หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 575

สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ ต่างตะลึงงัน

ฟังฮุ่ยพูดอย่างฉงน “เรื่องจริงหรือเปล่า?”

“บริษัทของตระกูลเราอยากจะปลดพนักงานตัวเล็กๆ ออกเนี่ย มัน...มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

สวี่ตงเสวี่ยก็ขมวดคิ้วพูดเช่นกัน “พี่ นี่พี่กำลังพูดให้คนอื่นเขาตกใจกันหรือเปล่า? ทำไมต้องพูดโอเวอร์ขนาดนั้นด้วยล่ะ?”

“มันก็แค่พนักงานของสาขาเอง”

“ลูกค้าพวกนั้นเซ็นสัญญากับบริษัทของเรา ไม่ใช่มันซะหน่อย”

“พอไล่มันออกไปแล้ว มันจะเป็นเรื่องใหญ่แค่ไหนกันเชียว?”

สวี่ปั้นซย่าพูดอย่างเย็นชา “ลูกค้าพวกนี้น่ะ มีความสัมพันธ์อันดีกับเติ้งจวินเป็นอย่างมากในตอนนี้ พวกเขารู้จักในนามของเติ้งจวินเท่านั้น ไม่ได้รู้จักในนามของบริษัทเครื่องยาสมุนไพร”

“พวกเธออย่าลืมสิ บริษัทเครื่องยาสมุนไพรน้อยใหญ่ทั้งเมืองกว่งหยาง มีอยู่ไม่ต่ำกว่าสิบแห่ง”

“แล้วทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงมาร่วมงานแค่กับเราล่ะ?”

“ทั้งหมดนี่ก็เป็นเพราะความพยายามของเติ้งจวินยังไงล่ะ!”

“ถ้าหากเติ้งจวินออกไปล่ะก็ ลูกค้าเหล่านี้ ก็จะรีบตามเขาไปทันที”

ทันใดนั้นหวงเหลียงก็พูดขึ้น “พี่ปั้นซย่า พี่อย่ามาขู่น่า”

“คำพูดของพี่น่ะ หลอกพ่อกับแม่ได้ แต่โกหกคนเยอะๆ ไม่ได้หรอก”

ฟังฮุ่ยรีบพูด “หมายความว่าไง?”

“ปั้นซย่ากำลังหลอกพวกเราเหรอ?”

หวงเหลียงพยักหน้า “พ่อครับแม่ครับ เหตุผลที่ลูกค้าพวกนี้มาร่วมมือกับเรา นั่นก็เป็นเพราะเฉินเซิ่งหยวนต่างหากล่ะ”

“ตอนนี้เฉินเซิ่งหยวนดูแลควบคุมการจัดสรรทรัพยากรทางการแพทย์ในเมืองกว่งหยาง และเฉินเซิ่งหยวนก็เป็นคนทำให้ลูกค้าพวกนั้นมาร่วมมือกับบริษัทเครื่องยาสมุนไพรของเรา”

“ส่วนเติ้งจวินอะไรนั่น มีใครรู้จักเขาที่ไหนล่ะ?”

“ถึงเขาจะออกไปแล้ว แต่ตราบใดที่เฉินเซิ่งหยวนยังอยู่ ลูกค้าของบริษัทเครื่องยาสมุนไพร ก็คงไม่ลดลงไปแม้แต่คนเดียว!”

ใบหน้าของสวี่เจี้ยงกงดูเย็นชาขึ้น เขาจ้องมองไปที่สวี่ปั้นซย่าด้วยความโกรธเคือง “ปั้นซย่า นี่แกไม่อยากโอนเงิน 1500 ล้านให้พวกฉันเหรอ?”

“ถ้าแกไม่อยากโอนก็พูดมาเลยสิ ทำไมจะต้องพูดเรื่องไร้สาระเยอะแยะมากมายขนาดนี้เพื่อโกหกด้วย?”

“เหลาหู่เคยบอกไว้แล้วว่า ถ้าหากเติ้งจวินไม่ได้อยู่ในบริษัทเครื่องยาสมุนไพรแล้ว เขาก็จะออกตามไปด้วยทันที”

“ตอนนี้ พวกคุณยังมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ ตกอยู่ในความเงียบ ถ้าเหลาหู่ไปล่ะก็ เฉินเซิ่งหยวนนั่นก็จะต้องถอนทรัพยากรทั้งหมดออกทันทีแน่

ถึงตอนนั้น ถ้าบริษัทเครื่องยาสมุนไพรพังขึ้นมาจริงๆ อาจจะเกิดความเสียหายเป็นมากกว่าห้าพันล้านบาท แล้วใครจะไปรับได้ล่ะ?

ฟังฮุ่ยพูดขึ้นมาอย่างทนไม่ไหว “เหลาหู่นี้มันป่วยทางสมองหรือเปล่า?”

“อยู่ในบริษัทเครื่องยาสมุนไพร เราก็จ่ายเงินเดือนให้เขาตั้งเท่าไหร่”

“เขาได้เงินเยอะขนาดนั้นทุกเดือน แล้วจะออกไปทำซากอะไร?”

“ไม่งั้นแกก็ไปบอกเหลาหู่ว่า ตราบใดที่เขาทำงานดีๆ อยู่ที่นี่ ฉันจะเพิ่มเงินเดือนให้เขาสองเท่าต่อเดือน ไม่สิ สามเท่าไปเลย!”

สวี่ปั้นซย่าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ “แม่ ถ้าเหลาหู่ทำแค่เพื่อเงินเดือนล่ะก็ งั้นเขาก็คงไม่มาทำงานแล้ว”

“เขาไปเปิดบริษัทเครื่องยาสมุนไพรเอง จะไม่หาเงินได้มากกว่าเหรอ?”

“เขาปรี่มาที่นี่ด้วยมิตรภาพของความเป็นเพื่อน เขามาที่นี่เพื่อช่วยเติ้งจวิน พวกคุณเข้าใจบ้างไหม?”