หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 67

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากนัก

หรือจะพูดว่า เหยาตงตัวสั่นตลอดเวลา แม้แต่จะพูดจาก็ไม่มีสักประโยค

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยอยากจะคุยเรื่องการยกเลิกอายัดบัญชีกับเหยาตงตลอด แต่เหยาตงไม่พูดอะไรเลย เขาทั้งสองคนจึงไม่มีทางเลือก

ส่วนคุณชายจ้าวนั้น คุยกับแค่หลินมั่วตั้งแต่ต้นจนจบและไม่ได้สนใจเหยาตงมากนัก

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยรู้สึกโกรธแค้นเล็กน้อย ตอนแรกคิดว่าคุณชายจ้าวกับเหยาตงนั้นเป็นคนรู้จักเก่า และสามารถช่วยจัดการกับปัญหานี้ได้

ผลคือพูดไปก็เท่านั้น ไม่พูดสักประโยค อาหารมื้อนี้ยังมีความหมายอะไรอยู่หรือเปล่า

ในตอนท้ายของมื้ออาหาร คุณหญิงจ้าวจับมือของปั้นซย่าแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “ผู้หญิงคนนี้รูปงามจริงๆ หลินมั่ว คุณเจอภรรยาที่ดีแล้วล่ะ!”

หลินมั่วหัวเราะแหะๆ สวี่ปั้นซย่าใบหน้าแดงระเรื่อ “คุณป้าชมเกินไปแล้วนะคะ!”

“ความเสียใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉันก็คือ ฉันไม่มีลูกสาวน่ะ” คุณหญิงจ้าวยิ้ม “งั้นก็ พี่สวี่ น้องฟัง จะเป็นไปได้ไหมถ้าจะเอาลูกสาวบ้านคุณมาเป็นลูกสาวบุญธรรมของฉัน”

สวี่เจี้ยนกงขมวดคิ้วมุ่น ฟังฮุ่ยยิ้มเยาะ “คุณพี่คะ ปั้นซย่าของเราเป็นถึงประธานของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ...”

สวี่ปั้นซย่ารีบชิงพูดทันที “คุณป้าคะ เป็นเกียรติของฉันที่ได้เป็นลูกสาวบุญธรรมของคุณป้า งั้นหลังจากนี้ฉันจะเรียกคุณป้าว่าแม่ทูนหัวนะคะ!”

“ฮ่าๆๆ...” คุณหญิงจ้าวใบหน้าเปี่ยมสุข ก่อนจะถอดกำไลหยกออกจากข้อมือของเธอ “ดีจัง ฉันก็มีลูกสาวกับเขาด้วย”

“กำไลหยกอันนี้ แม่ของฉันมอบให้เมื่อไม่กี่ปีก่อน และบอกว่าจะต้องส่งต่อให้ลูกสาวของฉัน”

“แต่น่าเสียดาย ที่ฉันไม่เคยมีลูกสาวเลย ฉันนึกว่าจะต้องฝังมันลงดินเสียอีก”