หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 68

หลินมั่วแสดงท่าทีอย่างสงบนิ่ง “แม่ แม่วางใจเถอะครับ”

“จัดการเรื่องราวได้เรียบร้อยแล้ว บัญชีก็จะสามารถยกเลิกการอายัดได้ในเร็วๆ นี้แหละครับ”

ฟังฮุ่ยเหลือบมองไปที่หลินมั่ว “ฮึ หลินมั่ว ที่แกพูดโม้มานี่ไม่ได้ใช้หัวคิดเลยใช่ไหม? แค่เปิดปากพูดออกมาเลยหรือไง?”

“ก็ได้ วันนี้ฉันจะลองดูว่าตกลงแล้วบัญชีนี้จะยกเลิกการอายัดได้หรือเปล่า!”

“และฉันจะพูดทิ้งท้ายไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้าหากบัญชียกเลิกการอายัดไม่ได้ อย่างนั้นแกก็เตรียมหย่ากับปั้นซย่าได้เลย!”

“แม่!” สวี่ปั้นซย่ารีบโพล่งขึ้นทันที “แม่พูดว่าอะไรน่ะ? ฉันจะไม่หย่ากับหลินมั่วเด็ดขาด!”

ฟังฮุ่ยถลึงตาใส่เธอ “ไม่อยากหย่างั้นเหรอ?”

“ก็ได้ งั้นแกก็ให้มันยกเลิกอายัดบัญชีให้ได้สิ!”

“ตราบใดที่พิสูจน์ได้ว่ามันไม่ได้ขี้โม้ ก็ไม่ต้องหย่า!”

สวี่ปั้นซย่ามองไปที่หลินมั่ว แต่หลินมั่วกลับมีใบหน้าที่เรียบเฉย ราวกับว่าตั้งใจและตระเตรียมการมาเป็นอย่างดี

ฟังฮุ่ยและสวี่เจี้ยนกงจ้องมองไปที่เขา ก่อนจะเดินฟึดฟัดจากไป

ทั้งสองที่เพิ่งจะเดินไปถึงประตูของบริษัท ก็มองเห็นเหยาตงเดินป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นจากระยะไกลๆ

“ผู้จัดการเหยา คุณมาได้ยังไงคะเนี่ย?” ฟังฮุ่ยรีบปรี่เข้าไปต้อนรับ “ตายจริง ถ้าคุณจะมาก็น่าจะบอกเราสักนิด ฉันจะได้ให้คนไปรับคุณน่ะค่ะ”

“ไปกันค่ะ ขึ้นไปข้างบนกันนะคะ!”

เหยาตงค้อมหัวเล็กน้อย ก่อนจะเดินขึ้นอาคารไปกับทั้งสองคน

เมื่อเข้าไปในออฟฟิศ ฟังฮุ่ยกำลังจะชงชา ทันใดนั้นเหยาตงก็คุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุ้บ

“พี่ใหญ่สวี่ พี่สะใภ้ใหญ่ ผะ..ผมรู้ว่าผมคิดผิดไปแล้ว ผมยกเลิกการอายัดบัญชีอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเรียบร้อยแล้วนะครับ ผะ...ผมขอรับประกันเลยว่าหลังจากนี้จะไม่ปล่อยให้เรื่องราวแบบนี้เกิดขึ้นได้อีก”

“แล้วก็หลังจากนี้ ขอเพียงแค่อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อต้องการเงินทุน ผะ...ผมจะตั้งใจจัดหามาให้ถึงที่โดยทันทีเลยครับ จะไม่มีการลังเลใดๆ เลย...”

“ถะ...ถ้าพวกคุณผู้มีสถานะสูงส่งไม่เอาผิดผู้ต่ำต้อย ก...ก็ยกโทษให้ผมเถอะนะครับ...”

สวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยงงงวย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?

เหยาตงผู้ยโสโอหังคนก่อนหน้านี้ ทำไมถึงมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ?

ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?

“ผู้จัดการเหยา นะ...นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ?” สวี่เจี้ยนกงพูดเสียงกระซิบ

เหยาตงก้มหัว “มะ...ไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ พี่ใหญ่สวี่ ทะ...ท่านให้อภัยผมได้ไหม?”

“ผม...” สวี่เจี้ยนกงมึนงง หวนคิดถึงเรื่องอาหารมื้อนี้อย่างละเอียด

เป็นไปได้ไหมว่าหลินมั่วเชิญให้คนในตระกูลจ้าวนั่นมาช่วย?

แต่ว่า คนในตระกูลจ้าวก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

อีกทั้งคนตระกูลจ้าวคนนั้นดูธรรมดาๆ ไม่เห็นเหมือนคนที่มีความสามารถมากมายเลย

อีกอย่าง คนที่หลินมั่วรู้จัก จะไปมีความสามารถอะไรได้? เหยาตงไม่อาจจะเผชิญหน้ากับพวกเขาได้เลย

ในขณะนั้น ฟังฮุ่ยเอนตัวเข้าไปใกล้ๆ หูของสวี่เจี้ยนกง “ที่รัก เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นเถ้าแก่โจวที่ช่วยพวกเรา”

สวี่เจี้ยนกงตาเป็นประกาย ใช่แล้ว เมื่อคืนนี้ไม่ได้ให้เถ้าแก่โจวลงมือเองนี่นา

ดูแล้ว อำนาจของเถ้าแก่โจวมีเยอะมาก ไม่คิดเลยว่าเหยาตงคนนี้จะวิ่งมาเพื่อคุกเข่าต่อหน้าพวกเขา?

สวี่ปั้นซย่ากลับมาถึงบริษัทก็เห็นสวี่เจี้ยนกงและฟังฮุ่ยนั่งอยู่ในออฟฟิศด้วยท่าทีกระหยิ่มยิ้มย่อง

ฟังฮุ่ย “ปั้นซย่า บัญชีของบริษัทยกเลิกการอายัดได้แล้วล่ะ!”

“หืม?” สวี่ปั้นซย่าประหลาดใจมาก “ยกเลิกการอายัดได้แล้วจริงๆ เหรอคะ? ดีจังเลย ฉันบอกแล้วว่าหลินมั่วไม่โกหกพวกเราหรอก!”

ฟังฮุ่ยถ่มน้ำลาย “แกคิดว่าเป็นเหตุผลที่หลินมั่วจัดเตรียมอาหารมื้อนี้น่ะเหรอ? ขอบอกแกเลยนะ เรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่ฉันกับพ่อแกสองคน วิ่งเป็นกังวลตั้งแต่ต้นจนจบ มันจะราบรื่นได้ขนาดนี้ไหม?”

สวี่ปั้นซย่าดูประหลาดใจ สวี่เจี้ยนกงวกกลับมาพูดถึงเถ้าแก่โจวอีกครั้ง

“ปั้นซย่า หวงเหลียงก็กังวลใจเกี่ยวกับเรื่องราวครั้งนี้มากๆ เช่นกัน” ฟังฮุ่ยพูด “ตอนนี้ แกรู้ไหมว่าใครที่ครุ่นคิดเพื่อตระกูลนี้จริงๆ?”

“หลินมั่วคนนั้น ความสามารถขี้หมาอะไรก็ไม่มี อาหารมื้อนี้ที่จัดตอนเที่ยงก็ยังหาเพื่อนตัวเองมาดื่มฟรีกินฟรี ผลสุดท้าย เรื่องก็ไม่ได้จัดการอะไรเลย”

“หวงเหลียงน้องเขยแก แม้ว่าแกไม่เคยรอพบเขาเลย แต่เขาก็ยังเป็นห่วงบริษัทและครอบครัวของเรามากแค่ไหน”

“ถ้าไม่ใช่หวงเหลียงไปหาเถ้าแก่โจวให้ช่วย บริษัทก็คงจบเห่ไปแล้ว แกรู้ไหม?”

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้วมุ่น “แม่ แม่คิดผิดไปหรือเปล่า”

“เรื่องนี้จะต้องเป็นพวกแม่ทูนหัวช่วยแน่นอน!”

ฟังฮุ่ยเบิกตาโพลง “เหลวไหล!”

“แม่ทูนหัวของแกคนนั้นมีความสามารถนี้ไหม?”

“เมื่อตอนเที่ยงพวกเธอก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องที่บริษัทของเราเลยสักนิด อย่างนั้นเรียกว่าช่วยเหรอ?”

“ทำไมแกมันโง่ขนาดนี้ ถูกคนแบบนั้นหลอกเอาได้ฮะ?”