หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 546

ปินจื่อยังไม่ทันได้ออกจากหมู่บ้าน เขาก็ได้พบกับขบวนรถอีกสองขบวนติดกัน

ไม่กี่คนในนั้นเขาเคยเจอมาก่อน พวกนั้นยังเป็นนักเลงในเขตหนึ่ง

สุดท้ายตอนนี้ พวกเขาต่างมาเป็นสารถีขับรถให้กับคนอื่น

คนเหล่านี้มาถามทางเขา เป็นไปอย่างที่คิด พวกเขาต่างไปที่บ้านของเสี่ยวอู่

ตลอดทางปินจื่อรู้สึกว่าตัวเองได้รับการทรมาน

คนยิ่งมามากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งค้นเหล่านี้มามากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดเท่านั้น

ตัวเขาได้ก่อเรื่องเลวร้ายไปขนาดไหนกันแน่ ถึงขนาดไปเยาะเย้ยถากถางหลินมั่วทำไมกัน

คนพวกนี้ ไม่ว่าคนไหนก็ไม่ใช่คนที่เขาจะเข้าไปเกาะได้

สุดท้ายคนเหล่านี้ต่างก็วิ่งเข้าไปช่วยงานของหลินมั่ว และคำพูดของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความเคารพ

ถ้าตอนนั้นเขาสามารถเกาะหลินมั่วเอาไว้ได้ อาศัยความสัมพันธ์ที่พวกเขารู้จักกันมานาน จะอย่างไรก็เป็นผลดีกับเขา

แต่ว่าตอนนี้ทุกอย่างสายไปแล้ว มาเสียใจทีหลังก็คงไม่ทัน

สุดท้ายปินจื่ออกไปจากหมู่บ้าน ตรงกลับบ้านเก็บของ และออกไปทำงานทันที

บ้านเสี่ยวอู่

ตอนนี้หมู่บ้านถูกล้อมจนแน่นขนัด

หมู่บ้านค่อนข้างเก่าและทรุดโทรม ถนนในหมู่บ้านก็นับว่าเป็นถนนสี่เลน

สำหรับคนในหมู่บ้านแล้วสิ่งเหล่านี้นั้นเพียงพอในการใช้งาน ผู้คนในหมู่บ้านเวลาออกไปไหนต่างใช้รถจำพวกรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้า

เวลานี้เพียงชั่วพริบตาภายในหมู่บ้านก็มีรถจำนวนมาก จนทำให้หมู่บ้านถูกล้อมเอาไว้

โชคดีที่ที่นี่อยู่ในชนบท จึงมีที่ว่างอยู่มากจนทำให้รถสามารถจอดได้ทุกที่ ไม่อย่างนั้นรถมากขนาดนี้แม้แต่เรื่องที่จอดรถก็จะเป็นปัญหา

รถจำนวนมากนี้ก็ได้ดึงดูดคนทั้งหมู่บ้านไปยังบ้านของเสี่ยวอู่

หลินมั่วไม่อยากออกหน้ามากนัก ดังนั้นเรื่องที่ด้านนอกเขาจึงยกให้เติ้งจวินเป็นคนจัดการ

ตอนนี้เติ้งจวินนั้นจัดการเรื่องนี้อย่างชำนาญราวกับปอกกล้วยเข้าปาก