หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 548

แม่ของเสี่ยวอู่อดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้ว่า “ลุงฟ่าน นี่... รถพวกนี้สุดยอดขนาดนั้นเลยหรอ”

ลุงฟ่านพยักหน้า “ก็ใช่น่ะสิ！”

“ฉันพูดกับเธอเลยนะว่า ฉันเองก็นับว่าเป็นคนมีหน้ามีตา และเห็นโลกมามาก”

“แต่ว่าทั้งชีวิตของฉันก็ไม่เคยเห็นรถหรูมารวมอยู่กันมากขนาดนี้เลย”

“รถที่อยู่ที่นี่มีจำนวนไม่น้อยที่คนธรรมดาคงไม่อาจได้เห็นทั้งชีวิต”

“เท่าที่ดูฉันไม่เห็นรถที่มีมูลค่าต่ำกว่าสองล้านเลย”

แม่ของเสี่ยวอู๋ตกใจจนเมอร์รอยออกไป พวกเธอไม่เข้าใจจริงๆว่าหลินมั่วนั้นมีความสามารถอะไรกันแน่ จนทำรถหรูจำนวนมากมารวมกันอยู่ที่นี่ได้

เธอยังเงียบอยู่นาน แม่ของเสี่ยวอู่จึงพูดด้วยเสียงสั่นเทาว่า “ลุงฟ่าน ถ้า... ถ้าอย่างไรคุณช่วยฉันเลือกทีเถอะ”

“ฉันไม่มีความรู้เรื่องพวกนี้เลย”

ลุงฟ่านพยักหน้า เขาไม่ตอบกลับ และหมุนตัวไปรอบๆอยู่หลายรอบ สุดท้ายเขาก็เลือกรถบางคันเอาไว้

สำหรับรถคันอื่นนั้นพวกเขาก็ไม่ได้ขับออกไปและยังคงอยู่ที่นี่

จากที่พวกเขาพูด วันนี้พวกเขาไม่ไปไหนแล้ว

งานแต่งงานพรุ่งนี้ รถที่ถูกเลือกเป็นรถที่ใช้ในงานแต่งต้องไปรับเจ้าสาว

สำหรับรถคันอื่นนั้น ก็ให้อยู่ปิดถนนเพื่อไม่ให้รถที่ใช้ในงานแต่งนั้นได้รับผลกระทบ

คำพูดอันบ้าดีเดือดนั้น ทำให้ลุงฟ่านมีสีหน้าตกตะลึง

คนพวกนี้ทำอะไรบ้าดีเดือดเสียจริง แค่แต่งงานถึงขั้นต้องปิดถนน?

แต่ว่าเมื่อคิดอย่างละเอียดแล้ว งานแต่งงานแบบนี้ ถึงจะเรียกว่าเผด็จการอยู่พอตัว！

เวลาบ่าย เจ้าพ่อหู่ก็พาคนมาด้วยตัวเอง

เมื่อเข้าประตูมาเขาก็ตะโกนขึ้นว่า “ลูกพี่จวิน นายทำเกินไปแล้วนะ”

“ของมากขนาดนั้นให้ฉันไปดูอยู่แค่คนเดียว นายทำฉันเหนื่อยไปหมดเลย”

“ช่วงเช้าชายหนุ่มนึกขึ้นมาได้แล้ว แต่ว่าตอนนั้นมีของหลายล็อตที่กำลังจะมาถึง เขากับเติ้งจวินต้องแยกย้ายกันไปจับตาดูคนละทาง”

เติ้งจวินต้องมาแน่ ดังนั้นเจ้าพ่อฟู้ดจึงต้องเสียสละและอยู่ที่นั่นเพื่อเฝ้าของเอาไว้ทั้งวัน

เติ้งจวินหัวเราออกมาเสียงดัง “นายอย่ามาพูดเรื่องนี้กับฉัน กลับไปจะให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวคารวะนายหลายจอกหน่อย”

ลูกพี่หู่จึงรีบพูดขึ้นว่า “แบบนั้นก็ดี”

“ให้คนที่มาใหม่คารวะด้วยเหล้าแบบนี้ ยิ่งดื่มก็ยิ่งมีคนแบบนี้มาขึ้นน่ะสิ”

ทุกคนหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง

ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือ ขาต้องหลอกใช้กวงจื่อเสียก่อน เพื่อให้เขาไปเอาหลักฐานออกมา

กวงจื่อฟังจบก็เดือดดาลเป็นอย่างมาก “ไอ้โง่เอ้ย ไอ้หนุ่มนี่มันใจกล้าถึงกับกล้าเข้ามากระตุกหนวดเสืออย่างฉันเลยเหรอ”

“เขาไม่ออกไปถามใครๆหรือไง ว่ากวงจื่อน่ะเป็นใคร！”

“ชิ ครั้งนี้ฉันจะทำใหม่อนั่นได้เห็น หมอนั่นคิดว่าจะมารังแกฉันได้ง่ายๆหรือไง！”

เขาด่าเป็นชุด หวังเฉิงกงได้ยินแล้วความโกรธก็คลายลง

“กวงจื่อ ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือต้องทำให้คนพวกนั้นปิดปากแล้วเอาหลักฐานพวกนั้นกลับมา”

“ไม่อย่างนั้น พวกนั้นจะตรวจสอบลับหลังนายและเจอว่าโครงการของการของนายมีปัญหา แล้วจะวุ่นวายกัน！”

หวังเฉิงกงพูดเสียงเบา

กวงจื่อพยักหน้ารัวๆ “พ่อพูดได้ไม่ผิดครับ”

“ได้ พรุ่งนี้พวกเขาจะมารับเจ้าสาวใช่ไหม”

“พรุ่งนี้ผมจะเรียกพรรคพวกทั้งหมดมารวมกันที่นี่แล้วรอพวกนั้น”

“ไอ้โง่ ฉันยอมให้นายเข้ามา แต่จะไม่ให้ออกไป！”