเมือง เจ้าพ่อหู่แห่งสายใต้สั่งการลงมา”

“ไม่เพียงเท่านี้ แม้แต่เฉินเซิ่งหยวนเองก็ลงมือมาสั่งการด้วยตัวเอง”

“นายลองคิดดูสิ เจ้าพ่อหู่มีอิทธิพลในก่วงยางขนาดไหน ยิ่งเฉินเซิ่งหยวนยิ่งแล้วใหญ่”

“เรื่องที่พวกเขามอบหมายมา นักเลงกว่าครึ่งของเมืองก่วงยางก็เริ่มดำเนินการแล้ว”

ปินจื่อตกตะลึงจนอ่าปากค้าง

ไม่เพียงแต่เจ้าพ่อหู่ แล้วยังมีเฉินเซิ่งหยวน พวกเขาเหล่านั้นล้วนเป็นคนใหญ่โตที่เขาไม่มีวันเข้าถึงได้

เฉินเซิ่งหยวนน่ะข้ามไปก่อน หลายปีมานี้เขาหันไปสนใจแต่เรื่องการทำธุรกิจ น้อยครั้งมากที่จะแสดงตัวออกมา โลกภายนอกมีตำนานเกี่ยวกับเขามากมาย

คนที่น่ากลัวที่จริงๆคือเจ้าพ่อหู่แห่งถนนสายใต้ คนๆนั้นตอนนี้เป็นลูกพี่ใหญ่ในเหล่าผู้มีอิทธิพล

ได้ยินมาว่าตอนนี้แม้กระทั่งเรื่องหลายอย่างของหนานป้าเทียนเองก็ให้เจ้าพ่อหู่เข้ามาช่วย

คนใหญ่โตแบบนี้ออกคำสั่งลงมาด้วยตัวเอง เสี่ยวอู่มีอิทธิพลขนาดไหนกันแน่

“เสี่ยวอู่เป็นลูกผู้พี่ของผม ผม... ทำไมผมถึงไม่รู้ว่าเขารู้จักคนใหญ่โตมากมายแบบนี้กันนะครับ”

ปินจื่ออดไม่ได้ที่จะถาม

เสียวฟังตาโต “จริงหรอ”

“ไอ้หนุ่ม นายปกปิดตัวตนเอาไว้สินะ！”

“เจ้าหนู เหม่ออะไรน่ะ”

“รีบพาพวกเราไปหาลูกผู้พี่ของนายสิ”

พี่ฟังพูดเร่ง

หลินจื่อบังคับฝืนความเจ็บปวดในใจแล้วบอกตำแหน่งที่ตั้งให้กับพี่ฟัง

“พี่ฟังครับ พวกพี่ไปก่อนเถอะ ผม... ผมปวดท้องจะไปกินยาสักหน่อย”

ใบหน้าของพี่ฟังมึนงงง “ปวดท้อง?”

“ไส้ติ่งอักเสบล่ะสิ?”

“ไอ้หนู เดี๋ยวนายรีบมานะ”

“นายต้องแนะนำคุณให้ฉันรู้จัก ที่สำคัญที่สุดคือต้องแนะนำฉันให้ลูกผู้พี่ของนายด้วย”

“เมื่อก่อนฉันช่วยนายไว้ตั้งเยอะ ตอนนี้มีโอกาสแล้ว นายอย่าลืมพรรคพวกอย่างฉันล่ะ！”

พี่ฟังพึมพำ แต่ปินจื่อไม่กล้าพูดอะไรสักคำ เหมือนกับว่าจะหนีเตลิดไปแล้ว

ตอนนี้เขาคิดแต่ว่าจะหาที่ซ่อนตัว ทางที่ดีที่สุดคือหนีไปจากเมืองนี้

ถ้าหากว่าให้พี่ฟังรู้ว่าเขาทำให้หลินมั่วไม่พอใจล่ะก็ พี่ฟังคงจะฆ่าเขาแน่！