หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 687

หวังอี้หมิงแผดเสียงอย่างโมโห และวิ่งพุ่งออกไปด้วยความโกรธ

พวกสวี่เจี้ยนกงทั้งสามคนตกใจค้างเติ่งอยู่กับที่

พวกเขาคิดว่าหวังอี้หมิงจะพูดคุยกับสวี่ปั้นซย่าไปได้ด้วยดี และพวกเขาก็คิดว่าอยากจะมาดูว่ามีข่าวดีอะไรบ้างหรือเปล่า

ใครจะไปคาดคิดว่าเรื่องมันจะกลายเป็นแบบนี้

ที่หวังอี้หมิงถูกซ้อมจนกลายมาเป็นบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?

ในขณะนั้นเอง พวกเขาก็เห็นหลินมั่วยืนอยู่ตรงประตูด้วยสีหน้าที่โกรธเกรี้ยวไม่แพ้กัน

“หลินมั่ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่น่ะ?”

“แกอธิบายให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้นะ!”

สวี่เจี้ยนกงแผดเสียงคำราม

หลินมั่วหน้าตาเย็นชา ไม่อยากจะมองหน้าเสียด้วยซ้ำ

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร แต่สวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ ก็รู้จักหวังอี้หมิง ซึ่งเพียงพอที่จะอธิบายได้ทุกอย่าง

ปกติแล้ว คนตระกูลสวี่ปฏิบัติกับเขาอย่างไร เขาก็ไม่สนใจ

เขารักสวี่ปั้นซย่า สามารถรับข้อบกพร่องของคนในตระกูลของเขาได้

เงินทองเป็นของนอกกาย เขาก็ไม่มีทางช่วงชิงมันมาด้วย ถ้าหากตระกูลสวี่ต้องการ ก็ย่อมให้ได้

เขามีทักษะทางการแพทย์อยู่ในมืออย่างนี้ จะหาเงินเมื่อไหร่ก็ได้ไม่ใช่เหรอ?

แต่เรื่องคราวนี้ มันล้ำเส้นเขาเกินไป

ไม่นึกเลยว่าสวี่เจี้ยนกงและคนอื่นๆ จะพาผู้ชายแบบนี้เข้ามา เกือบจะเหยียดหยามสวี่ปั้นซย่าเสียด้วยซ้ำ นี่มันชักจะล้ำเส้นกับเขาเกินไปแล้ว แล้วหลินมั่วจะให้ความเกรงใจกับพวกเขาต่อไปได้อย่างไร?

สวี่ปั้นซย่าก็ยิ่งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วแผดเสียงก้อง “พ่อยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”

“นี่เหรอพันธมิตรที่พ่อพูดถึงอะ?”

“ลูกชายพันธมิตรของพ่อ กล้าดียังไงมาลวนลามถึงห้องทำงานของฉัน!”

“สวี่เจี้ยนกง คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า!”

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนถึงขีดสุดถึงขั้นตะโกนชื่อพ่อของเธอมาตรงๆ

เรื่องวันนี้นั้นทำให้เธอแทบคลั่งจริงๆ !

สวี่เจี้ยนกงตะลึงงัน เป็นครั้งแรกที่สวี่ปั้นซย่าทำแบบนี้กับเขา

พูดตามตรง ในยามที่สวี่ปั้นซย่าใจร้อน สวี่เจี้ยนกงก็รู้สึกหวั่นกลัวเล็กน้อย

เขารีบพูดขึ้นมา “ฉะ...ฉันไม่รู้”

“เขาบอกว่าอยากมาคุยกับแก นะ...นี่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ล่ะ?”

สวี่ตงเสวี่ยพูดอย่างเชื่องช้า “พี่เข้าใจผิดหรือเปล่า?”

สวี่ปั้นซย่าคว้าโทรศัพท์ของเธอมาแล้วเขวี้ยงมันลงกับพื้นจนแตกละเอียดเป็นชิ้นๆ

“สวี่ตงเสวี่ย เธอไสหัวออกไปเลยนะ!”

“ถ้าเธอก้าวเข้ามาในบริษัทของฉันอีกก้าวเดียวล่ะก็ ฉันจะให้รปภ.มาหักขาเธอ!”

สวีปั้นซย่าแผดเสียงด้วยความโกรธ

สวี่ตงเสวี่ยเบะปาก “พี่ พะ...พี่หมายความว่ายังไง?”

“ฉันเป็นน้องสาวแท้ๆ ของพี่นะ พี่ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?”

“ทำไมล่ะ บริษัทของตระกูลเราเอง พี่ยังจะกลัวว่าฉันจะแย่งหุ้นพี่มาอีกเหรอ?”

“อ๋อ พูดอย่างนี้ก็จริงสินะ”

“จะครอบครัวหรือมิตรภาพ ถ้าเป็นเรื่องผลประโยชน์ล่ะก็ ทุกอย่างก็คงปลอมไปซะหมด”

เสียงซุบซิบนินทารอบๆ ของคนหลายคน เหมือนกับจะเป็นพยานในละครอุปรากรต่อสู้ช่วงชิงทรัพย์สินภายในตระกูล

สวี่เจี้ยนกงหน้าตาเย็นชา “ปั้นซย่า แกจะทำเกินไปแล้วนะ!”

“เสวี่ยเอ๋อร์มาที่บริษัทแล้วมันจะทำไม?”

“นี่มันบริษัทตระกูลสวี่ของเราเอง คนในตระกูลสวี่เราก็ล้วนมีสิทธิที่จะมาที่นี่!”

“แกมีสิทธิอะไรมาพูดแบบนี้กับเสวี่ยเอ๋อร์?”