หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 547

คนใหม่หมู่บ้านต่างพากันตะโกนเพื่อที่จะเข้าไปช่วยงานภายในบ้าน สุดท้ายกลับถูกเติ้งจวินเข้ามาขวางไว้

คนเห็นแก่ตัวพวกนี้เติ้งจวินไม่แม้แต่จะให้เข้าประตูมา

เมื่อก่อนตอนที่ต้องการพวกนาย พวกนายไม่มา

ตอนนี้ไม่ต้องการพวกนายแล้ว แต่ละคนต่างพากันเข้ามาช่วย เห็นว่าคนอื่นเป็นคนโง่รึไงกัน！

แน่นอนว่าเติ้งจวินได้จดจำคนที่เคยมาช่วยก่อนหน้านั้นเอาไว้แล้ว

คนเหล่านี้เป็นคนที่เข้ามาช่วยเหลือในยามที่ครอบครัวของเสี่ยวอู่อยู่ในช่วงเวลาที่ลำบากที่สุด น้ำใจนี้นับว่าหาได้ยาก

หลังจากนี้ก็ควรจะต้องไปขอบคุณคนเหล่านั้น

อีกทั้งควรมากมายภายในหมู่บ้าน คนที่มีความสุขมากที่สุดก็คือลุงฟ่าน

เขาเป็นนักเลง ในหมู่บ้านแห่งนี้ เขานับว่าเป็นคนที่ใช้ได้ และชอบไปช่วยเหลือผู้คน

แต่ว่าเขาไม่ได้สนิทกับเสียวอู่มากนัก

ตอนนั้นที่เข้ามาก็เพียงแค่ผ่านมาเท่านั้น และมาสอบถามว่ามีอะไรให้ช่วยไหม

ตอนแรกเขาตั้งใจไว้ว่าถ้าหากเป็นงานง่ายๆเขาก็จะช่วย แต่ถ้าหากเป็นงานที่ยุ่งยากล่ะก็เขาก็จะไม่สนใจ

ยังไม่ทันได้ทำตามที่คิด เมื่อเข้ามาก็ได้พบกับหลินมั่ว

นับว่าเขาเป็นคนค่อนข้างฉลาด เขารีบพาลูกชายของเขาเข้ามาช่วยงาน

พูดได้ว่าสถานที่ของงานแต่งงานภายในบ้านนี้ฟ่านจื่อเป็นคนตกแต่ง

ก่อนหน้านี้ฟ่านจื่อไม่ค่อยยินยอม เขาคิดว่าลุงฟ่านแสดงท่าทีเคารพต่อหลินมั่วมากเกินไป หลินมั่วเป็นแค่หมอคนหนึ่งเท่านั้น

แต่ว่าเมื่อเห็นสถานการณ์ในตอนนี้ ฟ่านจื่อก็ยอมแพ้แล้ว

หลินมั่วเป็นเป็นหมอธรรมดาที่ไหนกัน

คนที่อยู่ข้างนอกเหล่านั้น มีคนไหนบ้างที่ไม่แข็งแกร่งไปกว่าเขา

คนเรานี่นั่นมาช่วยงานด้วยตัวเอง เขามีอะไรจะพูดอีกละ

และเขาเองก็ยังดีใจ ที่ตัวเองนั้นได้เปรียบกว่าคนอื่น

การติดหนี้บุญคุณครั้งนี้ หลังจากนี้ไม่แน่ว่าอาจจะมีโอกาสที่ดีกว่านี้ให้เขาก้าวหน้าก็เป็นได้！

ฟ่านจื่อเหมื่อเห็นสถานการณ์นี้เขาก็รีบตามมาอยู่ข้างเสี่ยวอู่

กลายเป็นสุนัขที่ซื่อสัตย์ที่สุดตัวหนึ่ง และ คอยช่วยวิ่งทำนั่นทำนี่ให้กับเสียวอู่