หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 568

ใบหน้าของสวี่เจี้ยนกงดุดัน จ้องเขม็งไปที่สวี่ปั้นซย่าด้วยความโมโห

สวี่ปั้นซย่าถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความตกใจ

หลายปีก่อนสวี่เจี้ยนกงเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงเป็นอย่างมาก บางครั้งก็เคยทุบตีพวกเธอสองพี่น้องเช่นกัน

ดังนั้น ลึกๆ ในใจของสวี่ปั้นซย่าก็ยังคงหวาดกลัวสวี่เจี้ยนกงอยู่เล็กน้อย

ถ้าสวี่เจี้ยนกงเดือดดาลขึ้นมาจริงๆ สวี่ปั้นซย่าก็ยังคงมีเงามืดในใจ

ทว่า สวี่ปั้นซย่าก็ยังคงไม่ยอมประนีประนอมใดๆ เธอกัดฟันและพูดว่า “พ่อ พ่อเลี้ยงฉันมา ฉันซาบซึ้งใจดี และฉันก็จะกตัญญูกับพ่อด้วย”

“แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องงานกับความรักน่ะมันคนละเรื่องกัน”

“ที่บ้าน พ่อเป็นหัวหน้าครอบครัว”

“แต่พ่อจะมาก้าวก่ายเรื่องงานของฉันไม่ได้”

“ขอโทษนะ ฉัน...ฉันยกหุ้นให้พ่อไม่ได้หรอก!”

สวี่เจี้ยนกงปรี๊ดแตก ชี้ไปที่สวี่ปั้นซย่าพร้อมพูดว่า “แกพูดอีกทีซิ!”

“แกไม่ยกหุ้นให้ฉัน แล้วแกจะยกให้ใคร?”

“ยกให้ไอ้เวรนี่ใช่ไหม?”

สวี่เจี้ยนกงคว้าถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาขณะพูดแล้วทุ่มลงไปทางหลินมั่วอย่างแรง

หลินมั่วขมวดคิ้วมุ่น แต่ก็หลบถ้วยชานั่นได้อย่างสบายๆ

สวี่ปั้นซย่าหน้าซีดด้วยความตกใจ รีบวิ่งไปกันข้างหน้าหลินมั่วเอาไว้

“พ่อ พ่อทำอะไร?”

“พะ...พ่อทำอะไรของพ่อน่ะ!”

“เรื่องบริษัทเป็นความรับผิดชอบของฉัน นี่มันเกี่ยวกับหลินมั่วตรงไหน?”

สวี่เจี้ยนกงชี้ไปที่หลินมั่วอย่างบันดาลโทสะ “ถ้าไม่ใช่เพราะมัน แกจะเปลี่ยนไปแบบนี้เหรอ?”

“แกลองดูเรื่องที่มันทำตอนนี้สิ ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน เริ่มจะฮุบทรัพย์สมบัติของตระกูลเราแล้ว แกว่าฉันต้องทำยังไง?”

“แม้ว่า...แม้ว่าวันนี้ฉันจะต้องแลกด้วยชีวิต ฉันก็จะยอมตายไปพร้อมกับมัน!”

“ทรัพย์สินตระกูลสวี่ของฉัน จะให้ใครหน้าไหนเอาไปไม่ได้เด็ดขาด!”

สวี่เจี้ยนกงพูดแล้วก็แยกเขี้ยวยิงฟันพุ่งไปหาหลินมั่ว

สวี่ปั้นซย่าห้ามเขาเอาไว้อย่างสุดชีวิต ในขณะนั้นเอง ฟังฮุ่ยก็วิ่งเข้ามาจับสวี่ปั้นซย่าเอาไว้ เพื่อให้สวี่เจี้ยนกงเข้าไปจัดการหลินมั่ว

หลินมั่วขมวดคิ้วมุ่น ในใจของเขาเริ่มปะทุเล็กน้อยเช่นกัน

ทว่าลองคิดดูแล้วคนพวกนี้ก็คือพ่อแม่ของสวี่ปั้นซย่าเอง เขาจึงไม่สามารถตอบโต้ได้

สวี่ปั้นซย่ารีบหันกลับมา “พ่อ มีอะไรเราก็นั่งคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอ”

“หลินมั่วไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไม...ทำไมพ่อต้องทำกับเขาแบบนี้ด้วย?”

สวี่เจี้ยนกงตวาด “มันแทบจะยึดธุรกิจของตระกูลเราไปหมดแล้ว มันไม่ได้ทำอะไรตรงไหน?”

“ปั้นซย่า แกนี่มันโง่เง่าจริงๆ !”

“ช่างเถอะ ให้ฉันได้ใช้ชีวิตนี้ เพื่อปกป้องทรัพย์สินของตระกูลเถอะ!”

ในขณะนั้นเอง สวี่ตงเสวี่ยก็วิ่งออกมาพร้อมกับมีดทำครัว

เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สวี่ปั้นซย่าก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด

เธอกัดฟันแล้วพูดเสียงดังว่า “พ่อ...พ่อหยุดโวยวายได้แล้ว”

“ถ้าพ่อต้องการเงิน ฉันก็จะให้เงินทุนกับพวกพ่อเอง!”

“แบบนี้พอใจรึยัง!”

สวี่เจี้ยนกงที่ถือมีดทำครัวอยู่ เมื่อได้ยินดังนั้น ก็รีบหยุดทันที

เขาหันไปมองสวี่ปั้นซย่าด้วยท่าทางตื่นเต้นดีใจ “แกพูดจริงหรือเปล่า?”

“เงิน1500ล้านบาทจะเข้าบัญชีเมื่อไหร่?”