หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 696

หวงเหลียงตาค้าง เขาไม่คาดคิดว่ารปภ.คนนี้จะวิ่งไป

เขาไม่รู้ว่ารปภ.เหล่านี้เป็นลูกน้องของเหลาหู่

คนเหล่านี้อยากทุบตีเขาด้วยตัวเองแทบใจจะขาด ตอนนี้พอเห็นเขาถูกทุบตี ใครกันจะมาช่วยล่ะ?

หวงเหลียงไม่ได้เรียกคนมา แต่ทำให้หวังโจวโกรธ

หวังโจวเข้าไปทุบตีเขาอีกครั้ง ตีจนจมูกของหวงเหลียงเขียวช้ำ เขาเลยคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อขอความเมตตาถึงได้หยุด

"ต่อไปซื่อสัตย์กับผมหน่อย!"

"ไม่อย่างนั้น ถ้าผมเห็นคุณอีกครั้ง ผมจะตีคุณ!"

หวังโจวทิ้งคําพูดที่โหดร้ายไว้แล้วขับรถออกไปด้วยท่าทางที่ดุดัน

หวงเหลียงนอนอยู่บนพื้นสักพักถึงลุกขึ้นมาด้วยความยากลําบาก

เขาทนต่อความเจ็บปวดจนมาถึงไซต์ก่อสร้างและเจอกับเหลาหู่ "เหลาหู่ คุณ... รปภ.เหล่านี้ที่คุณจ้างมา ทำงานยังไงกันแน่"

"เมื่อกี้ผมถูกคนทุบตีที่หน้าไซต์ก่อสร้าง พวกเขาก็ไม่สนใจ?"

"นี่... นี่เป็นรปภ.อะไรกัน?"

เหลาหู่วางเท้าไว้บนโต๊ะและพูดอย่างเอื่อยๆ "รปภ.เหล่านี้เป็นคนของผม"

"คุณหมายความว่า ผมทำงานไม่ได้เรื่องได้ราวเหรอ"

หวงเหลียงตกใจมาก

แม้ว่าปกติเขาจะกล้าดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดต่อหน้าหลินมั่ว แต่เขาก็ไม่กล้าดิ้นรนเอาตัวรอดต่อหน้าเหลาหู่

หลินมั่วต้องไว้หน้าสวี่เจี้ยนกงกับฟังฮุ่ย ส่วนเหลาหู่นั้นไม่ต้อง

นอกจากนี้ ชื่อที่ดุร้ายของเหลาหู่ เขาเองก็รู้ดี

การยั่วยุเหลาหู่ นั่นไม่ต่างกับการรนหาที่ตาย!

"ผม... ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น ผม... ผมแค่พูดไปเท่านั้น..."

"พี่หู่ คุณกำลังยุ่งอยู่ งั้นผมออกไปก่อนนะ"

หวงเหลียงนอบน้อมและออกจากห้องไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมืดมนอีกครั้ง

เขากัดฟันและคำรามอยู่ในลำคอ "หลินมั่ว ฉันกับแกไม่จบแน่!"

บัญชีนี้เขาจดไว้แค่หลินมั่วเท่านั้น

แต่ว่าเมื่อคิดอยู่สักพักเขาก็โทรแจ้งตำรวจอีกครั้ง