หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 577

เมื่อเห็นว่าสวี่เจี้ยนกงยังคงไม่พูดอะไร สวี่ตงเสวี่ยจึงลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย “พ่อ โครงการจะต้องทำเงินได้แน่ๆ ”

“ตอนนี้พวกมันน่ะดูถูกพวกเราอยู่ ก็เลยอยากจะให้พวกเราเขียนใบยืมหนี้”

“ไว้รอเราทำเงินได้เมื่อไหร่ จะตบหน้าพวกมันให้หนักๆ เลย แล้วมาดูกันว่า หลังจากนี้จะมีใครกล้ามาดูถูกเราอีกหรือเปล่า!”

สวี่เจี้ยนกงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพยักหน้าอย่างช้าๆ “ก็ได้ งั้นก็เขียนใบยืมหนี้ซะ”

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบาหวิว “ในเมื่อมันเป็นอย่างนี้แล้ว งั้นตอนนี้ก็ไปจัดการกันเถอะ”

“แต่ว่าฉันจะขอเตือนไว้ก่อนนะ”

“1500 ล้านน่ะไม่ใช่เงินน้อยๆ ใครเป็นคนเขียนใบยืมหนี้ ก็เป็นคนได้ใช้เงินก้อนนี้”

“ถ้าถึงเวลานั้นแล้วเกิดเหตุการณ์เงินถูกยักยอกไป บริษัทหลักจะมีอำนาจในการเรียกเงินคืนได้ทุกเมื่อ และจะถูกเจ้าหนี้ฟ้องศาลด้วย”

“ฉะนั้น พ่อ ฉันขอถามอีกครั้งนะว่า เงินนี้น่ะ เป็นเงินที่ร้านขายยาในเครือของเราใช้จริงๆ ใช่ไหม”

สวี่เจี้ยนกงนิ่งอึ้งไป

เงินก้อนนี้เป็นเงินที่เตรียมไว้ให้หวงเหลียงไปลงทุนในอสังหาริมทรัพย์

ถ้าเขาเอาเงินนี้โอนให้หวงเหลียง และถูกกรรมการฟ้องศาลอีก อย่างนั้นเขาจะไม่จบเห่เอาเหรอ!

“นะ...นี่...”

สวี่เจี้ยนกงเลิ่กลั่ก พูดอะไรไม่ออก

สวี่ปั้นซย่าพูดเสียงเบา “พ่อ ใครจะเป็นคนใช้เงินก้อนนี้ ก็ให้คนนั้นไปเขียนใบยืมหนี้สิ”

“1500 ล้านน่ะ ฉันเอาออกมาได้ แล้วก็ไม่สนใจด้วยว่าตกลงแล้วพวกคุณจะเอาไปทำอะไร”

“แต่ฉันหวังว่า คนๆ นั้นที่ใช้เงินก้อนนี้ จะมีความสามารถพอที่จะรับผิดชอบภาระนี้ได้ด้วยตัวเอง”

“และไม่ปล่อยให้พ่อแม่ที่อายุเยอะแล้วต้องมาแบกรับภาระหนี้สินก้อนโตและความเสี่ยงที่มากมายขนาดนี้แทน”

คำพูดนี้นั้นตั้งใจพูดให้สวี่ตงเสวี่ยฟัง

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยมองไปที่สวี่ตงเสวี่ยทันที เขาทั้งสองคนเองก็ไม่ได้ยินยอมที่จะต้องมารับผิดชอบกับความเสี่ยงนี้เท่าไหร่นัก

ใบหน้าของสวี่ตงเสวี่ยขึ้นสีแดงก่ำ พร้อมพูดด้วยความโกรธว่า “สวี่ปั้นซย่า นี่พี่จะหมายความว่ายังไงกันแน่”

“พะ...พี่ไม่ได้อยากจะโอนเงินมาให้พวกฉันจริงๆ ใช่ไหม”

“ทำมาพูดเยอะแยะมากความ พี่จะขู่ใครฮะ?”

“ฉันจะบอกพี่ไว้นะว่า พวกเราไม่จำเป็นจะต้องใช้เงินก้อนนี้เลยก็ได้!”

สวี่ปั้นซย่าพยักหน้า “จะไม่ใช้ก็ได้”