หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 69

ณ ธนาคาร

เหยาตงเพิ่งจะกลับมาถึงออฟฟิศ ชุยอี้ฟานก็มาแล้ว

“คุณลุง สถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับ” ใบหน้าของชุยอี้ฟานเต็มไปด้วยความคาดหวัง “หลินมั่วคุกเข่าลง หรือว่าก้มลงกราบ”

ได้ยินอย่างนั้น เหยาตงก็ตรงไปคว้าแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาฟาดไปที่หน้าของชุยอี้ฟาน

"คุกเข่าบรรพบุรุษมึงสิ ก้มกราบโคตรเหง้ามึงสิ!” เหยาตงด่าทอ “ชุยอี้ฟาน มึงแม่งอยากจะฆ่ากูมากใช่ไหม!”

“เกิดอะไรขึ้น?” ชุยอี้ฟานสับสน

เหยาตงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ “เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ? มึงรู้ไหมว่าเมื่อเที่ยงวันนี้หลินมั่วมันพาใครไปด้วย”

ชุยอี้ฟาน “ใครกันครับ?”

เหยาตงสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะกัดฟันพูด “จ้าวเชียนหยวน!”

“จะ...จ้าวเชียนหยวน!?” ชุยอี้ฟานร้องเสียงหลง “จ้าวเชียนหยวนไหน?”

เหยาตงเดือดดาล “จะเป็นจ้าวเชียนหยวนไหนได้อีกล่ะ?”

“ก็มีอยู่คนเดียว คุณชายตระกูลจ้าวที่ดูแลเส้นชีวิตธนาคารทั้งหมดในเมืองก่วงหยางยังไงล่ะ!”

“คุณปู่ตระกูลเขาก่อนหน้านี้เคยเป็นมือหนึ่งของสมาคมธนาคารในมณฑลกวางตุ้ง”

“เป็นถึงประธานของธนาคารใหญ่ในมณฑลกวางตุ้ง จะมีใครที่ไหนที่อยู่ต่อหน้าเขาแล้วจะไม่ทำความเคารพบ้าง?”

ชุยอี้ฟานสูดลมหายใจเข้า “เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณลุงจำผิดคนใช่ไหมครับ หลินมั่วจะไปมีปัญญาเชิญจ้าวเชียนหยวนได้ยังไงกัน”

“กูจำผิดคนแม่มึงสิ กูจะจำคุณชายจ้าวผิดคนได้ยังไง?”

เหยาตงแผดเสียงด้วยความบันดาลโทสะ “ยิ่งไปกว่านั้น คุณนายจ้าวและสวีจิ้ง ภรรยาของคุณชายจ้าวก็อยู่ด้วย ถ้ากูจะจำผิดคนหนึ่ง คนในตระกูลก็ยังจำผิดอีกเหรอ?”

ชุยอี้ฟานตกใจจนพูดไม่ออก “พวกเขา...พวกเขาเกี่ยวข้องกันยังไง”

“กูจะไปรู้ได้ยังไงว่าเกี่ยวข้องอะไรกัน ยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็นพี่น้องกันอยู่ดี!” เหยาตงหยุดไปชั่วครู่ ก่อนจะกัดฟันพูด “คุณนายจ้าวรับสวี่ปั้นซย่าเป็นลูกสาว ไม่เพียงเท่านั้น ยังเอากำไลหยกที่เธอใส่ให้กับสวี่ปั้นซย่าอีกด้วย!”

“อะไรนะ?” ชุยอี้ฟานร้องเสียงหลง “กำไลหยกของคุณนายจ้าวงั้นเหรอ? ของจริงหรือของปลอมครับ”

“กูเห็นมากับตา จะปลอมได้ไง!?” เหยาตงถลึงตาใส่ “ก็กำไลหยกอันที่ครั้งหนึ่งเคยมีคนให้ราคาสามร้อยล้านหยวน แต่ก็ไม่สามารถซื้อได้ กำไลหยกอันนั้นที่เป็นของจักรพรรดินีแห่งราชวงศ์หมิงยังไงเล่า!”

“พระ...พระเจ้า...” ชุยอี้ฟานทรุดตัวลงกับพื้น