หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 565

หลินมั่วหมดคำจะพูด วงจรความคิดของสวี่เจี้ยนกงนั้นช่างแปลกใหม่จริงๆ

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยความโกรธ “พ่อ พ่อพูดให้มันมีเหตุผลหน่อยได้ไหม”

“ใครจะมาใช้ประโยชน์จากตระกูลสวี่ของพวกเรา”

“หลินมั่วก็เป็นคนของครอบครัวเรานะ!”

สวี่เจี้ยนกงก็พูดขึ้นด้วยความโมโห “อย่างเขานี่นับเป็นครอบครัวของเราด้วยหรือ”

“เขาแซ่สวี่หรือไง”

“เขามีความสัมพันธ์กับตระกูลสวี่ของพวกเราสักนิดหรือไง”

“เขาก็เป็นแค่เขยที่แต่งเข้ามาในตระกูล เธอมองเขาเป็นคนด้วยหรือ”

สวี่ปั้นซย่าชะงักไปครู่หนึ่งและรีบพูดขึ้น “พ่อ...พ่อพูดแบบนี้ได้ยังไง”

“ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลมันทำไมหรือ”

“เขาทำอะไรไม่ดีกับครอบครัวเราบ้างไหม”

“เขาทำอะไรไม่ดีกับพวกท่านหรือ”

“บ้านที่พวกท่านอยู่เอามาจากไหน”

“ตอนที่บริษัทเครื่องยาสมุนไพรเกิดเรื่องขึ้น ใครที่เป็นคนกอบกู้สถานการณ์ขึ้นมา”

“ตอนที่บริษัทของพวกเราเกือบจะล้มละลาย ใครเป็นคนเข้ามาช่วยจัดการ”

คำพูดพวกนี้ทำให้สวี่เจี้ยนกงพูดไม่ออกและตอบอะไรกลับไปไม่ได้

ฟังฮุ่ยพูดขึ้นเสียงเข้ม “เรื่องที่ผ่านไปแล้วพวกนี้แกจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา”

“ก็จริง หลินมั่วทำอะไรไปเยอะจริงๆ”

“แต่หลายปีมานี้เขาก็กินอยู่ในบ้านของพวกเรา ทำเรื่องต่างๆ ให้พวกเราก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้วไม่ใช่หรือไง”

“ก็เหมือนกับฉันเลี้ยงหมาตัวหนึ่ง...”

สวี่ปั้นซย่าโมโหมาก “พอแล้ว!”

“ฉันจะพูดอีกครั้งนะ หลินมั่วเป็นสามีของฉัน!”

“ฉันรักเขา ฉันจะไม่ยอมให้ใครดูถูกเขาทั้งนั้น!”

“แม้ว่าจะเป็นพวกท่าน ถ้าดูถูกเขาอีกครั้งหนึ่งละก็ ฉัน...ฉันจะออกจากเมืองก่วงหยางไปกับเขาแล้วไม่กลับมาที่นี่อีก!”

ฟังฮุ่ยกับสวี่เจี้ยนกงตกใจมาก พวกเขาพูดอะไรไม่ออก

สวี่ปั้นซย่ามีนิสัยแข็งกร้าว ถ้าบีบบังคับเธอมากๆ เธออาจจะทำเรื่องแบบนี้จริงๆ ก็ได้

ทุกคนมองหน้ากันและพูดอะไรไม่ออกด้วยความกระอักกระอ่วน

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฟังฮุ่ยก็ถอนหายใจออกมา “ปั้นซย่า เรื่องที่พวกเราทำลงไปก่อนหน้านี้มันผิดจริงๆ”

“ฉันรู้ว่าในใจของพวกเธอไม่พอใจพวกเรามาตลอด”

“เฮ้อ ถึงอย่างไรฉันกับพ่อแกก็ไม่ได้เรียนมหาลัย”

“ตอนนั้นน้องสาวแกก็ลาออกกลางคันเพื่อให้แกได้เรียนต่อ”

“พวกเราทั้งโง่ทั้งไม่มีการศึกษา ถูกคนอื่นหลอกก็เพราะว่าพวกเรามันโง่ ก็สมควรแล้ว”

“เธอด่าถูกแล้ว เธอพูดถูก พวกเรา...พวกเราก็เป็นแค่กลุ่มคนไร้ประโยชน์เท่านั้นแหละ!”

สวี่ปั้นซย่าโมโหจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว จนถึงตอนนี้แล้วแม่ยังมาใช้มุกนี้อีกหรือ

“แม่ แม่จะให้ฉันอธิบายชัดๆ ใช่ไหม”

“เรื่องที่แม่กับพ่อไม่ได้เรียนมหาลัยช่างมันเถอะ ถึงอย่างไรยุคนั้นทุกคนต่างก็จนกันหมด”

“แต่เสวี่ยเอ๋อร์น่ะหรือ”

“เธอลาออกกลางคันเพื่อให้ฉันได้เข้าเรียนจริงๆ หรือ”

“แม่จะให้ฉันพูดเรื่องพวกนั้นของเธอออกมาให้ได้เลยใช่ไหม”